Hakan Veil to były egzekutor korporacyjny wyposażony we wbudowane wspomaganie klasy wojskowej, czyniące z niego maszynę do zabijania w ludzkiej postaci. Jego byli pracodawcy porzucili go na niespokojnym Marsie, gdzie rezydujący na Ziemi panowie walczą o zyski i władzę z miejscowym ruchem niepodległościowym. Jednak ma już dość burzliwej czerwonej planety i chce tylko zdobyć bilet do domu... co oferuje mu organizacja Nadzór Ziemski w zamian za ochronę pracującej dla niej śledczej. Dla zawodowca w rodzaju Veila to banalne zlecenie... aż przestaje nim być.
Gdy jego podopieczna zaczyna się interesować tajemniczym zniknięciem zwycięzcy loterii, budzi do życia gniazdo szerszeni pełne intryg i zabójstw. A im głębiej Veil jest wciągany do gry, tym więcej dawno zagrzebanych tajemnic wyłania się na piaszczystą powierzchnię Marsa. W końcu dochodzi do sytuacji, gdy doświadczony zabójca musi zmierzyć się z potężnymi wrogami, pragnącymi zniszczyć go wszelkimi dostępnymi środkami.
Obecnie odżywa swoista moda na Marsa, ludzkość ponownie zaczyna wierzyć w możliwość sięgnięcia Czwartej Planety ludzką stopą, jak i celowość tegoż kroku. Wraz z postępującym przeludnieniem Ziemi oraz zmianami klimatu (czyt. jego pogorszeniem) eskapada w kosmos zaczyna się jawić również jako nęcąca. Nie należy jednak zapominać, że ludzkość poza Błękitną Kropką będzie czymś innym niż w swym mateczniku.
Główny bohater
„Rzadkiego powietrza” to superbohater jak się patrzy – nie tyle dobry we wszystkim, co ma znaczenie, lecz wręcz nieczłowieczo sprawny, i to całkiem dosłownie, tak iż nawet docierając na brzeg zachowuje jeszcze kolejne marginesy i marginesy swoistego bezpieczeństwa. Jednakże zalety te mają swoją cenę, którą co prawda czytelnik poznaje tylko jako teoretyczną możliwość, lecz choć trochę czyniącą zeń istotę mniej (pół)boską.
Pomimo anturażu Czerwonej Planety omawiana książka jest tak naprawdę klasycznym kryminałem noir, tylko sepie i czernie zostają zastąpione przez rdzawą burość, zaś typowy wątek detektywistyczny szybko uzyskuje podtekst właściwy bardziej dla politycznych dreszczowców. Jak zwykle dla twórczości
Richarda Morgana pogranicze władzy i pieniędzy okazuje się dlań najciekawsze, z oczywistą domieszką erotyki.
Sama historia pomimo swej „fastfoodowości” jest jednak opowieścią wartką i przyjemną w odbiorze, nawet gdy – a może zwłaszcza wtedy – gdy traktuje o przemocy, a wszechobecny „brud” sprawia raczej wrażenie turystycznej egzotyki właściwej dla brazylijskich faweli w oczach turysty z Północy. Autor sięgając po konwencję noir bynajmniej nie odwołuje się do właściwego dlań klimatu melancholii, jeśli nie chandry.
„Rzadkie powietrze” to tak naprawdę literatura skierowana do miłośników „ziemskiego” cyberpunku, bardzo swobodnie traktująca zagadnienia astronomiczne, daleka również od jakiejkolwiek głębszej idei. Miłośnicy
„Modyfikowanego węgla” pomimo zupełnej zmiany scenografii winni jednak być całkiem ukontentowani.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
