Brandon Sanderson - Cytoniczka

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Cytoniczka (Cytonic) Autor: Brandon Sanderson Ilość stron: 512 Wydawnictwo: Zysk i S-ka Rok wydania: 2022 Cena: 59,90 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2022-12-27 Ocena: 55/100

Życie Spensy jako pilota Sił Powietrznych Śmiałych było naprawdę niezwykłe. Okazała się jednym z najlepszych pilotów myśliwskich ludzkiej enklawy na Detritusie i uratowała wszystkich jego mieszkańców przed zagładą z rąk Krelli - enigmatycznych obcych istot, które więziły ich tam od kilkudziesięciu lat. Co więcej, aby pod przykrywką zinfiltrować Zwierzchnictwo, udała się do jego odległego o lata świetlne centrum dowodzenia, gdzie dowiedziała się o istnieniu galaktyki pełnej zamieszkanych planet.

Teraz Zwierzchnictwo - będące galaktycznym sojuszem ciemiężącym ludzkość - rozpoczęło szeroko zakrojone działania wojenne. A Spensa widziała działanie broni, którą przeciwnik zamierza użyć - Wnikaczy, bedących prastarą, tajemniczą siłą, potrafiącą w mgnieniu oka niszczyć całe planety. Spensa wie, że SPŚ nie zdołają obronić przed nimi Detritusa, obojętnie ilu będą miały pilotow. Tylko że Spensa jest cytoniczką. Już stawiła czolo Wnikaczowi i dostrzegła w nim coś dziwnie znajomego. Może jeśli zdoła zrozumieć co to takiego, stanie się kimś więcej niż tylko jednym z wielu pilotow tej nadchodzącej wojny. Może zdoła ocalić galaktykę. Jednak aby odkryć kim naprawdę jest, musi pozostawić wszystko co zna i udać się w niebyt. Tam, skąd wróciło niewielu...

Brandona Sandersona niewątpliwie nie sposĂłb oskarĹźyć o lenistwo, aĹź chciałoby się, by choć skromnym ułamkiem jego energii i aktywności zostali obdarzeni inni autorzy (myślę na przykład o twĂłrcy postaci pewnego zawodowego ubijacza potworĂłw). Co więcej, ostatnimi laty jego nazwisko staje się coraz bardziej rozpoznawalne rĂłwnieĹź w kręgach właściwych dla innych muz, co niestety wpływa na nieco mniejszą „wydajność” Amerykanina w zakresie napoczętych przez niego cyklĂłw. Jeden z nich – traktujący o Spensie – w końcu doczekał się premiery trzeciej odsłony.

„Cytoniczka” rozpoczyna swą akcję tam, gdzie uległa ona zakończeniu na ostatnich stronach „WśrĂłd gwiazd”, co dla wiernych czytelnikĂłw moĹźe być problematyczne. Jest to bowiem opowieść ściśle powiązana z wcześniejszymi wątkami, i choć jej akcja rozgrywa się w nowej scenerii i w towarzystwie szeregu nowych postaci, to jednak moĹźe być dość problematyczna w odbiorze z uwagi na ulotnienie się z pamięci szeregu detali i niuansĂłw.



Sama historia nie jest zresztą specjalnie angaĹźująca. No dobra, zmieszczenie w jednej pozycji ucieczki przed dinozaurem, jak teĹź walk myśliwcĂłw przywodzących na myśl „Gwiezdne wojny” moĹźe nie jest gatunkowym standardem, w przypadku Brandona Sandersona czytelnicy jednak – a przynajmniej niĹźej podpisany – przywykli do szalenie oryginalnych konceptĂłw kreacji świata, tymczasem „Cytoniczka” niestety niewiele takowych oferuje.

Napisałem, Ĺźe fabuła jest mało angaĹźująca? Ba, jest wręcz miałka! Gdy się chwilę zastanowić nad zamkniętym tomem, to nietrudno o refleksję, Ĺźe na kartach stanowiących większość jego objętości tak naprawdę nie dzieje się nic, co chciałoby się – bądĹş byłoby się w stanie! – streścić. W przypadku wcześniejszych tomĂłw czytelnik miał do czynienia z opowieścią o dojrzewaniu i zmianie, obecnie zaś przeskakuje między jednym momentem akcji do drugiego, częściom pomiędzy zaś brakuje rzeczywistej głębi.

Nie mogę pozbyć się wraĹźenia, Ĺźe „Cytoniczka” powstała głównie z marketingowej konieczności, co i jako narzędzie odsłonięcia pewnych sekretĂłw uniwersum cosmere, a właściwie takowego obietnica. Wiecie zaś co jest najbardziej zasmucające? Ĺťe to jeszcze nie koniec!