Stephen Baxter - Proxima

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Proxima Autor: Stephen Baxter Ilość stron: 560 Wydawnictwo: Zysk i S-ka Rok wydania: 2018 Cena: 39,90 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2018-12-20 Ocena: 80/100

XXVII wiek. Przyszłość ludzkości w tej galaktyce wydaje się niemal nieograniczona…

Są w niej setki milionów czerwonych karłów, które powstały miliardy lat temu, które posiadają planety nadające się do zamieszkania przez ludzi. Taki właśnie jest świat Proxima Centauri. Może oznaczać dla ludzkości nadzieję na przetrwanie, bo toczące nieustanne wojny między sobą przeludnione kolonie na Marsie i Merkurym z pewnością tego nie gwarantują.

Ale najpierw nowy świat musi zostać skolonizowany, a brakuje chętnych, by zostać osadnikiem. Wyprawa na tę surową planetę nie zapewni splendoru ani Ĺźadnych gratyfikacji, oferuje tylko trud, samotność, pustkę… Yuri Eden wraz z tysiącem innych przymusowych kolonistĂłw niebawem dowie się, jak to jest Ĺźyć w nieprzyjaznym pustynnym świecie, ktĂłrego połowa skrywa się w wiecznej ciemności.

Pozycje science fiction – te prawdziwie zasługujące na te miano – moĹźna właściwie podzielić na dwa rodzaje: prezentujące ludzkość dopiero nieśmiało odrywającą się od Niebieskiej Kropki swego pochodzenia, ruszając w stronę najbliĹźszego sąsiedztwa w postaci Księżyca, Marsa czy innych obiektĂłw Układu Słonecznego, bądĹş teĹź juĹź znacznie bardziej zaawansowaną, mającą za sobą tysiąclecia kosmicznych eskapad. W ten oto sposĂłb powstaje luka etapu „pomiędzy”, ktĂłrą częściowo wypełnia „Proxima”.

Akcja powieści prezentuje początki penetracji innych układĂłw, i to na ich jednym z najwcześniejszych etapĂłw, to jest gdy uwaga ludzkości z natury rzeczy jest skierowana na najbliĹźsze gwiazdy, a więc i tytułową Proximę z gwiazdozbioru Centaura. Ktoś kiedyś musiał postawić pierwszy krok, zasiać bądĹş posadzić pierwsze rośliny, w końcu nawiązać pierwszy kontakt z obcym Ĺźyciem – i właśnie tym chwilom poświęcona jest akcja rzeczonej powieści.



Autor nie omieszkał jednak wprząc w akcję większej liczby tajemnic, nie zapominając zresztą o mateczniku. Doskonałym tego przejawem jest snucie fabuły niejako wokół trzech róşnych wątkĂłw, w przypadku ktĂłrych jest oczywiste, Ĺźe muszą w jakiś sposĂłb na siebie wpłynąć, acz początkowo natura tego związku pozostaje nieodgadniona – a przez to frapująca.

Brytyjski pisarz jest jednak twórcą świadomym, tyleż dorobku nauki i płynących z niej wniosków o ograniczeniach, jak też i dorobku gatunku i powstałych na tym tle konwencji. Trzeba przyznać, że wcale zręcznie unika on różnorakich mielizn powtarzalności, zaskakując tam, gdzie czytelnik byłby skłonny założyć, iż domyśla się dalszego biegu wydarzeń.

„Proxima” to książka satysfakcjonująca i wciągająca. Pisarz nie upiera się przy swych tezach, pozwala sobie na dość daleko posuniętą swobodę, tak by jego powieści nie moĹźna było opatrzyć mianem „hard sci-fi”, z drugiej strony jednak odnosi się z szacunkiem wobec nauki jako takiej, traktując ją w kategoriach fascynującej samej w sobie a nie zbioru rekwizytĂłw do swobodnego przemodelowania.