Marie Lu - Legenda. Rebeliant

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Legenda. Rebeliant (Legend) Autor: Marie Lu Ilość stron: 304 Wydawnictwo: Zielona Sowa Rok wydania: 2012 Cena: 29,90 PLN Autor recenzji: Grzegorz „Hunter” Ĺťmuda Data recenzji: 2012-12-15 Ocena: 75/100

Dystopia to bardzo ciężki gatunek literacki. ZarĂłwno dystopia jak i spokrewniona z nią antyutopia to tematy, kojarzące się głównie z literaturą nieco starszą i autorami pokroju Orwella. Nie oszukujmy się – nie są to książki dla wszystkich. Marie Lu, nasza najnowsza debiutantka w temacie SF sprĂłbowała ugryźć temat od bardziej przystępnej strony. Czy udała jej się ta sztuka?

Brutalne, zbudowane na kłamstwach mocarstwo, epidemia dławiąca dzielnice biedoty i „prĂłby” decydujące o Ĺźyciu i przyszłości zaledwie 10-letnich dzieci. Wojsko, bandyci i organizacje terrorystyczne. Na samej gĂłrze zaś... dwoje 15-latkĂłw. Dziecko-geniusz June będąca prawdziwym skarbem wojska i Day, najbardziej poszukiwany terrorysta w państwie. Śmierć, pościg i tajemnica, ktĂłrej odkrycie zagrozi całemu, dystopijnemu państwu.

Brzmi sztampowo? Jak najbardziej. Nie da się ukryć faktu, Ĺźe w „Rebeliancie” będącym pierwszą częścią trylogii „Legenda” nie znajdziemy absolutnie nic nowego. KaĹźdy pomysł, kaĹźdy zwrot akcji jaki nas zaskoczy, nawet bohaterowie – to wszystko juĹź gdzieś widzieliśmy. Mimo tego, „Rebeliant” zdążył juĹź otrzymać wiele nagrĂłd za najlepszy debiut, a prawa do książki zostały juĹź sprzedane filmowcom, ktĂłrzy przygotowują ekranizację. Co jest tak naprawdę sukcesem tej książki?

Odpowiadać na to pytanie wcześniej niĹź na końcu recenzji to jak zdradzać zakończenie będąc w połowie fabuły. Tutaj jednak nie jestem w stanie tego ominąć gdyĹź ta jedna rzecz stała się podwaliną mojej, bardzo pozytywnej zresztą, opinii na temat „Rebelianta”. Tym co go wyróşnia bowiem jest lekkość przekazu. Składa się na to wiele czynnikĂłw. DuĹźo dają tu bohaterowie. Rozpoczynając swoją przygodę z „Rebeliantem” nie byłem z początku w stanie przyzwyczaić się do tego, Ĺźe mamy tak naprawdę do czynienia z dziećmi. Im dalej w las jednak, tym bardziej miałem wraĹźenie, Ĺźe obsadzenie w głównych rolach 15-letnich dzieci było jedynie kolejnym czynnikiem powodującym, Ĺźe książka Marie Lu jest tak lekka i przyjemna.



Niemałe znaczenie ma tu rĂłwnieĹź narracja. Książka napisana została prostym schematem. KaĹźdy kolejny rozdział to narracja – naprzemiennie – z oczu Daya albo June. UĹźycie pierwszej osoby i zastosowanie luĹşnego, slangowego wręcz w niektĂłrych momentach języka sprawia wraĹźenie, Ĺźe czytamy pamiętniki spisane przez dwie róşne osoby. Efekt ciekawy i z całą pewnością pasujący do klimatu całej opowieści. Sama „otoczka” zaś to klasyczna dystopia – mamy tu do czynienia z kierowaniem społeczeństwa, rządami jednej osoby, zakłamaniem czy mocno nakreślonym podziałem na biednych i bogatych. „Rebeliant” udowodnił mi jednak, Ĺźe dystopia wcale nie musi być „ciężka”. Owszem, momentami jest mrocznie, momentami brutalnie, a zdarzą się teĹź smutne fragmenty. Koniec końcĂłw jednak książkę czyta się jednym tchem, nie zrzuca ona na nasze barki zbyt gęstego klimatu, a akcja pędzi do przodu jak szalona. Dla niektĂłrych będzie to jednak wada, co naleĹźy zaznaczyć. W „Rebeliancie” nie doszukamy się bowiem mozolnego dokopywania się do serca dystopijnej władzy, nie o to tu chodzi. „Rebeliant” to przede wszystkim kawał dobrej akcji, w ktĂłrym dystopia odgrywa jedynie fundament i punkt zapalny historii. Dzięki temu książka trafia do znacznie szerszego grona odbiorcĂłw, a przy okazji jest znacznie ciekawszym eksperymentem niĹź powielające się schematy klasycznego fantasy.

