„Przeznaczona” jest drugą częścią trylogii „Wilczego Dziedzictwa”. Magda Parus znowu pokazała kawał dobrej literatury, kontynuując wątki z pierwszej księgi oraz wprowadzając kilka nowych i mrocznych. Czy tym razem Colin uratuje swoją siostrę, zobaczcie sami.
Jak pamiętacie z
poprzedniego tomu, siostra Colina obdarzona niezwykłą mocą została porwana przez tajemniczego kapłana boga wilkołaków. Mimo niebezpieczeństwa i pewnej groźby wykluczenia ze społeczności, Colin podejmuje pościg za wrogiem. Trop wiedzie do kolebki wilkołaków,do starej dobrej Europy. Po przybyciu na miejsce nasz bohater postanawia zaczekać na jakieś doniesienie o ataku, a następnie odnaleźć przedstawicieli Wilkołaczej Straży Europy, aby dzięki nim trafić na trop kryjówki kapłanów. Lecz nie wszystko układa się tak jakby tego chciał. Tymczasem mijają miesiące a Colinowi nadal nie udaje się realizacja postanowień. Wreszcie poznaje łowcę Alberta, który głosi teorię o Wilkołaczej Organizacji, cała reszta łowców traktuje go jak wariata, tylko Colin zdaje sobie sprawę jak niebezpiecznie blisko prawdy znajdują się jego tezy. Colin przyłącza się do jego wyprawy mającej na celu zbadanie rzekomego spisku Wilkołaków w nadziei, że dzięki temu prędzej czy później natrafi na ślad społeczności. W międzyczasie poznaję kobietę-wilkołaka imieniem Tin, która wychowywana jest przez łowcę. Wbrew zdrowemu rozsądkowi przeczucie mówi Colinowi, iż jest to ta jedyna, na którą czekał całe swoje życie. I w tym miejscu akcja ostro się komplikuje, nie wiadomo czy Tin jest agentką kapłanów mającą odwrócić jego uwagę od poszukiwań, może jest tylko przedmiotem ich manipulacji, a może sama nim manipuluje aby uciec przed swym „opiekunem”.
Całkowicie nowym wątkiem jest klinika w Niemczech, która, według Alberta, należy do wilkołaków, zajmuje się badaniami i eksperymentami na kodzie genetycznym wilkołaków oraz najprawdopodobniej klonowaniem ich. Wbrew temu co na ten temat uważa Colin (według niego to czysta bzdura) okazuje się, że klinika naprawdę posiada materiał genetyczny wilkołaka i prowadzi nad nim utajnione badania. Jaka jest prawda, czy klinika służy planom wilkołaków a może to tajny projekt rządowy mający stworzyć super istotę? Kolejnym smaczkiem jest pojawienie się jeszcze jednego znajomego z części pierwszej. Kim on jest? Hm, to tajemnica, ale mogę zdradzić, że dzięki jego wiedzy Colin pozna kolejne tajemnice Społeczności, a na wiele spraw będzie musiał spojrzeć z zupełnie innej strony.
Teraz nadszedł czas na moją ocenę tego tworu literackiego. I tu zaczynają się schody. Z jednej strony książka dalej trzyma w napięciu, napisana jest w tym samym dobrym stylu i wprowadza nowe wątki, równie ciekawe i intrygujące co we wcześniejszej części przygód. Z drugiej strony niektórych może drażnić brak rozwinięcia wątku porwanej siostry i praktycznie jego zastój. Kolejnym minusem (według mojej skromnej osoby) jest sam bohater, a mówiąc konkretnej jego zachowanie. Jeżeli w pierwszej części można by było nazwać go nerwowym, to w drugiej należałoby nazwać go furiatem, który wpada we wściekłość z byle powodu. Reasumując, jest to książka dobra, którą warto by przeczytać, choćby po to, by poznać dalsze losy Colina.
|
| Autor: Sfinks
|
|
|
|
|
Tytuł: Wilcze dziedzictwo: Przeznaczona
