Prócz zestawu małego detektywa Vic posiada też komórkę, przez którą często konsultuje się z Clair, biegłą ekspertką kryminalistyczną, która wystąpiła już w pierwszym Still Life. Telefon i walizka są o tyle istotne, że to one zwykle popychają fabułę do przodu. Pomijając finalne pół godziny, zadanie Victorii polega na żmudnym poszukiwaniu i analizowaniu śladów. Każdy odcisk palca czy włos ofiary to jeden maleńki puzel ogromnej układanki jaką trzeba ułożyć, by móc spojrzeć na pełny obraz demaskujący Zabójcę ze Wschodniego Wybrzeża. Zagadki jakie przyjdzie rozwiązać graczowi, stoją na dość różnym poziomie, przy czym cechą wspólną jest to, że są one całkowicie zgodne z zasadami zdrowego rozsądku. Rozwiązanie każdego problemu jest tutaj logiczne, a często wręcz intuicyjne: zamknięta drzwi + ciężki młot = proszę wejść.

Problematycznie robi się dopiero w przypadku poszukiwania śladów, bez których fabuła nie posunie się naprzód. Radzę bardzo dokładnie zbadać każdy zakamarek każdego pomieszczenia, bo nieraz zdarzyło mi się utknąć w miejscu tylko dlatego, że ominąłem jakiś drobny szczegół. Chociaż trzeba też uczciwie zaznaczyć, że dotyczy to tylko niektórych śladów, bowiem odnalezienie znacznej części z nich nie jest w ogóle wymagane do ukończenia gry. Wprawdzie Vic nie pozna wtedy kilku istotnych ze względu na fabułę informacji, ale nic nie stoi na przeszkodzie by nadrobić te braki podczas drugiego podejścia do gry, które jest tym bardziej wskazane, że część zagadek możemy rozwiązać w inny sposób, a sama gra ma dwa różne zakończenia. Zakończenia, pozwolę sobie zauważyć, nieco słabe jak na zwieńczenie całej trylogii (Post Mortem, Still Life i Still Life 2).



Na minus można by zaliczyć stosunkowo krótki czas potrzebny do zaliczenia całego tytułu. Średniozaawansowanemu graczowi zajmie on kilkanaście godzin, podczas gdy weteran przygodówek pochłonie go w jeden dłuższy wieczór. Jednak biorąc poprawkę na cenę (oficjalna to 49,90, ale bez problemu można znaleźć nawet niższą) trzeba przyznać, że jest to całkiem przyzwoita ilość czasu. Tym bardziej, że trudno ten czas nazwać straconym. Dodatkowym bodźcem zachęcającym do kupna jest ujawnienie tożsamości mordercy, którego Vic tropiła w pierwszej części gry. Po prawdzie wątek ten potraktowano tu bardzo po macoszemu, wprowadzając ledwie kilka związanych z nim scen, ale warto było przekonać się czy moje podejrzenia były słuszne.

Mimo koszmarnej grafiki i ogólnej niskobudżetowości świetnie udało się to co w grach przygodowych najważniejsze – dobrą historię i satysfakcję z rozwiązywania zagadek. Bardzo dobrze sprawdził się też pomysł dwóch bohaterek i nadania produkcji cech dobrego kryminału śledczego. Jako gra przygodowa gra dostaje ode mnie 75%, przy czym z uwagi na cenę należy podnieść tę ocenę o kolejne 10% (85%).

Grafika 30% Muzyka 60% Trudność 65% Grywalność 85% Ocena końcowa 75%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY fabuła kryminalna otoczka dwie bohaterki i dwa punkty widzenia atrakcyjna cena

MINUSY paskudna grafika miejsca gdzie łatwo utknąć ograniczony ekwipunek

Pentium 4 2 GHz, 1 GB RAM, karta grafiki 128 MB (GeForce 6600 lub lepsza), 4 GB HDD, Windows XP/Vista.