„Rebeliant” to takĹźe bardzo przystępny sposĂłb Ĺźonglowania informacjami. Mając dwĂłch głównych bohaterĂłw i stosując narrację pierwszoosobową, autorka wykorzystała swĂłj potencjał. Czytając książkę musimy być świadomi tego, Ĺźe mamy tak naprawdę do czynienia z dwĂłjką róşnych ludzi, ktĂłrzy Ĺźyją w „dwĂłch róşnych światach”. KaĹźdy z nich ma swoje poglądy, swoje Ĺźycie, ale przede wszystkim – swoje informacje. Nie ma tu tym samym podziału na „prawdę”. Owszem, autorka zawsze stawia nas przed faktem dokonanym i jasnym jest wszystko to co wyczytamy, ale ten zabieg pozwala nam na drobne przemyślenia co i dla kogo jest tak naprawdę prawdą.

„Nienawidzę trylogii” - te słowa przeszły mi przez myśl kończąc „Rebelianta”. Przede wszystkim – jest zbyt krĂłtki. Książka jest dosyć cienka, a Ĺźe czyta się ją bardzo szybko moĹźna powiedzieć, Ĺźe to „pozycja na jedno posiedzenie”. Ponadto urywa się w bardzo „newralgicznym” punkcie. Co prawda to co najwaĹźniejsze zostało zamknięte w pierwszym tomie, jednak – tym bardziej, Ĺźe książka jest naprawdę dobra – czytelnik natychmiast chce więcej, a tu „zonk”, musimy czekać kolejne miesiące. Dodatkowy zarzut, ktĂłry moĹźna postawić „Rebeliantowi”, to przewidywalność. Bez większych problemĂłw moĹźna przewidzieć co się stanie za kilka stron takĹźe historia jest tu bez większych zaskoczeń.

Mimo tych drobnych zarzutĂłw, „Rebeliant” to kawał dobrej książki. Pełna akcji, lekka przygoda dwĂłch nastolatkĂłw walczących z władzą, systemem i czasami teĹź samym sobą. Jest ciekawe, wartkie i niestety nieco zbyt przewidywalne. JednakĹźe z całą pewnością warto się z tą książką zapoznać, pod warunkiem, Ĺźe potraficie zamienić miecze i magię na opuszczone budowle i karabiny bojowe. To co zaś najwaĹźniejsze to podejście tematu. Autorka nie dość, Ĺźe nie zrywa z podstawowymi załoĹźeniami dystopii to w dodatku przedstawia je na tyle przystępnie, Ĺźe kaĹźdy, niezaznajomiony z tematem czytelnik moĹźe bez obaw sięgnąć po „Rebelianta” i właśnie to czyni tę pozycję tak popularną. Od siebie mogę jedynie dodać, Ĺźe polecam i sam z niecierpliwością czekam na kontynuację. Nie jest to nic ambitnego, ale jak czysta rozrywka sprawdza się naprawdę dobrze.

Plusy:

wartka akcja

dobre wykorzystanie narracji pierwszoosobowej

idealny kompromis pomiędzy trudnym tematem a lekkością książki

Minusy:

krĂłtka

trochę zbyt przewidywalna

---

Grzegorz „Hunter” Ĺťmuda
E-mail autora: hunter(at)sztab.com

---