Andrzej Pilipiuk - Oko Jelenia. Droga do Nidaros

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Oko Jelenia. Droga do Nidaros Autor: Andrzej Pilipiuk Ilość stron: 400 Wydawnictwo: Fabryka Słów Rok wydania: 2008 Cena: 29,99 PLN

„Oko Jelenia. Droga do Nidaros” Andrzeja Pilipiuka zaczyna się dość… nietypowo. Zagłada Ziemi jest nieuchronna, za kilkadziesiąt minut meteoryty z antymaterii uderzą w planetę. Pozostaje oczekiwanie… Napięcie rośnie z kaĹźdą chwilą.

Marek, młody nauczyciel informatyki o nadciągającym kataklizmie dowiaduje się w szkole od dyrektora. Z początku uwaĹźa to za głupi Ĺźart. Rzeczywistość okazuje się jednak bardziej brutalna. Zostało niewiele czasu. Co robić? Ludzie reagują róşnie w ostatnich chwilach Ĺźycia. Gwałcą, napadają, rabują, modlą się lub czekają bezczynnie. Marek ratuje Ĺźycie licealiście, zabijając bijących go napastnikĂłw. I tak nie stanie przed sądem… Bohaterowie przypadkowo zostają świadkami zrabowania gmachu Biblioteki Narodowej. Obce cywilizacje najwidoczniej są molami książkowymi, budynek znika na oczach Marka i uratowanego licealisty. Marek wraz z towarzyszem spotykają przedstawiciela innej planety. Proszą o uratowanie Ĺźycia. Ceną jest niewolnictwo, całkowite posłuszeństwo wobec ich wybawcy. Zgadzają się, ratując Ĺźycie. Tak zostają przeniesieni w czasie do… średniowiecznych slumsĂłw w Skandynawii, w dodatku rozdzieleni. Akcja rozkręca się dopiero wtedy na dobre.

Marek z początku nie orientuje się, gdzie i w jakim czasie się znalazł. Spotyka łasicę, z tym, Ĺźe chyba podróş w czasie pomieszała mu rozum… To nie jest zwykła łasica. To gadający robot przypominający zwierzę, w owych czasach w jakich się znaleĹşli – symbol wszelkiego diabelstwa i czarnej magii. Od razu dowiaduje się, Ĺźe ma misję do wypełnienia. Ma odnaleźć Oko Jelenia (nie wiedząc czym ono jest), spotkać się z tajemniczym alchemikiem. Spotyka Helę - szlachciankę z XIX wieku, ktĂłra rĂłwnieĹź jest niewolnikiem przedstawiciela wyĹźszej cywilizacji i ma pomĂłc w wypełnieniu zadania. Jak wykonać misję nie mając Ĺźadnych informacji? Jak wtopić się tłum nie wyróşniając się zbytnio? Marek wraz ze szlachcianką i tajemniczym kaznodzieją, poznanym w trakcie podróşy, od razu popadają w tarapaty. Norwegia z XVI wieku jest krajem luterańskim, katolicy są karani. Tym bardziej katolicki kaznodzieja. Po krĂłtkim, niesprawiedliwym sądzie kaznodzieja zostaje zabity, Marek dotkliwie pobity cudem przeĹźywa. Nie wie, co się stało ze szlachcianką. Została zabita? Dopiero po pewnym czasie wpada na jej trop, odnajduje towarzysza z Warszawy, ktĂłry rĂłwnieĹź został przeniesiony do średniowiecza. Dziewczyna jest więziona u kata, ktĂłry ma dom publiczny. Okazuje się, Ĺźe czeka ją wykonywanie najstarszego zawodu świata. Czy mieszkańcom nieistniejącej juĹź planety Ziemi uda się odbić dziewczynę? Czy odnajdą oko jelenia i spotkają się z alchemikiem. KaĹźda strona pierwszego tomu książki wzmaga napięcie i oczekiwanie. Jedna okryta tajemnica tworzy kilka następnych.



Andrzej Pilipiuk znakomicie oddał klimat napięcia. Mimo wręcz paradoksalnych postaci takich jak gadająca łasica-robot czy delikatna szlachcianka książka wciąga. Książka nie zaczyna się oryginalnie - zagłada planety, podróşe w czasie to dość popularne tematy występujące w science-fiction. Andrzej Pilipiuk bawi się słowami, wplatając ciekawe historie w główną fabułę. Nie ustrzegł się rĂłwnieĹź kilku błędĂłw. Informatyk zachowuje się zbyt racjonalnie i spokojnie jak na świadka zagłady własnej planety. Niepoprawny optymista w obliczu śmierci bliskich, przyjaciół (o ktĂłrych nic nie dowiadujemy się) trochę zniechęca. Ponadto Marek, informatyk z zawodu, zbyt dobrze zna się na historii, wynalazkach, chemii, fizyce i wielu innych praktycznych rzeczach – czyĹźby Pilipiuk chciał stworzyć trochę mniej doświadczonego MacGywera?

Ciekawą sprawą jest rozwiązanie różnic językowych. Zderzenie z obcą cywilizacją, mowa Polska XXI i XIX wieku oraz norweska z okresu średniowiecza - jak to zostało rozwiązane? Bohaterowie przy przeniesieniu ciał wraz z osobowością do innego czasu posiedli również talent do języków. Posługują się nienagannie średniowiecznym norweskim i duńskim, choć ze swoistym akcentem.

Książka w ciekawy sposób opisuje średniowieczny kraj bezprawia, różnic w statusie społecznym. Pokazuje zarówno biedotę jak i ludzi wyższego statusu. Wszędzie ciemnota, brud, smród przeplata się groteskowo z przepychem bogaczy. Chłopi atakują chmarą, możni wykorzystują zróżnicowany pakiet tortur. Donosicielstwo spotyka się na każdym kroku.

„Oko Jelenia. Droga do Nidaros” Andrzeja Filipiuka jest ciekawą pozycją. Czasem rozśmiesza, często zaskakuje, cały czas trzyma w napięciu. Ostatnia strona książki nie daje jednak odpowiedzi… O dalszych perypetiach bohaterĂłw moĹźna dowiedzieć się w drugim tomie.