Overlord

Informacje o grze Nazwa gry: Overlord Gatunek: action RPG WWW: www.triumphstudios.com/ Producent: Triumph Software Dystrybutor: Codemasters Software Cena: 99,90 PLN

Gier pozwalającym się nam wcielić w rolę anty-bohatera nie ma zbyt wiele. Zwłaszcza te, których akcja toczy się w świecie fantasy najczęściej opierają się na znanym stereotypie dzielnego i prawego wojownika walczącego ze straszliwym złem, zagrażającym całemu światu. Jeśli jednak powstanie jakaś gra odstępująca od normy może liczyć na duży rozgłos i popularność, zgodnie z zasadą, że zakazany owoc smakuje najlepiej. Taką właśnie drogą postanowili podążyć ludzie z Triumph Software (znani do tej pory z cyklu Age of Wonders) przy tworzeniu swego najnowszego dzieła Overlord.

Prawdziwie malowniczy krajobraz

Overlord w założeniu jest swego rodzaju parodią typowej gry fantasy, wobec czego trzeba do niej podchodzić z lekkim przymrużeniem oka. Wystarczy tylko spojrzeć na postać głównego bohatera (tytułowego Overlorda), w którego przyjdzie się nam wcielić. Okuty w ciężką zbroję do złudzenia przypomina Saurona z filmowej wersji „Władcy Pierścieni”. Siejący grozę oraz zniszczenie jegomość budzi wstręt u mieszkańców okolicznych wsi i miasteczek. Na szczęście dzielni rycerze pokonali złego władcę, zniszczyli jego pałac, a jego samego zamknęli w trumnie, aby tam gnił aż po wieczne czasy. Jak się jednak okazało Overlord nie został całkowicie osamotniony i na pomoc ruszyli jego wierni słudzy – chochliki. Otworzyły kryptę ze swym panem i dały mu nowy pancerz, umożliwiając tym samym zemstę oraz szansę na odbudowę swojego imperium zła.

W tym momencie gracz przejmuje pełną kontrolę nad Overlordem. Naszego bohatera o wątpliwej reputacji obserwujemy zza pleców, jak na typową grę TPP przystało. Na początku mamy trening, podczas którego stary chochlik-mędrzec wyjaśnia tajniki sterowania i możliwości postaci. Zresztą kilka pierwszych zadań, opierających się na odbudowie zrujnowanej wieży (będącej zarazem bazą wypadową, o której szerzej jeszcze wspomnę) można potraktować jako długi, acz przyjemny samouczek. Gdy już się go ukończy, można by odnieść wrażenie, że gra jest strasznie prosta i mało skomplikowana. Nasz bohater opisany jest zaledwie dwoma współczynnikami – życiem i maną. W dodatku w grze nie ma czegoś takiego jak inwentarz, doświadczenie, zróżnicowany system walki, kupcy, umiejętności, poziomy postaci i tym podobne rzeczy, które charakteryzują każdego szanującego się RPG-a. Overlord może zaledwie wykonać jeden typ ataku, użyć jednego z kilku czarów i to właściwie wszystko. Z przedmiotów mamy dostępne jedynie trzy rodzaje pancerza, broni i hełmów, złoto oraz eliksiry, których nie można nawet zabrać ze sobą w drogę. Do tego trzeba dodać, że gra jest dość liniowa, pomimo faktu, iż są w niej także zadania poboczne.

Dzięki temu piecowi można wytapiać broń w kuźni

Czytając powyższy tekst można dojść do wniosku, że mamy tutaj do czynienia z wyjątkowo ubogą grą akcji. Jest to jednak wrażenie pozorne. Spędzając trochę czasu w świecie Overlorda można dojść do takiej przewrotnej tezy, że nasz główny bohater wcale nie gra tutaj roli przysłowiowych pierwszych skrzypiec. Całą czarną robotę odwalają bowiem za niego pomocnicy. Chochliki/gremliny/diabliki (jak zwał, tak zwał), czyli te małe i głupie pokurcze stanowią główny element gry i świadczą o jej absolutnej unikalności. Overlord mimo swej całej potęgi nigdy nie powinien podróżować sam. Za nim, jak cień, powinna podążać jak najliczniejsza grupa sługusów, którzy w razie czego skoczą za niego w ogień (i to wcale nie jest przenośnią). Na początku mamy określony odgórnie niewielki limit dostępnych chochlików, w dodatku tylko jednego typu. Z czasem, wraz z postępami w grze ogólny limit będzie się zwiększał, a do naszej dyspozycji będzie oddanych aż cztery ich rodzaje. Chochliki przywołujemy wykorzystując do tego celu specjalne portale-ogniska. Aby jednak go przywołać potrzeba określonego rodzaju duszy, w zależności jaki typ sługi ma się pojawić. Dusze zbieramy z pokonanych przeciwników bądź gdy zechcemy odesłać z powrotem chochlika do portalu. Schemat jest więc prosty – tworzysz chochliki, aby przy ich pomocy zabić przeciwników, po których wypadnie więcej dusz, umożliwiających przywołanie nowych podopiecznych.

