Z dialogami zresztą wiąże się kolejna nowość wprowadzona w dodatku. Jest nią grupowy system rozmów. Jest to bardzo przydatna funkcja i aż dziw bierze dlaczego została wprowadzona dopiero teraz. W Gniewie Zehira więc w okienku rozmowy pojawiły się miejsca dla wszystkich postaci dołączonych do drużyny. W każdej chwili możemy wybrać bohatera, który wypowie daną kwestię. I nie byłoby w tym nic ciekawego, gdyby nie fakt, że każda z postaci może mieć coś innego do powiedzenia. Dodatkowe możliwości rozmów otwierają nie tylko takie umiejętności jak dyplomacja, blef czy zastraszenie, ale także sztuka przetrwania, czaroznawstwo czy wiedza. Mało tego, na kwestie dialogowe wpływać może również klasa postaci, którą wybierzemy oraz jej charakter. Cały system więc daje sporo możliwości rozegrania wielu sytuacji, zwłaszcza jeżeli w naszej drużynie znajdują się różnorodne postacie.

Podczas wędrówki napotkamy także innych bohaterów, którzy będą chcieli przyłączyć się do naszej drużyny. W tej warstwie autorzy postanowili jednak powrócić do korzeni serii. Doświadczenie, które posiadają dołączani towarzysze jest z góry ustalone. Jeżeli zaś długo będziemy podróżować w cztery osoby, a odłączone w danej chwili postacie czekać będą na nas w gospodzie, różnica poziomów może okazać się zbyt duża. Bowiem jaki jest sens przyłączania do zespołu słabeusza? Nie ma tutaj systemu, który wszystkim osobom dołączanym do drużyny daje taką samą ilość doświadczenia jak to miało miejsce np. w poprzednich odsłonach NWN2. Pewnym pocieszeniem jest fakt, że za pieniądze możemy podszkolić takich „słabych” bohaterów. Pytanie jednak czy jest to opłacalne, bowiem przelicznik jedna sztuka złota na jeden punkt doświadczenia może mocno uderzyć nas po kieszeni ;).

Na szczęście zdobywanie pieniędzy w Gniewie Zehira jest zajęciem wymaganym do dalszego rozwoju fabuły. Dodatkowo wiąże się z tym następna nowość wprowadzona w dodatku. Jest nią system handlu na Wybrzeżu Mieczy. Gracz w imieniu swojej kampanii handlowej może w różnych miastach zakładać faktorie, oraz wysyłać karawany kupieckie generujące zyski. Ma także sposobność własnoręcznego kupowania surowców takich jak drewno, skóry, adamant czy miód. Wykorzystywać je należy do celów rozbudowy firmy. Rzadziej występujące surowce przydają się również do tworzenia ekwipunku. Za wszystko zaś płaci się nie zwykłym złotem, ale sztabkami handlowymi (w razie potrzeby możemy je wymienić na zwykłe złote monety). System handlu wprowadza więc do rozgrywki pewne urozmaicenia, które naprawdę są ciekawe.



Niestety rozwój firmy, pomimo iż ciekawy, nie trwa zbyt długo. Gdy już odwiedzimy wszystkie wsie i miasteczka, zbudujemy w nich faktorie i uruchomimy liczne szlaki handlowe, nie będziemy mieli już nic do roboty. A gdy przyjdziemy do siedziby kampanii i dostaniemy wypłatę, finansowe kłopoty skończą się w jednej chwili. Stać nas będzie nawet na np. karwasze ochrony +8. Swoją drogą przedmioty, jakie oferuje dodatek, a w szczególności ich modyfikatory chyba już dawno minęły status „epickich”. Trochę to dziwne w konfrontacji z dość niską górną granicą doświadczenia. Grę zakończymy oscylując w okolicach 16 poziomu. Należy jednak zaznaczyć, że rozgrywkę możemy zakończyć w każdym momencie (wybierając opcję „zakończ przygodę”). Wtedy to gra wyświetli podsumowanie naszych działań, uzależnione od czynów, których się dopuściliśmy. Jeżeli zaś nie ukończymy wątku głównego dowiemy się jakie tragedie czekają Wybrzeże Mieczy;).

Ściślej mówiąc, tylko kawałek Wybrzeża Mieczy. Podczas rozgrywki bowiem będziemy mieli okazję zwiedzić nie tylko puszcze wokół Samarachu, lecz także obszary w okolicy Neverwinter rozciągające się od Bajora Umarłych znanych z NWN2 po Port Last niedaleko Luskanu. Naszą bazą wypadową w tym obszarze będzie znana skądinąd Warownia na Rozstajach. Cały obszar zaś próbuje rozwiązać problemy, które pojawiły się po wojnie z Królem Cieni. Niestety jest to też wymówką do udostępnienia nam tylko jednej dzielnicy Neverwinter i to w dodatku nie całej! Nie uświadczycie więc w Gniewie Zehira żadnej bardziej rozbudowanej lokacji. Większość z nich ogranicza się do jednej planszy i ewentualnych wnętrz, np. gospody i świątyni. Są jednak i takie lokacje, które w ogóle terenu nie posiadają. Np. małe wioski, z którymi interakcja odbywa się za pomocą okna dialogowego na mapie głównej. Terenów, które możemy zwiedzać jest więc sporo, jakością i rozmiarem to one jednak nie grzeszą.

Co za tym idzie, w dodatku znajdziemy także mało zadań pobocznych. Więcej jest miejsc do samodzielnego odkrycia na mapie, niż celów, które wyznaczają nam poboczne postacie. Za to wątek główny, chociaż krótki, trzyma wysoki poziom i obfituje w kilka zwrotów akcji. Ma ona także dobry klimat. Duża w tym zasługa spolszczenia, bowiem wiele z kwestii mówionych zostało nagranych z udziałem polskich aktorów. W parze z dobrym tłumaczeniem (za którym stoi CD Projekt) idzie nadal przyzwoita grafika. Widać, że wygląd całości został trochę poprawiony względem wersji podstawowej gry. Muzyka i dźwięki także trzymają dobry poziom całej oprawy.

Podsumowując, drugi dodatek do Neverwinter Nights 2 jest solidną produkcją. Panowie z Obsidian Entertainment wprowadzili do gry sporo nowości. Większość z nich sprawdza się bardzo dobrze jak np. odkrywanie zakamarków na mapie głównej, grupowy system rozmów czy handel. Zbyt szybko jednak wszystko się kończy. Skromna liczba zadań pobocznych oraz mało rozbudowane lokacje nie pozwalają grze rozwinąć skrzydeł. Tym niemniej Gniew Zehira jest całkiem strawnym RPG-iem, którego poznać powinni wszyscy fani Zapomnianych Krain. Nie można przecież pozwolić bezkarnie działać Yuan-Ti;).

Grafika 80% Muzyka 80% Trudność 80% Grywalność 80% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY ciekawa fabuła wędrowanie po mapie świata grupowy system rozmów handel

MINUSY za krótka małe lokacje znikoma ilość zadań pobocznych

Pentium 4 2 GHz, 2 GB RAM, karta grafiki 512 MB (GeForce 8800 lub lepsza), 8 GB HDD, Windows XP.