John Robert King - Bohaterowie Sfer

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Bohaterowie Sfer (Planar Powers) Autor: John Robert King Ilość stron: 317 Wydawnictwo: ISA Rok wydania: 2007 Cena: 26,90 PLN

Nina na czele armii biesów spustoszyła Otchłań. Aereas i jego anielscy sprzymierzeńcy obronili Miasto Drzwi. Ale co się stało z dwójką kuzynów? Nina posiada jeszcze ciało, lecz zatraciła duszę. Aereas zachował duszę, ale stracił ciało. Nadeszła pora nowych bohaterów. Muszą powstać i zdobyć dla siebie własny raj. Czas na Tarę i Aegisa - córkę Aereasa i syna Niny. Teraz oni podejmą walkę tam, gdzie przerwali ją ich rodzice.

Skorzystają przy tym z pomocy nieumarłego boga, gnoma ze sklepu muzycznego, upadłego anioła i wielu innych bohaterów sfer.

Niezawsze dobra książka musi się rozpoczynać hitchcockowskim trzęsieniem ziemi. Niezawsze musi to mieć miejsce w przypadku kontynuacji cyklu. I choć rĂłwnieĹź nie zawsze jest to prawidłowym posunięciem twĂłrcy, to w przypadku „BohaterĂłw Sfer” stopniowe budowanie napięcia byłoby zapewne słusznym autorskim wyborem J. Roberta Kinga. Byłoby.



Nie, to wcale nie przypadek, iĹź prawie słowo w słowo nawiązuję do wstępu recenzji „WojownikĂłw Otchłani”, bowiem lektura trzeciej i ostatniej części cyklu „Wojen Krwi” utwierdziła mnie w przekonaniu, Ĺźe wysnuta przeze mnie refleksja okazała się zaskakująco nawet dla mnie samego trafna.

„Bohaterowie Sfer” rozpoczynają się bowiem moĹźe nie tyle trzęsieniem ziemi, lecz całkiem solidnym wybuchem, po ktĂłrym mamy do czynienia z klasycznym scenariuszem z serii „zabili go i uciekł”. Co gorsza, trup ściele się gęsto, a w odróşnieniu do poprzedniej części dzieje się to zupełnie bezsensownie i niewiarygodnie. Oczywiście pewne ilości posoki potrafią dodać smaku, niemniej waĹźne jest umiarkowanie, umiejętność znalezienia złotego środka, tymczasem autorowi zabrakło tak tego, jak i chyba po prostu pomysłu.

Co prawda akcja nie pędzi przez cały czas, niemniej chwile „spowolnienia” takĹźe nie dorĂłwnują klasą minionym konceptom Kinga. Zdają się one zanadto sielskie i anielskie, za duĹźo w nich słodyczy, za mało zaś jakiejkolwiek naprawdę głębszej refleksji. Całość ratują chyba tylko wyłącznie ciekawe dialogi Aereasa z Orobem i Orusem, acz niestety nie ma ich zbyt wiele...

Niestety, prawa rynku są często bezlitosne i niejednokrotnie ich wkroczenie do świata sztuki nie kończy się dobrze dla tej ostatniej. Śmiem twierdzić, iĹź duĹźo lepiej dla fabuły i świata Planescape by było, gdyby cykl zakończył się na drugiej części, nawet abstrahując od pewnych wątkĂłw, ktĂłre swego prawdziwego zwieńczenia musiały wyczekiwać aĹź do ostatnich stron „BohaterĂłw”. Choć z drugiej strony – nie odwiedzić świata Mechanusa?