Pisząc wcześniej o Bułyczowie wspominałem o dobrej jakości rosyjskiej fantastyki. Oto moja kolejna propozycja wywodząca się zza wschodniej granicy, tym razem spod znaku fantasy. Powieść „Rytuał” autorstwa ukraińskiego małżeństwa Diaczenków jest książką wysoce cenioną w środowisku czytelniczym Rosji i Ukrainy. Duet ten uważany jest za twórców godnych uwagi, głównie ze względu na dokładne opracowanie portretów psychologicznych bohaterów, przez co wielu czytelników porównuje ich do Paula Coelho.
„Rytuał” jest opowieścią o miłości, co wśród wielu osób spowoduje zapewne mimowolne wykrzywienie warg znamionujące złośliwy uśmieszek. I rzeczywiście, pierwsze strony ukazują nam stereotypowy wręcz obraz bajecznego królestwa Werchnia Konta, którego dwór przygotowuje się na wielki bal. W trakcie ogólnego bałaganu jakże charakterystycznego dla przygotowań do ważnych uroczystości poznajemy główną bohaterkę, już znacznie mniej przerysowaną. Jest księżniczką i owszem, lecz mówiąc wprost brzydką. Nazywa się Juta (imię też mało przyjemne),i w dodatku jest bardzo opryskliwa i złośliwa. Zakochana jest w przystojnym królewiczu rodem z taniego Harlequina, niejakim Ostinie. Spodziewacie się historii brzydkiego kaczątka? Cóż... czytajcie dalej.
Naszą brzydulę spotka coś znacznie bardziej interesującego, bowiem w trakcie balu nie spełni swych miłosnych marzeń, lecz zostanie porwana przez smoka. Mało oryginalne? Że książę na białym rumaku odbije z rąk przerażającego gada naszą młodą szkaradę? Otóż…
Owy gad, smok w pełnym tego słowa znaczeniu, zgodnie ze zwyczajem swej starożytnej rasy (gatunku?), musi dokonać pewnego mało skomplikowanego rytuału. Jego podstawowym elementem jest konsumpcja (nie, nie wigilijnego karpia). I tu zaczynają się klocki, Arman, bo tak smoku na imię, już od małego był dla swych współbraci odmieńcem. Inne gusta, inne priorytety życiowe, krócej - czarna owca. Co za tym idzie? Ano to, że o wyżej wspomnianej konsumpcji nie myśli ze szczególnym apetytem.
Pierwsze lody przełamał, posiłek porwany, tylko co dalej? Juta nie doznaje zaszczytu bycia obiadem, przez co po długiej obopólnej niechęci nawiązany zostaje kontakt między smokiem a księżniczką. Nasza królewna nadrabia brak urody błyskotliwym rozumem, co pomaga jej w poznaniu przeszłości Armana. Historia smoczego rodu spisana jest w formie starożytnych symboli, a ich treść to zagadka po zagadce, które dzięki współpracy dwóch tęgich głów stają się jasne i oczywiste.
To tyle o fabule, więcej dowiesz się sam, drogi czytelniku, z lektury. Bo
„Rytuał”, choć wydaje się ubrany w znoszone i banalne łaszki, to w środku zawiera ogromną porcję ambitnie podanej filozofii i psychologii. Najprostszym przykładem psychologicznej problematyki postaci są dwaj główni bohaterowie i związane z nimi tytułowe rytuały. Wszak życie księżniczki to również rytuał. Bale, maniery, sposób mówienia a nawet myślenia określają sposób życia jednostki urodzonej w królewskim dworze. Juta nie potrafi przybrać maski idealnej królewny, staje w opozycji do otoczenia. Podobnie Arman, traktujący tradycje swoich przodków z niechęcią, nie widzi innej drogi jak przymuszenie się do niej, co wiąże się z cierpieniem.
Powieść ma niemal wszystko: miłość, fantastykę, ambitną treść, morał, a sama historia opisana jest naprawdę pięknie.
„Rytuał” to kolejna pozycja z półki rosyjskojęzycznej, jaką gorąco polecam i z całą pewnością uważam za kawał dobrej literatury.
Słowem zakończenia pragnę jeszcze dodać, iż polskie wydanie wydawnictwa
Solaris zawiera dodatkowo trzy krótkie opowiadania:
„Zoo” będącym groteskowym opisem „reality show”,
„Ostatni Don Kichot” opisujący dzieje przodków słynnego Rycerza Smutnego Oblicza oraz
„Tron” o podstawowym pytaniu, czy możemy wpływać na przyszłość.
|
| Autor: Regis
|
|
|
|
|
Tytuł: Rytuał (Ритуал)
