Chaos on Deponia

Informacje o grze Nazwa gry: Chaos on Deponia Gatunek: przygodówka Producent: Daedalic Entertainment Dystrybutor: CDP.pl Cena: 49,99 PLN Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 80%

Nie trzeba być nikim wybitnym, by zostać głównym bohaterem gry przygodowej – paradoksalnie, jest wręcz przeciwnie. Owsze, urok osobisty jest mile widziany, ale często to osoby o wrednym charakterze, egocentryczne i egoistyczne, jak też pozbawione poczucia humoru stają się prawdziwymi idolami. Taką też osobą – choć niepozbawioną pewnego idealistycznego rysu – jest Rufus, bohater serii gier Deponia.

Akcja Chaos on Deponia bynajmniej nie zaczyna się tam, gdzie skończyła się „jedynka”. Pamiętacie oddalającą się ku nieboskłonom wraz z niecnym Kletusem Goal? Otóż w drugiej części od razu znajdujemy się w towarzystwie wybranki serca naszego wirtualnego alter ego, która zadaje nam wysoce wymowne pytanie: co się stało?



Już pierwsze chwile uświadamiają nam, że mamy do czynienia z pozycją niesztampową, dzielnie trzymającą poziom pierwzoru. Niczym w najlepszych komediach właściwych dla wczesnego Hollywoodu mamy do czynienia z radosnym komizmem sytuacji, gdy niejaki Doktorek broni nas przed zarzutami dość mało entuzjastycznej pod naszym kątem babuleńki, podczas gdy w istocie potwierdzamy wszystkie jej obawy, siejąc zamieszanie i zniszczenie.

Po rzeczonej produkcji wyraźnie widać, że fabuła od samego początku była tworzona z myślą o trylogii – wątki wcześniej mało istotne, ba, można by rzec wręcz, że zupełnie poboczne czy też epizodyczne, nagle odżywają, zachowując daleko posuniętą spójność z całością, ot choćby w zakresie ojcostwa naszego milusińskiego.



Twórcy gry chcieli jednak się czymś odróżnić od pierwszej odsłony cyklu, w związku z czym podjęli decyzję o implementacji dwóch nowości. Jedna z nich jest wręcz genialna, dotyczy bowiem zabawy zastanymi konwencjami właściwymi dla gier przygodowych. Długo musiałem kombinować najróżniejszych rozwiązań z szyfrem do drzwi, by w końcu w akcie rozpaczy na uwagę jednej z postaci, że muzyka przeszkadza jej w skupieniu się nad jego dokładnym odtworzeniem… wyłączyłem tę ostatnią w opcjach gry! I voila! Nagle nastąpił przełom fabularny.

Drugie rozwiązanie nie było już tak nowatorskie, przeciwnie, rzekłbym, iż dość często spotykane, gdy twórcy koniecznie chcą w jakiś sposób wzbogacić swą grę – mianowicie polega ona na dodaniu elementów zręcznościowych. Od razu pragnę zaznaczyć – w przypadku tego gatunku takiego rodzaju posunięcie uważam za SKRAJNY IDIOTYZM. To tak, jakby do strzelanki zaimplementować obowiązkowe przerywniki szachowe, a do gier wyścigowych partie brydża sportowego.



Gra jest opatrzona oprawą audiowizualną tożsamą dla Deponii, pod tym względem niemal nic nie uległo zmianie, ot, kilka nowych lokacji wiąże się z kilkoma nowymi ścieżkami muzycznymi (choć nie zawsze), a one same są niezwykle przyjemne dla oka i bogate w szczegóły, z których wiele jest zupełnie zbędnych z punktu widzenia rozgrywki.

Chaos on Deponia to gra trzymająca poziom pierwszej odsłony serii, choć nie ustrzegła się ona wpadek. Z drugiej strony jednak nie można autorom zarzucić dreptania w miejscu czy odcinania kuponów. Wszystkie zalety i wady nowości się wzajemnie znoszą, zostawiając gracza z bardzo dobrym produktem.

Grafika 85% Muzyka 80% Grywalność 85% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY bohater jeszcze wredniejszy i zabawniejszy polityczna niepoprawność pomysłowość niektórych rozwiązań spójność fabularna

MINUSY grafika wysoce irytujący element zręcznościowy na kilka godzin dwa steamowe osiągnięcia zabugowane (choć da się obejść bez cheaterstwa)

Core 2 Duo 2 GHz, 2 GB RAM (2.5 GB RAM - Vista/7), karta grafiki 512 MB (GeForce 9800 GTX lub lepsza), 5 GB HDD, Windows XP/Vista/7