Moskwa 2034. Od pamiętnych wydarzeń, które początek i finał miały na stacji WOGN, minął niespełna rok. Na drugim krańcu moskiewskiego metra mieszkańcy Sewastopolskiej toczą walkę o przetrwanie z nowymi formami życia, wdzierającymi się z powierzchni do ostatniej ludzkiej enklawy. Los stacji i jej mieszkańców zależy od dostaw amunicji, a te nagle ustają. Karawany giną bez wieści, urywa się łączność.
Z zadaniem wyjaśnienia zagadki i przywrócenia dostaw wyruszają: młody Ahmed, leciwy, niespełniony kronikarz metra Homer i Hunter, który niegdyś zaginął wśród czarnych, a teraz odnalazł się, choć jego tożsamość budzi wątpliwość... Do wyprawy dołącza Sasza, córka wygnanego naczelnika Awtozawodzkiej.
Kim naprawdę jest Hunter? Czy odwzajemni uczucie, jakim obdarzyła go Sasza? Jaką tajemnicę skrywają mroczne tunele moskiewskiego metra? Czy garstce śmiałków uda się ocalić tych nielicznych, którzy przetrwali zagładę?
„Metro 2033” nie było ponadczasową książką czy też publikacją cechującą się unikatowością bądź chociaż daleko posuniętą oryginalnością. Nie stanowiło to jednak dlań przeszkody w osiągnięciu sukcesu marketingowego, w czym pomogła – a częściowo było również skutkiem – jej udana egranizacja. Oczywistą oczywistość stanowił więc fakt powstania kontynuacja.
Akcja rzeczonej pozycji rozgrywa się – czego banalnie łatwo domyślić się już po samym jej tytule – rok po wydarzeniach przedstawionych w pierwszej części cyklu. Wbrew jednak najpopularniejszemu konwenansowi rosyjski pisarz „porzucił” osobę Artema, koncentrując fabułę swej powieści wokół zupełnie nowych postaci. Oczywiście nie oznacza to, że czytelnik nie uświadczy znajomych imion i „twarzy” – nade wszystko frapującego wcześniej Huntera – ich rola jednak w najlepszym razie jest drugoplanowa.
Co również niepozbawione znaczenia, tym razem czytelnikowi dane jest spoglądać na świat postnuklearnego moskiewskiego metra więcej niż jedną parą oczu. Z jednej strony pozwala to uzyskać nieco szerszy ogląd wydarzeń, z drugiej jednak nieco utrudnia utożsamianie się z głównymi bohaterami.
Nade wszystko jednak zastrzeżenia budzi sama osnowa opowieści. Początkowo jawi się ona jako dość metafizyczna, niekoniecznie w najlepszym rozumieniu tego epitetu. Fabuła sprawia wrażenie nieco wymuszonej, właściwie ani przez moment nie porywa, czytelnik nie ma wrażenia uczestnictwa w czymś niezwykle ważnym, mimo że formalnie decyduje się los całego (mikro)uniwersum…
„Metro 2034” to książka warsztatowo ambitniejsza od pierwszej części serii, choć literacko niespecjalnie porywająca. I jakkolwiek jej lektura nie wzbudza niestrawności, to pozostawia pewien posmak miałkości.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
