Po tym, jak kapitan Kel Cheris z heksarchatu okryła się hańbą po zastosowaniu niekonwencjonalnych rozwiązań taktycznych, dowództwo daje jej szansę rehabilitacji. Będzie musiała odbić Twierdzę Rozrzuconych Igieł z rąk heretyków.
Największe nadzieje na powodzenie swojej misji wiąże Cheris z nieumarłym geniuszem taktyki, Shuosem Jedao, który nigdy nie przegrał, za to w swoim pierwszym życiu oszalał i unicestwił dwie armie – w tym własną.
W miarę jak oblężenie się przeciąga, Cheris zaczyna się zastanawiać, czy na pewno może zaufać Jedao, zanim stanie się jego kolejną ofiarą.
Zachodnia współczesność ruguje religię ze swego perymetru – z reguły w wizjach przyszłości próżno szukać jakichkolwiek nawiązań w tym zakresie. Postawa ta zachowuje jeszcze elementy realizmu przy przyjęciu, że ateizm będzie oficjalną polityką, lecz częściej autorzy swój własny (?) agnostycyzm (bądź właśnie zupełną niewiarę) ekstrapolują na całą populację, co jest zabiegiem kompletnie ahistorycznym i sprzecznym z doświadczeniem popularności najróżniejszych horoskopów czy okultystycznych poszukiwań.
Frank Herbert przy okazji swego cyklu o Diunie dowiódł, że fantastyka wcale nie musi stronić od religii, by nie narazić się na zarzut pretensjonalności. Czy
Yoon Ha Lee również osiągnął ten cel?
„Gambit lisa” nie jest pozycją dla każdego, co można sobie uświadomić już po lekturze pierwszych akapitów. Autor epatuje neologizmami i konceptami słowno-kreatorskimi, których nie powstydziłby się
Jacek Dukaj, gdyby chciał nieco „podrasować” swoje
„Inne pieśni”. Zarazem ochoczo korzysta on z żargonu „konfesyjnego”, mieszając go z „militarystyką” właściwą dla książek traktujących choćby o uniwersum
Warhammera - dla wielu czytelników może to być zbyt wiele.
Sama konstrukcja wątku głównego jest jednak dość klasyczna, by nie rzec konserwatywna – główna bohaterka jest osobą niekonwencjonalną, co stanowi tyleż jej atut, co i wadę w oczach środowiska oraz przełożonych. Owa niejednoznaczność stanowi przyczynę, dlaczego zostaje postawiona przed wyzwaniem z rodzaju tych niewykonalnych, a w czym wspierać ją ma Sensei-Mistrz-Mędrzec-Geniusz-Odstępca (niczego nie skreślać). Nie należy również zapominać o ścielącym się gęsto trupie – lecz wyłącznie w rzędach szeregowców…
Miłośników beletrystycznej batalistyki muszę jednak rozczarować , amerykańskiego pisarza koreańskiego pochodzenia bardziej interesują jednak wątki, które można by określić mianem psychologicznych. Atmosfera niepewności co do zamiarów poszczególnych stron wyziera z kart, przywodząc na myśl znany cykl autorstwa
George’a R.R. Martina. Więcej tu zagadek niźli „efektów specjalnych”.
„Gambit lisa” zresztą to dopiero pierwsza część serii, z zakończeniem więcej niż otwartym, choć z jakąś formą zwieńczenia. Jest to pozycja zdecydowanie bardziej dla koneserów gatunku niźli osób stawiających w nim swe pierwsze kroki, jednakże vveterani dość łatwo dostrzegą w nim znane już im inspiracje.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
