Richard Morgan - Zbudzone furie

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Zbudzone furie (Woken Furies) Autor: Richard Morgan Ilość stron: 640 Wydawnictwo: MAG Rok wydania: 2018 Cena: 45 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2018-09-05 Ocena: 50/100

Takeshi Kovacs wrócił do domu.

Na Świat Harlana. Oceaniczną planetę, gdzie tylko 5% powierzchni wystaje nad niebezpieczne i nieprzewidywalne morza. I gdzie próba wzbicia się nad chmury czymś bardziej zaawansowanym technicznie od śmigłowca kończy się zestrzeleniem przez platformy orbitalne Marsjan. Lecz śmierć nie czyha tylko w morzach i na niebie. Na ziemi, od tropikalnych plaż i bagien Kossutha do lodowatych, rojących się od maszyn pustkowi Nowego Hokkaido utracone zostały z trudem wywalczone zdobycze quellistowskiej rewolucji. Wszystko kontrolują Pierwsze Rodziny, korporacje i yakuza.

Wiedziony pragnieniem zemsty za utraconą miłość Kovacs trafia w wir intryg politycznych i technologicznych tajemnic, które niosą ze sobą zbudzone duchy Świata Harlana i jego własnej, brutalnej przeszłości. Krążą pogłoski, że Quellcrista Falconer powstała z martwych, a na zlecenie Pierwszych Rodzin poluje na nią bezlitosny młody Emisariusz Kovacs, który spędził w przechowalni dwieście lat i nie zamierza dzielić się życiem z wypalonym, podstarzałym i zbrukanym przestępstwami sobą.

Wokół pełno gangsterów, łowców nagród, sekt religijnych i rewolucjonistów, z których każdy chce uszczknąć coś dla siebie - z czego? Tego właśnie próbuje dojść Kovacs. Wśród narastającego chaosu tylko jedno jest jasne - w którymś momencie ktoś, kto nazywa się Takeshi Kovacs, będzie musiał zginąć. Na dobre.

Z pewnymi nadziejami sięgałem po „Zbudzone furie”, albowiem „Upadłe anioły” okazały się książką ciekawszą (choć paradoksalnie niekoniecznie lepszą) od „Modyfikowanego węgla”, chciałem się więc przekonać czy tendencja postępu zostanie zachowana, zwłaszcza iĹź akcja miała się rozgrywać w najciekawszym świecie, mateczniku samego Kovacsa.



Cóş, na wstępie warto zauwaĹźyć, iĹź jednak niewiele wschodnioeuropejskich elementĂłw czytelnik się dopatrzy. Owszem, czasami zostanie on „poczęstowany” swojsko brzmiącymi imionami w rodzaju Jarosława czy Jadwigi, widać jednak, Ĺźe autor miał problem z przyzwyczajeniem się do nich, więc zepchnął je bądĹş na trzeci plan, bądĹş teĹź zastosował unik w postaci strawnego dla anglofońskiego czytelnika skrĂłtowca.

Akcja powieści koncentruje się wokół osoby Quellcristy Falconer i jej ideologii – co poniekąd jest psychologicznie zrozumiałe, zwaĹźywszy na wielość nawiązań do niej przy okazji wcześniejszych odsłon cyklu. Jak się jednak zdaje, był to zabieg z gĂłry skazany na poraĹźkę, z natury rzeczy bowiem autor nie podołał oczekiwaniom związanym z przedstawieniem świeĹźego, a zarazem spĂłjnego i nowatorskiego systemu nawet nie filozoficznego, co przekonań światopoglądowych. Przeciwnie, ostateczny efekt jest dość komiczny.

Podobnie rzecz się ma z fabułą – składa się nań patchwork scen akcji oraz rozmyślań głównego bohatera, przedzielonych dość pretensjonalnymi scenami erotycznymi. MoĹźna odnieść wraĹźenie, iĹź autor miał zamiar wykorzystać sceny, ktĂłre urodziły się w jego wyobraĹşni przy okazji tworzenia poprzednich odsłon, lecz ktĂłre z tych czy innych przyczyn zarzucił. W jednym momencie więc fabuła pędzi niczym bolid F1, by po chwili zwolnić do tempa furmanki.

„Zbudzone furie” niestety niejako na urągowisko tytułowi raczej usypiają, nie będąc w stanie zrodzić nawet wzburzenia. Książka ta stanowi niestety kolejny dowĂłd na poparcie tezy, iĹź znacznie łatwiej jest zrodzić oczekiwania poprzez umiejętne stosowanie niedomĂłwień, niĹşli zadośćuczynić im przez pełnoprawny wywĂłd.