Ursula K. Le Guin - Lawinia

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Lawinia (Lavinia) Autor: Ursula K. Le Guin Ilość stron: 351 Wydawnictwo: KsiÄ Ĺźnica Rok wydania: 2009 Cena: 34,90 PLN

StaroĹźytny Rzym, zwłaszcza w pierwszym okresie swego istnienia, jest dla człowieka XXI wieku rzeczywistością na poły magiczną – z jednej strony twĂłr ten sprawia wraĹźenie zupełnie nietrwałego i prowizorycznego, a jego organizacja i struktura raczej moĹźe sprawiać wraĹźenie wręcz naraĹźonej na chaos, niĹşli zdolnej do przeciwstawienia się mu. Tymczasem państewko to miało w sobie ziarno wielkości i potęgi, ktĂłrej skutki w wielu dziedzinach Ĺźycia są widoczne do dnia dzisiejszego. Zarazem tak mało wiemy o tych początkach, przez co są one jeszcze bardziej intrygujące.

Na tyle intrygujące, iĹź postanowiła przedstawić własną ich wizję czołowa pisarka – a i to określenie jest bardzo powściągliwe – amerykańskiej literatury fantastycznej, Ursula K. Le Guin. Trudno zresztą o lepszego kandydata do tej roli, a to ze względu na jej profesorki rodowĂłd i bardzo staranne klasyczne wykształcenie.

Klucz do „Lawinii” jest zaskakująco prosty – Kalifornijka postanowiła sięgnąć do monumentalnego eposu autorstwa Wergiliusza – „Eneidy” – opowiadającego właśnie o początkach LatynĂłw i przedstawić jego wydarzenia z perspektywy tytułowej italskiej krĂłlewny, a takĹźe sprĂłbować dokończyć to, czego nie zdołał rzymski poeta. Tylko tyle i aĹź tyle.



Zbyt wybitną pisarką jest Ursula K. Le Guin by jej książka miała przyjąć charakter sztampowej powiastki quasi-historycznej, podpinającej się pod legendę i zastany koncept, rozwijając go tylko w tak naprawdę mało istotnych detalach, zatracając gdzieś po drodze ducha oryginału – o co to to nie! Właśnie to pragnienie wierności zamierzeniom Wergilego, tyle Ĺźe w prozatorskiej formie, jest największym atutem jej najnowszego dzieła.

Le Guin wykazuje dużą staranność – jak na antropologa przystało – przy przedstawianiu Ĺźycia codziennego antycznych LatynĂłw, zwłaszcza ich wierzeń i zwyczajĂłw religijnych. Sprawia to, iĹź czytelnik ma wraĹźenie obcowania z ludĹşmi z krwi i kości, mimo ich dość poetyckiej kreacji i postaw. SzczegĂłlnie zyskuje na tym postać Eneasza, ktĂłry z klasycznego herosa przeradza się w prawdziwego wodza, pełnego rozterek wewnętrznych i wahań, zdolnego jednak do właściwego zachowania we właściwej chwili.

Niestety, paradoksalnie właśnie ta wierność autorki epoce skutkuje największą słabością książki, a to jej stosunkowo mało porywającej otoczce fabularnej. Przedstawiony przez nią świat nie wzbudza dreszczy ani teĹź intelektualnego fermentu, przedstawiane zdarzenia nie są zaś na tyle frapujące, by wręcz zmuszały one do lektury kolejnej i kolejnej strony…

Wielu miłośnikĂłw piĂłra Le Guin moĹźe poczuć rozczarowanie po sięgnięciu po „Lawinię”, a to z tego prostego powodu, Ĺźe wbrew wróşbom, światom duchĂłw i tajemnic całość nie wybija się niestety niczym szczegĂłlnym, typowym dla piĂłra Pisarki. Gdyby nie jej nazwisko na okładce, właściwie mało kto z nich by się domyślił osoby autorki. Ot, efekt rozpieszczenia kolejnymi znakomitymi jej tytułami.