Tomasz Marchewka - Ostatnia sztuka Tadeusa Voldta

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Ostatnia sztuka Tadeusa Voldta Autor: Tomasz Marchewka Ilość stron: 328 Wydawnictwo: SQN Rok wydania: 2021 Cena: 39,99 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2021-06-28 Ocena: 70/100

Według planu. Z fartem.

Jeśli chcesz przekazać komuś przesyłkę i zrobić to tak, by nikt się o tym nie dowiedział, jest tylko jedna osoba, do której możesz się zgłosić - Iva Schlitz. Zawsze dotrzymuje terminów i zapewnia pełną dyskrecję. Iva do niedawna grała bezpiecznie. Problem w tym, że bardzo potrzebuje pieniędzy. Wie, że w Hausenbergu istnieje pewna droga na skróty - wystarczy, że zacznie brać zlecenia od miejscowej bandyterki. Takie, po których ciężka robi się nie tylko kieszeń, ale też sumienie.

W ten sposób Iva trafia do świata nocy, pełnego szulerów, złodziei, klik i Rekinów. Jest to miejsce, które bardzo trudno opuścić, zwłaszcza kiedy twoim przewodnikiem jest Tadeus Voldt, złotoręki kasiarz, potrafiący otworzyć każdy sejf. Voldt właśnie wyszedł z więzienia i ma na oku pewien bank. Żeby plan Tadeusa się powiódł, kasiarz potrzebuje pomocy Ivy. Dziewczyna wydaje się nie mieć nic do stracenia... Ale czy na pewno?

Steampunk jest gatunkiem specyficznym, trudno teĹź powiedzieć, by specjalnie popularnym – tak wśrĂłd czytelnikĂłw, jak i twĂłrcĂłw – wśrĂłd mieszkańcĂłw kraju nad Wisłą. Zaryzykuję tezę, iĹź przyczyną tego stanu są ukształtowane w szkolnych ławach skojarzenia nasuwające się z okresem pozytywizmu, wręcz przytłaczające ładunkiem sprawy narodowej. Ostatnimi czasy jednak i tu moĹźna dostrzec zmianę, moĹźe pod wpływem odrzucenia kompleksĂłw kolejnych pokoleń, a stanowiącego skutek dorastania w nareszcie niepodległym i dołączającym do Europy państwie. TakoĹź Tomasz Marchewka nie tylko zaryzykował swych sił kreując Hausenberg, lecz i poczuł się zmotywowany do stworzenia swego rodzaju ciągu dalszego.

Akcja „Ostatniej sztuki Tadeusa Voldta” rozgrywa się lata po wydarzeniach przedstawionych w pierwowzorze i koncentruje się wokół zupełnie odmiennych postaci. Owszem, wola autora pozwoli ponownie zetknąć się z kilkoma bohaterami poprzedniczki – a ich rola okaĹźe się nawet dość istotna – niemniej to nie oni będą nadawali całości ton.



Tu zresztą uwidacznia się jedna z głównych słabości omawianej pozycji, albowiem pisarzowi nieco zabrakło pomysłu na ciekawą konstrukcji historii Ĺźyciowych nowych postaci, więzi pomiędzy nimi, przeciwnie, sprawiają one wraĹźenie kreowanych nieco na siłę. Co więcej, nie sposĂłb nie zauwaĹźyć ponownych filmowych inspiracji – o ile wcześniej tych moĹźna było się popatrywać chociaĹźby w „Wielkim Szu”, o tyle obecnie czerpanie garściami z „Vabanku” będzie jeszcze bardziej oczywiste.

Największą słabością książki jest jednak fakt, Ĺźe sam koncept skoku okazuje się dość mało emocjonujący, nie stanowi bynajmniej ukoronowania wysiłkĂłw przedstawianych na wcześniejszych stronach, a juĹź niemal zupełnej bagatelizacji ulega wątek rajdowych przygotować jednej z bohaterek. MoĹźe zresztą i krył się za tym głębszy zamysł autora – sięgnięcie przez ideę poziomu bruku – lecz efekt jest mało przekonujący.

„Ostatnia sztuka Tadeusa Voldta” to pozycja lekka, i to nawet zbyt bardzo. Co prawda na jej kartach czytelnik co chwilę odnajdzie lejącą się krew czy napinające się mięśnie niemal wszystkich spotykanych postaci, machismo zaś wręcz się przelewa, całość jednak niespecjalnie potrafi zaangaĹźować odbiorcę.