Megan Hart - Zakon Pocieszenia

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Zakon Pocieszenia (Please and Purpose) Autor: Megan Hart Wydawca: Zysk i S-ka Rok wydania: 2010 Ilość stron: 422 Cena: 34,90 PLN

Jak moĹźna przynieść człowiekowi pocieszenie? Rozmową, podarunkiem, sprawieniem przyjemności... To najbardziej pospolite z odpowiedzi. Skonkretyzujmy zatem pytanie: jak moĹźna przynieść pocieszenie mężczyĹşnie? Do głowy przychodzą juĹź konkretniejsze odpowiedzi, a juĹź patrząc na okładkę „Zakonu Pocieszenia”, domyślamy się, o jakie „pocieszenie” chodzi...

Książka Megan Hart to powieść erotyczna. Rozgrywa się ona w fikcyjnym państwie Firth w czasach odpowiadającym naszemu Oświeceniu (koniec XVII i XVIII wiek). Panuje tam tajemnicza wiara w Świętą Rodzinę; niegdyś Sinder przeszedł przez Próşnię, tworząc w ten sposĂłb cały świat, następnie w lesie spotkał Kedalyę, z ktĂłrą się połączył. Z ich związku narodził się syn i w ten sposĂłb powstała Święta Rodzina. Niestety, na skutek nie do końca jasnych wydarzeń rozpadła się. Zdaniem jednych winna temu była Kedalya, ktĂłra zgrzeszyła z synem, zdaniem innych to Sinder opuścił Ĺźonę i dziecko. W kaĹźdym razie według proroctwa, gdy kołczan Sindera zapełni się strzałami, Święta Rodzina znĂłw się połączy. Tu się pojawia Zakon pocieszenia, ktĂłrego zadaniem jest zapełnienie wspomnianego kołczanu. Ma to osiągnąć poprzez przynoszenie pociechy mężczyznom, ktĂłrzy tego potrzebują – jeden uszczęśliwiony to jedna strzała więcej w kołczanie. MoĹźna się zatem szybko domyślić, Ĺźe jest to zakon Ĺźeński. Jego członkinie, zwane SłuĹźebnicami, przynoszą je na róşne sposoby, nie tylko poprzez zaspokajanie potrzeb cielesnych. Ich głównym zadaniem jest ukojenie cierpienia duszy, a by tego dokonać, nie wystarczy sam seks. Jednak nie służą one byle komu – za ich usługi trzeba drogo płacić, poza tym by mieć przydzieloną SłuĹźebnicę, naleĹźy wypełnić wielostronicowy kwestionariusz, na podstawie ktĂłrego moĹźna poznać wszelkie nawyki, historię i charakter klienta, oraz inne cechy, ktĂłre mogą pomĂłc SłuĹźebnicy w znalezieniu sposobu na pocieszenie go. Na ich podstawie zostaje starannie wybrana kobieta z odpowiednim charakterem.

Tu dochodzimy do fabuły powieści, która rozpoczyna się przybyciem Ciszy, jednej ze Służebnic, do Edwarda, jednego z dworzan w Firth i bliskiego przyjaciela księcia Cilliana. Rozpoczyna ona swoją misję, poznając najpierw swojego klienta. Dość szybko wychodzą na jaw jego zapędy sadomasochistyczne, które niegdyś doprowadziły do tragedii, która odcisnęła głębokie piętno na jego dalszym życiu. Cisza, by wypełnić swoje zadanie, musi pomóc mężczyźnie sobie z nim poradzić.

Fabuła powieści składa się z trzech opowiadań. Każde przedstawia inną Służebnicę i klienta. Jednak wszyscy trzej mężczyźni to bliscy przyjaciele, zresztą Cillian, który się staje głównym bohaterem drugiego opowiadania, ściąga do siebie Służebnicę będąc pod wrażeniem tego, co w pierwszym Cisza uczyniła z Edwardem. Z kolei w trzeciej części książki akcja rozgrywa się wokół Alaryka, będącego także bliskim przyjacielem dwóch pozostałych, przeżywającego dotkliwie niedawny miłosny zawód.



