Siedem Królestw rozdarła krwawa wojna, a zima zbliża się niczym rozwścieczona bestia. Ludzie z Nocnej Straży przygotowują się na spotkanie z wielkim chłodem i chodzącymi trupami, które mu towarzyszą. Do inwazji na północ, której świeżo wykutą koronę nosi Robb Stark, szykuje się też horda głodnych, dzikich ludzi władających magią nawiedzanego pustkowia. Siostry Robba zaginęły, nie żyją albo w każdej chwili mogą zginąć wskutek rozkazu młodocianego króla Joffreya z rodu Lannisterów. A za morzem ostatnia z Targaryenów wychowuje smoki, które wykluły się na stosie pogrzebowym jej męża, gotowa pomścić śmierć ojca, ostatniego ze smoczych królów zasiadających na Żelaznym Tronie.
Saga trwa. Jedna z najniesamowitszych, najbardziej rozbudowanych sag. I najbardziej spójnych spośród wszystkich, jakie można znaleźć na kartach papieru w księgarniach w Polsce i na świecie.
O
„Nawałnicy mieczy. Stali i śniegu” niewiele można napisać rzeczy odkrywczych. Jest to trzecia – po
„Grze o tron” i
„Starciu królów” – odsłona monumentalnego cyklu autorstwa
George’a R. R. Martina, który jednak oprócz robiących wrażenie rozmiarów zachwyca także bogactwem wątków oraz ich wzajemnym powiązaniem. Na tyle zaś mocnym, iż zaznajamianie się z serią od jej trzeciej odsłony nie ma najmniejszego sensu, czytelnik będzie bowiem poruszał się niczym we mgle, a także tracić będzie z oczu całe mnóstwo szczegółów.
„Stal i śnieg” mogą sprawiać wrażenie pewnego interwału w opowieści, spowolnienia celem zebrania sił do dalszego jej zgłębiania. Akcja znacząco zwalnia, można wręcz odnieść wrażenie, iż sami bohaterowie po trosze są zmęczeni dotychczasowymi swymi przygodami. Ale to tylko iluzja, bowiem jednocześnie następuje przyśpieszenie tam, gdzie dotychczas działo się stosunkowo niewiele, dotychczasowe wątki poboczne stają się niejako głównymi, na nudę więc nie można narzekać.
Autor po raz kolejny zdecydował się dokonać drobnych zmian odnośnie „składu osobowego” narratora, pozwalając czytelnikowi zapoznać się z wydarzeniami i ich oceną z perspektywy Jaimego Lannistera, co było posunięciem zaiste tyleż zaskakującym, co i udanym. Postać jawiąca się wcześniej jako wcielenie prostego zła nagle okazuje się mieć własne przeżycia i motywacje, a także żale.
„Nawałnica mieczy. Stal i śnieg” stanowi godne rozwinięcie dwóch poprzednich części serii absolutnie w niczym im nie ustępując. Co więcej, książka ta ukazuje czytelnikowi przyzwyczajonemu do wielkich zakończeń, iż nie istnieje coś takiego jak kres historii, największe zaś nawet bitwy i zwycięstwa niosą za sobą konieczność dalszego wysiłku. Podobnie jak klęska nie musi od razu oznaczać końca nadziei.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł: Nawałnica mieczy. Stal i śnieg (A Storm of Swords)
