Wyszukiwarka
Google

RPG.sztab.com
Logowanie
   Pamiętaj mnie

Rejestracja

Przypomnienie hasła
Hostujemy strony o grach
Gry Strategiczne


Polecane strony
Gry logiczne


.

Krucza przepowiednia

Krucza przepowiednia

Nic nie trwa wiecznie. Dla każdego człowieka nadchodzi czas narodzin i czas śmierci. Dla każdej rzeczy owy człowiek przypisuje określoną datę ważności, po której upłynięciu produkt nadaje się jedynie do śmieci. Z czasem żelazo rdzewieje, a drewno próchnieje tak jak wygasa życie. Czasami życie jednego, a czasami setek, tysięcy. Albowiem nic nie trwa wiecznie.

Całe moje życie było równie interesujące co żywot stojącego na uboczu drzewa, które czasem obsika przebiegający obok pies. Miałem jednak swe fascynacje, które do dzisiaj nie dają mi spokoju. Przedwczoraj postanowiłem ten jeden, ostatni raz wybrać się do ruin położonych niedaleko mojego domu, pomyślałem „a nuż coś znajdę”. I co się okazuje? Okazuje się, że mimo, iż jestem starym prykiem blisko osiemdziesiątki, to wzrok mam niezgorszy. W piwnicach tutejszego zamku (a raczej tego co po nim pozostało) znalazłem księgę. Była cała mokra i nieco spleśniała oraz cholernie ciężka, ale w końcu dotarłem z powrotem do swej chatki. Wyczyściłem, wysuszyłem i, o dziwo, dało się co nieco z niej odczytać. Już na starcie można się było zorientować, że jest to absolutny oryginał, jak na moje oko – XII, XIII wiek naszej ery, toż to średniowiecze! I niech zamilkną głupcy niewierzący w magię, to jest ta chwila, aby w nią uwierzyć, tak jak ja w tym momencie.

****************************


Dla królestwa KherShoed nastały czasy zmierzchu. Coraz bardziej napięta sytuacja wewnętrzna, podupadająca gospodarka i często spotykane zamieszki na ulicach dobrze naszej ziemi nie wróżą. Szczęście mi przysłużyło podczas narodzin, co sprawiło, że wyszedłem z łona arystokratki. Byłem synem wielkiego kronikarza, dlatego i mi w wieku 17 lat powierzono kontynuować dzieło mego ojca. Już od małego przebywałem przy boku rodziny królewskiej zgłębiając tajniki kronikarstwa. Gdy ojciec zmarł, przekazane zostało mi jego pióro i oddano w moje ręce dwie księgi – jedną, po brzegi zapełnioną zapiskami Adgarda, mego taty, a także przyjaciela i przewodnika, druga zaś, oprawiona w skórę czarnego wilka, przygotowana została specjalnie dla mnie. Po odprawieniu ceremonii podpisania pierwszej strony własną krwią (upuszczoną wedle tradycji z palca wskazującego dłoni, w której trzyma się pióro) została oddana pod moją opiekę. Już od 10 lat stanowię więc część historii KherShoed, którą sam spisuję. Jeszcze kilka lat temu było tu cicho i spokojnie, zarówno państwo jak i naród były bogate, życzliwość i współpraca były rzeczami spotykanymi na co dzień. O tak, stosunki międzyludzkie były wręcz wspaniałe, podobnie jak cała atmosfera panująca na ulicach. Co się zatem stało? Co sprawiło, że obecnie mieszkańcy patrzą na siebie tak obco jakby nigdy przedtem się nie znali, a w oczach każdego z nich wyczuć można strach przeszywający każdy nerw wychudzonych ciał? Dlaczego nawet sam król, z na co dzień uśmiechniętego, życzliwego człowieka stał się zgorzkniałym, wyniszczonym od środka przez brzemię popełnionego błędu władcą? Cóż... wszystko zaczęło się z nadejściem wiosny niespełna 3 lata temu, kiedy to bramy miasta przekroczył jednoręki mędrzec...

****************************


Gdy stanął w bramie wszyscy zamarli w niemrawym bezruchu. Sierpy rolników zastygły w blasku południowego żaru ani razu więcej nie zatapiając się w złociste kłosy zboża, urzędnicy kolejny raz nie spojrzeli na dokumenty, w które dotychczas byli zapatrzeni niczym w bóstwo, a następny krok przechodniów ustał w bezruchu tak jakby czas nagle stanął w miejscu. Plebs, chłopi, strażnicy – wszyscy przyglądali się jemu, odzianemu w czarne niczym smoła szaty ze wszytymi tu i ówdzie potarganymi kruczymi piórami mężczyźnie, który miał trochę życia za sobą. Z lewego rękawa szaty wystawała chuda, szpakowata wręcz ręka z dłonią zakończoną ostrymi jak brzytwa pazurami. W ręce zaś ściskał coś co na pierwszy rzut oka mogło się zdawać pierwszym lepszym kijem znalezionym na polnej drodze. Gdyby się jednak bliżej przyjrzeć tajemniczemu przedmiotowi można było jednoznacznie stwierdzić, że ten kawałek drzewa jest starszy niż wszyscy mieszkańcy królestwa razem wzięci. Poczerniała ze starości laska zakończona była odciętą głową kruka, do którego z pewnością należały również pióra obecnie na stałe „zrośnięte” z tuniką starca. Prawy rękaw zaś wypełniony był pustką, co najwyraźniej dawało do zrozumienia, że nowo przybyły posiadał tylko jedną rękę, jednak nikt nie miał odwagi wydusić z siebie nawet słowa, a co dopiero zapytać się właśnie o tę jedną rzecz. Przywitania zatem nie oczekiwała żadna ze stron...

Krucza przepowiednia - opowiadanie

| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | następna >>


Przedyskutuj artykuł na forum

Ustaw Sztab jako strone startowa O serwisie Napisz do nas Praca Reklama Polityka prywatnosci
Copyright (c) 2001-2013 Sztab VVeteranow