Książka na początku zraziła mnie do siebie. Pierwsze opowiadanie to praktycznie same opisy zabaw erotycznych (nierzadko z uĹźyciem całkiem oryginalnych przyrządĂłw), przeplatane czasem jakimś wątkiem fabularnym, mającym posunąć akcję nieco do przodu. Miałem wtedy odczucie, Ĺźe autorka powieści celowo umieściła tyle seksu, by zaszokować czytelnika oraz zachęcić do czytania tych, ktĂłrzy szukali w książce tylko ĹşrĂłdła podniety. Muszę jednak przyznać, Ĺźe pierwsze wraĹźenie było błędne. ChociaĹź w pierwszej części książki niewiele się dzieje, jednak w kolejnych Megan Hart skupia się na fabule, ktĂłra wciąga. ChociaĹź powieść wciąż ma charakter erotyczny, ten staje się subtelny, podany ze smakiem, nie tak nachalny jak na początku. Wracając do samej fabuły – ta jest wyjątkowo spĂłjna, pełna retrospekcji, uzasadniających zachowania bohaterĂłw, a przede wszystkim dynamiczna, stale rozwijająca się. Wszystkie trzy opowiadania rozgrywają się chronologicznie, jedno po drugim i w kaĹźdym widać efekty działań podjętych w poprzednim. Nadaje to całej historii wiarygodności, widzimy takĹźe rozwĂłj wewnętrzny bohaterĂłw, ich zmianę zachowań pod wpływem innych (tu warto zauwaĹźyć, Ĺźe nie tylko SłuĹźebnica ma wpływ na klienta – takĹźe jego zachowanie moĹźe ją zmienić). Pojawiają się takĹźe kolejne wątki, typowe dla bohaterĂłw o tak wysokim statusie społecznym: prĂłba odsunięcia księcia od tronu, oskarĹźenia pod kierunkiem Alaryka, Ĺźe zyskał swoją pozycję nie dzięki pochodzeniu czy zdolnościom, lecz dzięki znajomościom etc. OgĂłlnie rzecz biorąc, fabuła jest całkiem dobra, o ile przebrnie się przez średni (czy teĹź w moim odczuciu mierny) początek.

Tłumaczeniem książki zajęła się Katarzyna Krawczyk. Jest ono dobre. ZwrĂłciłem podczas czytania szczegĂłlną uwagę na wszelkie ewentualne błędy składniowe czy interpunkcyjne i muszę przyznać, Ĺźe poza brakiem paru przecinkĂłw nie dopatrzyłem się niczego większego. Zdania brzmią sensownie, nie mamy problemĂłw z domyśleniem się ich kontekstu. Inna sprawa, Ĺźe samo tłumaczenie raczej nie powinno przynieść większych problemĂłw, gdyĹź nie było tu Ĺźadnych neologizmĂłw czy teĹź innych fraz, mogących sprawić problem w przekładzie. Co do języka książki, mam nieco mieszane odczucia. Z jednej strony jej charakter powoduje, Ĺźe nie powinny dziwić występujące wulgaryzmy, z drugiej jednak w moim odczuciu jest ich za duĹźo w pierwszym opowiadaniu w stosunku do reszty. Nie mam pojęcia, czy wynika to z tłumaczenia, czy teĹź pani Hart zrobiła to celowo. MoĹźe w ten sposĂłb chciała mu nadać odrębny charakter. Mi w kaĹźdym razie niespecjalnie to pasuje, tym bardziej, Ĺźe bohaterami są osoby z wyĹźszych sfer, do ktĂłrych taki język po prostu nie pasuje. Ale – tak jak wspomniałem – tylko w pierwszej z historii zwrĂłciłem na to uwagę, pozostałe stoją w tej kwestii na duĹźo wyĹźszym poziomie i nie mam im nic do zarzucenia. Odnoszę wraĹźenie, Ĺźe pisarka pierwszym opowiadaniem przecierała sobie szlak, dopiero ustalając, jaki charakter będzie miała powieść i stąd jest ono moim zdaniem najgorsze ze wszystkich – musiała gdzieś w końcu eksperymentować, wyklarować odpowiedni styl.

Komu mogę polecić tę książkę? Na pewno czytelnikom dorosłym, o tym nie ma co nawet dyskutować. Myślę, że powieść spodoba się fanom nie do końca subtelnej erotyki, lubiącym klimaty oświeceniowego libertynizmu i wyuzdania, jednak nie lubującym się w skrajnie wynaturzonych i perwersyjnych zachowaniach. O ile wykaże się tyle samozaparcia, by przebrnąć przez słaby początek, reszta książki na pewno usatysfakcjonuje czytelnika. Ja sam wystawiam jej ocenę 7/10.