Inną kwestią jest sterowanie. Gra jakby nie patrzeć jest konwersją z konsoli Xbox 360, a przy takich konwersjach często ich obsługa jest niewygodna. Na szczęście pod tym względem problemu nie ma. Sterowanie odbywa się w klasyczny dla pecetów sposób, czyli WSAD + mysz. W dodatku wydawanie poleceń chochlikom wydaje się bardzo intuicyjnie. Możemy im kazać biec w określoną stronę, gdzie przy okazji będą korzystać ze swych umiejętności, wezwać ich z powrotem lub kazać wybranym osobnikom bronić określonego punktu. Istnieje także możliwość przejęcia całkowitej kontroli nad nimi, co przydaje się jeśli chcemy wykonać jakąś akcję z niebywałą precyzją.

Ten błysk w oddali to nie wybuch atomowy tylko portal do domu

Overlord wraz ze swą wesołą kompanią będzie podróżował po wielu ciekawych miejscach. Wpierw odwiedzimy wręcz baśniową wioskę wraz z jej obrzeżami. Wejdziemy także do siedliska niziołków, rozbudowanego systemu kanalizacyjny, bagna, pozwiedzamy cmentarz, zamek, mroczne lasy elfów, siedzibę krasnoludów oraz ich kopalnie i takie tam inne ciekawe miejsca. Niestety kolejność zwiedzania lokacji jest z góry określona (nie przeszkadza to jednak w powrocie to już odwiedzonych), wobec czego nie sposób nie odczuć liniowości rozgrywki. Choć istnieje wiele miejsc, w dodatku każde o mocno specyficznym klimacie idealnie wręcz pasującym do niego (aż czuje się tą sielankę na farmie albo stęchliznę w wymarłym lesie), niemniej nie ma to jak w domu. W tym wypadku mowa oczywiście o naszej wieży. Gdy już tylko ją się w pełni odbuduję staje się atrakcyjnym miejscem na wypoczynek. Przede wszystkim mamy w nim salę tronową. Tutaj znajduje się tron, portal, nasz mądry i wielce pomocny stary chochlik, wyjątkowo głupi nadworny trefniś, który ciągle sprawia komplementy swemu panu, a także dama dworu. Co się zaś tyczy tej damy to już spieszę z wyjaśnieniem. Otóż po ukończeniu pewnego questa wprowadza się do nas księżniczka, która będzie nam dotrzymywać towarzystwa i nie poskąpi częstych komentarzy podczas gry. Z czasem staniemy przed wyborem jednej z dwóch dam, co ma choćby takie znaczenie, że w inny sposób dekorują nam wnętrza wieży. Poza salą tronową jest jeszcze kuźnia, w której wykuwamy nową broń lub ulepszamy starą poprzez poświęcenie chochlików. W wieży jest także serce lochu, gdzie można przywołać chochliki i przejrzeć ich statystyki. Arena pozwala natomiast walczyć ze wszystkimi przeciwnikami jakich już pokonaliśmy i tym sposobem kolekcjonować potrzebne dusze, jeśli mamy akurat ich niedobór. W końcu są też kwatery prywatne, gdzie jest sypialnia, skarbiec, pokój do wypoczynku i miejsce, które pozwala na ulepszanie samej wieży w zamian za złoto (jeśli marzą Ci się np. złote posągi, czerwony dywan, ogromny tron, kolce otaczające mury i tym podobne „atrakcje” to dobrze trafiłeś).



