George R.R. Martin, Gardner Dozois - Niebezpieczne kobiety

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Niebezpieczne kobiety (Dangerous Women) Redaktorzy: George R.R. Martin, Gardner Dozois Ilość stron: 956 Wydawnictwo: Zysk i S-ka Rok wydania: 2015 Cena: 45 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2015-04-26 Ocena: 65/100

Zbiory opowiadań budzą u mnie ambiwalentne uczucia – niejednokrotnie cała maestria danego pisarza, zwykle rozciągnięta na setki stron, daje się zamknąć w ich znacznie mniejszej ilości, niejako pozwalając się delektować kaĹźdym słowem. JednakĹźe z natury rzeczy poziom róşnych pisarzy jest odmienny i zestawienie ich twĂłrczości w jednym miejscu tylko uwypukla te róşnice. ZbiĂłr opowiadań pt. „Niebezpieczne kobiety” – jakkolwiek opatrzony jest tylko dwoma nazwiskami – zalicza się do drugiej kategorii.

Trzeba przyznać, iĹź większość nazwisk twĂłrcĂłw dla szanującego się miłośnika literatury fantastycznej (ot, wspomniany George R.R. Martin nie lubi szufladkowania na „fantasy” czy „sci-fi” etc.) nie jest bynajmniej anonimowa, co zresztą potwierdzają notki biograficzne im poświęcone, wskazujące na fakt przetłumaczenia choćby jednego utworu niemal kaĹźdego z nich na język polski.

Tematyka poszczegĂłlnych opowieści jest zupełnie róşna i czasami naprawdę trudno doszukać się związkĂłw z tytułowym leitmotivem zbioru – owszem, będziemy mieli do czynienia z krĂłlowymi, czarodziejkami czy łowczyniami głów, ale uraczeni zostaniemy takĹźe zupełnie „niefantastycznym” opowiadaniem rozgrywającym się w realiach II wojny światowej, przedstawiające radzieckie pilotki myśliwcĂłw.



NiektĂłre opowiadania jednak pojawiły się ewidentnie „na doczepkę”, charakteryzując się wysoce obyczajowym charakterem, w istocie mającym niewiele wspĂłlnego ani z thrillerem, ani z horrorem, o fantastyce nie wspominając. Stanowią one mniejszość, aczkolwiek wymagającą, z reguły niecechującą się jakimikolwiek interludiami.

Trochę skrzywdzę niektĂłrych autorĂłw, ale i tak najmocniejszymi opowiadaniami były te, ktĂłre wyszły spod piĂłra Brandona Sandersona i rzecz jasna George’a R.R. Martina. Ten pierwszy udowodnił po raz kolejny (ktĂłryĹź to juĹź zresztą…), Ĺźe ma istny dar kreowania nowych, zupełnie oryginalnych, a zarazem koherentnych światĂłw, z kolei drugi wzniĂłsł się na absolutnie niebosiężne wyĹźyny w rozwijaniu jednego z nich, a gdy fortuna zacznie sprzyjać ktĂłrejś z postaci, zaraz pisarz jej wbije – w przenośni i jak najbardziej dosłownie – nóş w plecy. Nie wszystkim jednak przypadnie do gustu kronikarska konwencja przyjęta przez tego ostatniego, sprawiająca raczej wraĹźenie scenariusza powieści.

„Niebezpieczne kobiety” nie są złym zbiorem, niemniej sięgając po niego Ĺźywiłem większe nadzieje, niĹşli zostały one zaspokojone. No i wywołują one złość, iĹź niektĂłrzy twĂłrcy miast kończyć swe wielkie cykle, „tracą” nań swĂłj wszak ograniczony czas.