Po postawieniu swoich pierwszych kroków w głównym świecie doznajemy nie lada szoku: jakie to wszystko piękne, jakie ogromne! Racja, świat bowiem jest stworzony z ogromnych przepychem, prócz głównego lądu mamy do dyspozycji kilka pomniejszych wysp, a podczas wędrówki trafimy wszędzie: do gęstych lasów równikowych, na gigantyczne pustynie czy skute lodem szczyty. Całość mimo przestarzałej grafiki robi wrażenie. Na uwagę zasługuje również konstrukcja miast. Zwiedzimy pełne bogactwa królestwa, zatęchłe mieściny złodziei i morderców, a także wspaniałe elfickie ogrody czy bagniste miasta stanowiące świetne schronienie dla magów czy alchemików.

Świat jednak to nie wszystko ponieważ gdyby był on pusty stał by się nudny jednak i o to zadbali autorzy. Oprócz wspomnianych wcześniej postaci niezależnych mamy możliwość stoczenia pojedynków z około 300 potworami, które robią nie lada wrażenie. Możemy upolować przeróżne stwory, poczynając od królików czy szczurów poprzez bandytów, orków, troli, minotaurów na smokach, nieumartych sługach i behemotach kończąc. Pięknie wyglądają szczególnie te ostatnie gigantycznych rozmiarów monstra, które są nie tylko wspaniale dopracowane, ale również piekielnie niebezpieczne, wierzcie mi jednak, że poskromienie stwora większego od was o jakieś 10 razy daje sporą przyjemność (nie dajcie się jednak zwieść, w tej grze umrzeć jest naprawdę bardzo łatwo).



Jednak w walce nie jesteśmy całkiem bezbronni. Sklepy oferujące wyposażenie są bowiem nieźle zaopatrzone, tak więc do dyspozycji mamy kilkadziesiąt broni z każdego rodzaju (miecze, topory, broń obuchowa i broń strzelnicza), zaś dla magów przygotowane zostały specjalne różdżki oraz kilkadziesiąt czarów.

Tu również pojawia się pewna innowacja ponieważ czarów nie używamy poprzez naciśnięcie odpowiedniego przycisku. Tu, aby rzucić zaklęcie, należy znać jego inkantację, gdy ją znamy (i oczywiście nauczyliśmy się przed tym czaru) możemy wpisać magiczne zaklęcie do okna rozmowy, po czym tą wiadomość zatwierdzić, dzięki czemu bohater wypowie zaklęcie uaktywniające czar. Nie wiem jak wam, ale mi się to wyjście bardzo spodobało, dodaje ono bowiem urok i tak już dosyć skomplikowanej rozgrywce.

Tutaj dochodzimy do sedna rozgrywki. Całość praktycznie opiera się na prostym schemacie zabij i sprzedaj skarby. Rozgrywkę uatrakcyjnić mogą questy, te jednak są wyjątkowo prostu i krótkie, a na dodatek jest ich bardzo mało. Zabawę skutecznie psują również inni gracze. Największą bolączką Tibii jest właśnie społeczeństwo, które w żadnym wypadku nie potrafi docenić fantastycznego klimatu gry. Na większości serwerów bowiem inni gracze są niekulturalni i robią wszystko by uniemożliwić przyjemne granie, dlatego też ostrzegam, jeśli ktokolwiek chce czerpać jakąkolwiek przyjemność z gry powinien stworzyć swe internetowe odzwierciedlenie na jednym ze starych serwerów (takich jak Nova), ale niech gra na serwerach bez walk Player versus Player, wtedy jednak omija go pokaźna część zabawy.

Jak już wspomniałem oprawa graficzna do najładniejszych nie należy. Nie jest jednak na tyle zła, że razi czy odstrasza, nic z tych rzeczy. Świat jest ładny, a grafice CipSoftu nieustannie pracują (dowód? Klient gry jest stale uaktualniany, a wraz z nim pojawiają się nowe efekty i nowe kawałki świata), całość natomiast mimo tego iż skromna, jest odpowiednio wyważona i nie obciąża zbytnio komputera. Ucierpiały jedynie walki, ponieważ są one strasznie statyczne, autorzy mogliby się odrobinę wykazać i dodać chociaż efekt machania bronią:).

Denerwuje natomiast muzyka, albo raczej jej totalny brak. Przyznaję, granie przy ulubionej muzyce jest dosyć przyjemne, ale ludzie: to jest RPG, a RPG bez dobrej, klimatycznej muzyki traci sporo na wartości. Brak muzyki daje w kość tym bardziej, że gra swym światem i wieloma sekretami tworzy specyficzny klimat, któremu pozazdrościć mogą inne, darmowe gry sieciowe. Jest to poważny błąd, który powinien zostać naprawiony, ale czemu się dziwić? Klient gry ma niecałe 20 megabajtów, z czego ponad połowa to mapy pieczar i podziemnych tuneli ciągnących się w nieskończoność.

Wypomniane przed chwilą liczne wpadki techniczne można jednak wybaczyć. W zamian za to otrzymujemy ciekawy tytuł ze sporymi możliwościami, innowacyjnymi rozwiązaniami i masą sprzętu i potworów. Warto wspomnieć, że mimo tego iż gra jest darmowa można wykupić konto Premium, otrzymujemy dzięki niemu możliwość zwiedzenia miejsc niedostępnych dla zwykłego gracza oraz możemy zakupić kilka niedostępnych normalnie czarów, a także wziąć udział w nowych questach. Dodatkowo ci bardziej kapryśni mogą wykupić posiadłość w mieście, w którym mogą bezpiecznie przechowywać przedmioty, ponieważ inni gracze nie maja tam wstępu. Brak płatnej subskrypcji w żaden sposób nie wpływa na rozgrywkę główną, dzięki czemu przyjemność płynąca z gry jest porównywalna, jednym słowem – gracze nieposiadający Pakietu premium wiele nie tracą.



Tak naprawdę główną bolączką gry jest społeczność, która czasem nie daje nam spokoju, aczkolwiek jest sposób na zaradzenie temu (czytaj wyżej). Można też powiedzieć, że Tibia staje się po pewnym czasie nudna ze względu na zbytnią powtarzalność wrażeń. Oczywiście stwierdzenie to jest w stu procentach trafne, aczkolwiek Ci z was, którzy szukają klimatycznej i niezobowiązującej rozgrywki, a przy okazji nie dysponują zbyt silnym sprzętem (wymagania są śmieszne) powinni spróbować swoich sił w tym tytule, a obiecuję, że czeka ich dużo przyjemnej rozrywki.

Reasumując: Tibia to gra posiadająca ogromny, lecz po części niewykorzystany potencjał. Innowacyjne rozwiązania czynią z niej wyjątkową pozycję, a mały klient pozwala zagrać w nią każdemu kto ma dostęp do Internetu. Jeśli komuś nie przeszkadza kiepska oprawa wizualna, a pragnie przeżyć coś wyjątkowego, niech zagra w Tibię, a z pewnością nie poczuje się oszukany.

Grafika 50% Muzyka 0% Trudność 85% Grywalność 95% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY ogromny świat masa sprzętów i potworów świeżość

MINUSY społeczność po pewnym czasie może wydawać się nudna totalny brak muzyki!

śmiesznie niskie:)