Brent Weeks - Droga Cienia

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Droga Cienia (The Way of Shadows) Autor: Brent Weeks Wydawca: MAG Rok wydania: 2009 Ilość stron: 600 Cena: 39,90 PLN

Innowacyjność od zawsze była rzeczą, którą cenię. Szczególnie w książkach. W końcu po kilku tytułach pod rząd, opowiadających o heroicznych walkach, pełnych bohaterskich czynów, herosów, spełnionych miłości i szczęśliwych zakończeń, odskocznia od tychże schematów jest naprawdę przyjemna. Tym razem do rąk wpadła mi książka, która, mimo postaci fantastycznych, jest tak bliska naszemu życiu.

Brutalna opowieść o płatnych zabójcach przeplatająca się z mrocznymi intrygami politycznymi, a w tle problemy psychologiczne głównego bohatera. Nikt bowiem nie przypuszczał, że podjęcie nauk u mistrza Durzo okaże się końcem problemów Merkuriusza, a wręcz przeciwnie, teraz ma ich na głowie o wiele więcej i nic nie wskazuje na to, żeby się skończyły równie szybko i łatwo jak te poprzednie.

Gdybym chciał w jednym słowie opisać „Drogę Cienia” tuĹź po jej ukończeniu, to z pewnością uĹźyłbym słowa satyra. Satyra nie tylko strefy politycznej, ale takĹźe naszego codziennego Ĺźycia. Oczywiście w tym wypadku nie ma to nic wspĂłlnego ze śmiechem. Autor w zręczny sposĂłb krytykuje, a wręcz wyśmiewa nasze podejście do drugiej osoby, ukazuje, Ĺźe ludzie traktują się jak zbędne i przeznaczone do utylizacji śmieci tak kruche, Ĺźe wystarczy nieraz podmuch wiatru by się ich wyzbyć. Wszystko to czyni, poruszając się po świecie fantastycznym w skĂłrze zawodowych mordercĂłw, magĂłw czy teĹź krĂłlewskich rodzin.



Książka Brenta Weeks'a jest jedną z niewielu, gdzie podczas czytania o naszą uwagę zabiegają dwa, rĂłwnie dobre aspekty książki, a mianowicie nieustanna akcja i portrety psychologiczne postaci. Najlepszym przykładem na to jest główny bohater książki, Merkuriusz (Kylar). Jego „rozdarcie” duchowe, problemy i powaĹźne decyzje wspaniale komponują się z tym, co czyni podczas wykonywania swojej pracy. To wszystko rzecz jasna dzieje się nie od samego początku. Autor doskonale wiedział co robi i nie wrzucał czytelnika z samego początku w wir wydarzeń. Stopniowo wprowadza nas w brutalny świat krĂłlestwa Cenarii oraz jej sąsiedztwa, powoli przedstawia kolejnych to bohaterĂłw oraz sytuację, w jakiej się znajdują. Robi to w sposĂłb wręcz doskonały, nie obawiając się słów, jakimi operuje, bowiem „Droga Cienia” niekiedy jest jednym wielkim spektaklem brutalności. Bijatyki, płatne morderstwa, manipulacja czy molestowanie seksualne to chleb powszedni Cenarii. Wszystko to oprawione zostało w niemniej przyjemniejsze otoczenie – domy uciech, miejskie ścieki, a z drugiej strony pełne przepychu pałace i krĂłlewskie dworki.

Jedną z najważniejszych zalet książki jest jej wielowątkowość i płynność, jaką da się wychwycić w przeplataniu ich pomiędzy sobą. Dzięki tak sprytnemu zabiegowi fabuła kręci się nie tylko wokół zabójców i rzezimieszków, ale także wśród mnóstwa innych postaci z całego świata. Magowie, wojownicy, królowie, generałowie, urzędnicy, wszyscy ci mają swój wkład w intrydze, która serwuje nam kilka naprawdę piorunujących zwrotów akcji, a gdy w pewnym momencie zacznie się wam wydawać, że wiecie, jak to się skończy, Pan Weeks i bohaterzy jego dzieła ponownie was zaskoczą i wyprowadzą w pole, co w tym wypadku działa rzecz jasna na ich korzyść.

Trudno napisać o „Drodze Cienia” coś więcej, nie zdradzając czytelnikowi szczegółów fabuły i tym samym psując całą zabawę. Jest to książka dosyć brutalna, ale rĂłwnieĹź zajmująca i co najwaĹźniejsze interesująca. Ja ją przeczytałem jednym tchem i w wiem, Ĺźe w najbliĹźszym moĹźliwym czasie sięgnę po część drugą. Gorąco polecam.

książka otrzymuje 8 w dziesięciopunktowej skali wg Huntera.