Najważniejszy w grze jest jednak specyficzny klimat. Dzięki zastosowaniu takiej satyrycznej otoczki zabawa jest znakomita. Wiele napotkanych postaci jest nakreślona wręcz w karykaturalny sposób, a typowe konwenanse znane ze świata fantasy odwrócono do góry nogami. Raz pomagamy więc facetowi przebranemu za stracha na wróble, któremu wydaje się, że jego dynie spiskują przeciwko niemu, innym razem ratujemy mieszkańców wioski przed krwiożerczymi niziołkami, którym przewodzi paskudny i wiecznie głodny król. Nie zabraknie także zabicia znanego bohatera, który akurat właśnie miał wziąć ślub, po czym poderwiemy jego niedoszłą pannę młodą. Gdy będziemy natomiast w zniszczonej krainie elfów, ich duchy będą użalać się nad swym losem. Wówczas dla rozluźnienia klimatu nasza dama rzuci tekst, że takie zawodzenie działa jej już na nerwy. Kilka z questów można przejść także na dobry lub zły sposób. Dzięki temu nasza postać wcale nie musi być taka zła, jakby z pozoru się to wydawało. W zależności od naszych wyborów napotkane postacie będą stosownie się do nas odnosić – albo wielbić, albo bać się.

Zdjęcie rodzinne

Na wysokim poziomie stoi oprawa audio-wizualna. Grafika w grze jest po prostu śliczna. Idealnie pasuje do przedstawienia świata fantasy, ze wszystkimi jego zaletami. O świetnie odwzorowanych i klimatycznych lokacjach już wspominałem, ale o postaciach jeszcze nie. Tym jednak również nic nie można zarzucić. Szczerze powiedziawszy dawno nie widziałem tak kapitalnie wykonanych modeli postaci. Widać, że składają się z ogromnej ilości poligonów, a przy tym wykazują się dobrą animacją ruchu i to niezależnie czy mówimy tu o malutkich chochlikach, czy też ogromnych bossach. Także efekty specjalne, jakie obserwujemy np. podczas rzucania czarów są ładne. Ważny jest także fakt, że nawet przy wysokich ustawieniach detali gra nie wymaga jakichś mocarnych podzespołów w komputerze. Do dźwięków oraz muzyki nie można się w żadnym razie przyczepić. Stanowią odpowiednie tło dla rozgrywki i tyle. Warto posłuchać zwłaszcza wielu śmiesznych kwestii jakie wypowiadają NPC-e (szkoda jedynie, że nasz heros jest w tym wypadku całkowitą niemową).

Chaos bitewny

Overlord jest naprawdę znakomitą grą. Widać, że autorzy mieli pomysł na stworzenie czegoś odróżniającego się od większości sztampowych tytułów na rynku i trzeba przyznać, że udało im się to. Overlord jest produktem trudnym do zaklasyfikowania i porównania z innymi grami. Zdecydowanie nie jest typową grą akcji TPP, rozbudowanym RPG-iem, startegią a la Dungeon Keeper, czy nawet grą mająca jedynie śmieszyć. Wszystkiego jest tu bowiem po trochu. Szkoda jedynie, że w każdym z tych elementów czegoś brakuje – razi brak statystyk czy inwentarza, zbytnia nieporadność naszego bohatera, w końcu, jak na satyrę, za mało tu humoru. Jeśli natomiast ktoś chciałby zostać prawdziwym panem zła, który robi pożogę wszędzie, gdzie się tylko pojawi to także w Overlordzie tego nie znajdzie – gra ma zbyt „lekką” atmosferę i nie jest tylko dla pełnoletnich (wyklucza więc to jakieś mocniejsze sceny). Mimo wszystko zabawa jest przednia, a rozkazywanie garstce chochlików plądrować pobliską wiochę daje niewyobrażalną radość:).

Grafika 90% Muzyka 70% Trudność 60% Grywalność 80% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY nietypowe podejście do świata fantasy humor wszędobylskie chochliki grafika wciąga

MINUSY za mało rozbudowana w wielu aspektach tylko kilkanaście godzin gry brak save’a w dowolnym momencie łatwo można się pogubić praktycznie gra na raz

Procesor 2.4 GHz; 512 MB pamięci RAM; karta graficzna: nVidia GF 5900, ATI Radeon 9500 lub podobne; 4,5 GB wolnego miejsca na dysku twardym, Windows 2000/XP.