Jesteś na leśnej ścieżce, a na końcu owej ścieżki znajduje się chata. Zaś w piwnicy tejże chatki znajduje się Księżniczka. Jesteś tu aby ją zgładzić. Od tego nietypowego wstępu zaczynamy przygodę z Slay the Princess, a od tego jak zareagujemy zależeć będą nasze losy. Czemu Księżniczka musi zginąć? Dlaczego w ogóle otrzymaliśmy taką misję? …kim właściwie gramy? Te i inne tajemnice przyjdzie nam spróbować rozwikłać pozornie krótkiej powieści wizualnej.
Osią rozgrywki tradycyjnie są tutaj dialogi i podejmowane w nich decyzje. Nie uświadczymy żadnych odskoczni w postaci minigierek, ale szczerze powiedziawszy to co zobaczymy jak najbardziej wynagradza ich brak. Mamy tutaj bowiem wbrew pozorom spory wybór odnośnie tego co zrobimy i w jaki sposób. Pozornie mała decyzja może poprowadzić nas w kierunku innej „ścieżki”. Wybory rozgałęziają się, dając coraz dziwniejsze efekty końcowe - niektóre makabryczne, a inne śmieszne. Wszystko zaś opatrzone jest nieustannym komentarzem ze strony narratora i naszego wewnętrznego głosu.
Wszystkie dialogi i monologi są udźwiękowione, i choć tak na dobrą sprawę odsłuchujemy grę zaledwie dwójki aktorów, efekt jest fantastyczny. Aktorzy świetnie oddają zmienny charakter postaci, brzmią przekonująco, a kłótnie miedzy wieloma wersjami naszych wewnętrznych głosów i narratorem są świetnie. Podobnie należy zresztą pochwalić muzykę i pozostałe udźwiękowienie, zwłaszcza w scenach bardziej… brutalnych. To po prostu znakomita robota.
Trailer gry z kolei troszeczkę oszukuje w kwestii grafiki. Sugeruje animacje postaci i otoczenia, choć mamy tu do czynienia z raczej szczątkowymi wersjami, bardziej sugestią ruchu niż pełną animacją. W większości oglądamy statyczne ilustracje opatrzone komentarzem. Żeby jednak nie było – są to naprawdę ładne ilustracje. Wszystko zostało narysowane szkicową kreską i zostało utrzymane w szarościach, czerni i bieli. Kolor występuje rzadko, zaś kiedy się pojawia robi niezwykłe wrażenie – przykładem jest choćby nagłe pojawienie się pola czerwonych kwiatów na wzgórzu z chatą.
Mamy tu do czynienia z naprawdę mocną pozycją jeżeli chodzi o VNki.
Slay the Princess zachwycił mnie atmosferą, pomysłami na ścieżki i udźwiękowieniem.
Black Tabby Games stworzyło świetną, nieco niepokojącą grę, więc tym bardziej wypróbuję inną grę od tego studia –
Scarlet Hollow. Niestety, ten ostatni tytuł jest wciąż we wczesnym dostępie. W każdym razie, jak najbardziej polecam
Slay the Princess, zwłaszcza że jak na VNkę gra jest naprawdę tania.
Bardzo dziękujemy serwisowi GOG za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/en/game/slay_the_princess
Metryczka
| Grafika |
85% |
| Muzyka |
85% |
| Grywalność |
95% |
|
|
Ocena końcowa |
90% |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 10 |
20 |
30 |
40 |
50 |
60 |
70 |
80 |
90 |
100 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 10 |
20 |
30 |
40 |
50 |
60 |
70 |
80 |
90 |
100 |
|
+ / -
Wymagania systemowe
|
Quad Core 2.6 GHz, 4 GB RAM, karta grafiki Intel HD lub lepsza, 14 GB HDD, Windows 7 64-bit
|
„FaultyGear”
|
| Autor: FaultyGear
|
|
|
|
|
Nazwa gry: 
jak ktoś nie lubi gier polegających tylko na gadaniu to mu się nie spodoba
