Maja Lidia Kossakowska - Zbieracz Burz. Tom 1

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Zbieracz Burz. Tom 1 Autor: Maja Lidia Kossakowska Wydawca: Fabryka Słów Rok wydania: 2010 Tom: 1 Ilość stron: 352 Cena: 32,90 PLN

UWAGA! Z racji faktu iĹź jest to kontynuacja „Siewcy Wiatru” mogą się tu znaleźć spojlery w śladowych ilościach (zdradzające niektĂłre niuanse poprzedniczki).

Kolejny nudny dzień spędzony „w sieci”. Szperanie po Internecie to tu, to tam, przeglądanie for, portali społecznościowych, odwiedzenie skrzynki po raz setny. Nudy. AĹź tu nagle na jednym z for reklama, w ktĂłrej pojawia się nazwisko - Kossakowska. Pierwsze skojarzenia? Siewca Wiatru, Zakon Krańca Świata, książki przy ktĂłrych spędziłem czas wyjątkowo przyjemnie. Szybkie kliknięcie na banner, krĂłtka lekturka zawarta w „podstawowych informacjach”. Telefon jest? Portfel jest? Wszystko mam ze sobą, wychodzę z domu i czym prędzej kieruje się do najbliĹźszego empiku z wyjątkowo radosnym wyrazem twarzy.

”Zbieracz Burz”, bo tak nazywa się mĂłj najnowszy nabytek, to kontynuacja Siewcy Wiatru, opowieści o krĂłlestwie niebieskim, ktĂłre wbrew pozorom wcale nie jest takie święte. Co sprawiło, Ĺźe opowieści o aniołach i demonach tak bardzo przypadły mi do gustu i po dziś dzień uwaĹźam je za pewnego rodzaju fenomen? Otóş autorka podeszła do sprawy bardzo oryginalnie. W swej książce przedstawiła anioły (jak i demony) w całkiem innym świetle. Jeszcze z „Siewcy Wiatru” pamiętam, Ĺźe nasi skrzydlaci opiekuni wiele nie róşnili się od nas, mieszkańcĂłw ziemi. Byli wredni, niekiedy upierdliwi, korzystali z uĹźywek, domĂłw uciech, a ich język był wyjątkowo ostry. To sprawiało, Ĺźe z bohaterami książki moĹźna było się najnormalniej w świecie zĹźyć, szczegĂłlnie po zapoznaniu się z ich problemami, ktĂłre mimo paru wyjątkĂłw rĂłwnieĹź okazywały się dziwnie ziemskie.

Po pokonaniu „Siewcy Wiatru” problemy w niebie nie uległy ostatecznemu rozwiązaniu. Nieobecność „światłości” w dalszym ciągu doskwiera mieszkańcom, a jeden z najwaĹźniejszych w hierarchii krĂłlestwa, Anioł Zagłady Daimon Frey powoli zatraca się w sobie. Nikt, nawet on sam nie przypuszczał jednak, Ĺźe – być moĹźe – po raz ostatni będzie musiał wypełnić wolę bożą, ktĂłrej tym razem rozkaz był nie tylko przeraĹźający, ale teĹź niezgodny ze wszystkim w co dotychczas wierzył. Sprawa jest tym bardziej skomplikowana poniewaĹź nie wygląda na to, Ĺźeby ktokolwiek w niebie się z nim zgadzał.



Linia fabularna to główna zaleta najnowszej książki Kossakowskiej. Ponownie mamy do czynienia z wielowątkową i pełną zwrotów akcji historią, w której dostrzegamy przede wszystkim świetnie nakreślone postaci, bo tak naprawdę na tym postanowiła się skupić autorka. Ich decyzje życiowe, rozterki a także problemy z jakimi się borykają, pozwalając czytelnikowi wykreować sobie indywidualną opinię o każdym z nich. W trakcie postępu fabularnego zauważyć można również, że pisarka poszła o krok naprzód. Teraz bowiem nie tylko przedstawia anielskie zastępy w swój wyjątkowy sposób, ale także ukazuje zdziwienie (przerażenie?) ludzi podczas spotkania z nimi. Chce nam dać do zrozumienia, jak bardzo możemy się mylić, postrzegając skrzydlatych jako ułożonych dobroczyńców w białych tunikach, spokojnie przechadzających się po alejkach nieba.

Rzecz jasna bez porządnej dawki adrenaliny nie mogło się obejść. Broń biała, wymyślna broń palna, granaty, nadprzyrodzone moce, pościgi i brawurowe ucieczki. Wszystko to otrzymujemy w wydaniu najwyższej jakości. Dodatkowo mogę dodać, że idealnie kontrastuje ze spokojnymi momentami, w których to odkrywamy kolejne skrawki historii naszych bohaterów.

W polskiej fantastyce podoba mi się fakt, Ĺźe większość autorĂłw nie bawi się w celową cenzurę i nie boi się uĹźywania ostrych słów, czy okazywania brutalnych scen. Nie inaczej jest i tym razem, bowiem wtedy, gdy ma się polać krew to się po prostu leje, bez „owijania w bawełnę”. Nadaje to bardziej realistyczny wydĹşwięk książce i zarazem (mimo Ĺźe nie dostrzegamy tego za pierwszym razem) bardziej się identyfikujemy z bohaterami.

Mimo tego, Ĺźe książka wypada naprawdę dobrze, nie sposĂłb jest pominąć jedną, ale niestety bardzo dotkliwą wadę, mianowicie – podział na tomy. Nie wiem czy był to perfidny skok na kasę, czy moĹźe wymĂłg wydawcy, ale po skończeniu pierwszego tomu po prostu czujemy niedosyt. A takĹźe i niemałe podirytowanie. Niecałe 400 stron książki to tak naprawdę nic, w dodatku fabuła urywa się dosłownie w połowie – rĂłwnie dobrze moĹźna by było wypuścić do sprzedaĹźy książkę nawet dwa razy grubszą, a skończoną, oszczędzając tym samym irytacji czytelnikom.

Mimo marnego (nie zrozumcie mnie Ĺşle, historia od początku do końca jest naprawdę na poziomie, denerwuje jedynie sposĂłb jej „zakończenia”) końca, warto się zaopatrzyć w wyĹźej wymienioną pozycję. Ci, co dotychczas nie mieli do czynienia z tym cyklem, powinni wpierw sięgnąć po ”Siewcę Wiatru”, Ci z was jednak co ”Siewcę...” czytali i zostali nim pozytywnie zaskoczeni, nie powinni dłuĹźej zwlekać tylko pędzić juĹź do księgarni, bo naprawdę warto.

8/10 (o dwa oczka w dół za zakończenie).