Nie jestem specjalnie ortodoksyjny w swym podejściu wobec roleplay’ów – najżyczliwsze uczucia żywię wobec opartych na mechanice D&D i aktywnej pauzy produkcji studia Black Isle, jednocześnie ciepło wspominam pierwsze Fallouty, jak i choćby takie New Vegas, Arcanum w mym prywatnym rankingu rywalizuje o podium, ale też nie mam specjalnych zahamowań przed zagłębieniem się w światach The Elder Scrolls, Final Fantasy, Gothica, Shenmue czy nawet Diablo - czyli produkcji jednak dość mocno od siebie odmiennych. Z pewnym niepokojem skłaniam się jednak ostatnimi czasy ku tezie, że nawet gry RPG zaczęły być tworzone na jedno kopyto – z jednej strony nie zdobywając się na nowatorstwo, jak też porzucając dawno wypracowane modele. Na szczęście zdarzają się argumenty przemawiające tak przeciwko pierwszej obawie (Disco Elysium), jak i drugiej.
Colony Ship to reprezentant podgatunku izometrycznych turowych roleplay’ów, niesilący się ani przez moment na jakiś fotorealizm czy specjalne nowatorstwo pod względem mechaniki, kładąc nacisk zwłaszcza na warstwę fabularną i opowiedzenie graczowi ciekawej historii. Nie oznacza to bynajmniej, że jest to choćby kalka pierwszych
Falloutów, nic z tych rzeczy, warto bowiem pamiętać, iż twórcy zasłynęli już stworzeniem niebanalnego
Age of Decadence, dowodząc, iż potrafią podążać własnymi ścieżkami.
|
|
|
Miód na serce każdego miłośnika gatunku
|
Akcja rzeczonej produkcji rozgrywa się w odległej przyszłości, gdy bliżej jest już czwartego tysiąclecia niźli czasów nam współczesnych. Rodzimy się i wychowujemy na pokładzie monumentalnego statku kolonizacyjnego wysłanego w kierunku Proximy Centauri, podobnie jak minione pokolenia. Po porządku panującym w chwili startu nie zostały już ślady, ludzkość podzieliła się zaś na różnorakie frakcje, rywalizując ze sobą o ograniczone zasoby. I tu pojawiamy się właśnie my, czyli żaden specjalny bohater, ot, takie klasyczne „zero”.
Autorzy położyli znaczny nacisk na swobodę gracza, co przejawia się już na samym początku, gdy kreujemy swoją postać – zmodyfikować możemy szereg jej cech, z natury rzeczy mających wpływ na mniej czy bardziej siłowy bądź perswazyjny charakter rozgrywki. Jak to zwykło bywać, dane nam będzie zwerbować dodatkowe towarzystwo, jak też dokonywać szeregu wyborów, zamykających przed nami jedne ścieżki i otwierające inne – prawda że brzmi to znajomo i zachęcająco?
|
|
|
...a wręcz nektar i ambrozja!
|
Muszę przyznać, iż dość satysfakcjonujące dla mnie były walki, albowiem dość często okazywały się one… całkiem trudne. Nie chodzi tu nawet o jakąś specjalnie wymagającą sztuczną inteligencję, lecz raczej złożoność metod ich poprowadzenia. Naprawdę warto zwracać uwagę na ukształtowanie planszy, jak też posiadany sprzęt, faworyzowane jest również jego różnicowanie, pozwalające zaadaptować się do najróżniejszych wyzwań.
Przypadła mi do gustu również oprawa, jakkolwiek na dłuższą metę jest ona dość męcząca. Rozumiem doskonale, dlaczego „plenery” są mroczne i zdecydowanie przeważają czernie i beże, lecz niespecjalnie usprawiedliwia to niemal zupełny brak bardziej kolorowych lokacji o zamkniętym charakterze – np. lokali rozrywkowych itp. Również muzyka, jakkolwiek o dość subtelnym charakterze pobrzmiewająca w tle, z uwagi na swą powtarzalność potrafi czasami nawet zirytować.
|
|
|
Później zaś nas czeka jednak permanentne brodzenie w mroku
|
Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game było tytułem, którego powstawanie początkowo zupełnie przeoczyłem, jednakże po zapoznaniu się z jej „wczesnodostępową” wersją oczekuję jej premiery z nie mniejszym zainteresowaniem, jak w przypadku niejednego reprezentanta segmentu AAA. Nawet jeśli do Proximy i tak nie uda się dotrzeć…
Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu beta w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/colony_ship_a_postearth_role_playing_game
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Nazwa gry: Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game