Do czego jednak można wykorzystać chochliki? A więc przede wszystkim do walki, zwłaszcza że ich podstawowy typ (brązowe) są z natury wojownikami. Zamiast samemu kłopotać się atakowaniem wrogów rozkazujemy zrobić to sługom. Ci ochoczo rzucą się w wir walki, a po jej zakończeniu przyniosą w nasze ręce łupy, takie jak eliksiry czy złoto. Jeśli natomiast znajdą jakieś stosowne dla siebie wyposażenie natychmiast je wezmą. W ten sposób zwiększają swe walory bojowe i stają się bardziej skuteczni. Jeśli chodzi o ich wyposażenie to wcale nie musi być nim zaraz jakiś żelazny pancerz czy miecz – głupiemu chochlikowi wystarczy dynia lub czapka kucharska na głowie, strój z futra szczura i kość jako broń:). Chochliki mogą też plądrować domy, przenosić ciężkie przedmioty (choćby artefakty z nowymi czarami lub zwiększające poziom życia i many) oraz niszczyć co tylko wejdzie im w drogę. Czerwone chochliki specjalizują się w magii. Świetnie rzucają kulami ognistymi oraz mogą chodzić w płomieniach, a także go gasić własnymi rękami. Zielone są szybkie, usuwają trujące blokady, są niewidzialne gdy się nie poruszają i mogą atakować wielkich przeciwników przyczepiając się do ich pleców. W końcu niebiescy jako jedyni mogą pokonywać wodę oraz wskrzeszać poległych towarzyszy, za to kompletnie nie nadają się do otwartej walki. Dodatkowo każdy z chochlików może zostać poświęcony w specjalnych kapliczkach w celu zregenerowania sobie życia lub many.



Aby poradzić sobie w walce oraz podczas rozwiązywania zagadek logicznych trzeba nauczyć się perfekcyjnie wykorzystywać możliwości poszczególnych chochlików. Tak się składa, że każdy z nich ma swoje wady i zalety, przez co różne sytuacje wymagają zastosowania innej taktyki. Podczas całej gry cały czas stajemy przed problemem jakich i ile chochlików przywołać oraz jakie z ich umiejętności wykorzystać, aby móc przejść dalej. Zagadek jest dość sporo, choć nie powinny przysporzyć większych problemów. Tak samo jest z przeciwnikami, którzy nie stanowią większego wyzwania. W większości są to różnego rodzaju żuki, zombie, szczury, niziołki, krasnoludy i tym podobna menażeria fantasy. Zdarzają się jednak wyjątkowo twardzi oponenci, jak choćby trolle, pustynne czerwie, że o bossach już nie wspomnę. Pokonanie ich wymaga poświęcenia doprawdy wielu chochlików lub specjalnej strategii. Warto przy tym pamiętać, że po śmierci świetnie wyekwipowanego chochlika przywołujemy na jego miejsce zupełnie bezbronnego, tak więc nie warto ich wysyłać na pewną śmierć. Duży problem, zwłaszcza na początku, może sprawić niezbyt rozbudowany dziennik questów oraz brak mapy lokacji. Wszystko to sprawia, że szybko traci się orientację w terenie. Kiedy mamy kilka aktywnych zadań porozrzucanych w różnych miejscach łatwo jest zabłądzić. Często zadania wymagają abyśmy niektóre lokacje odwiedzali wielokrotnie, co tylko potęguje poczucie zagubienia. Problemem może być także mała ilość portali, które pozwalają się szybko przemieszczać oraz brak możliwości zapisu w dowolnym momencie. Automatyczny zapis odbywa się rzadko oraz przy każdym przenoszeniu się do wieży.

Overlord recenzja gry