Mosaic

Informacje o grze Nazwa gry: Mosaic Gatunek: przygodówka Producent: Krillbite Studio Cena: 71,99 PLN Recenzent: „FaultyGear” Ocena: 60%

Praca w biurze, zwłaszcza w wielkiej korporacji nie jest na pewno czymś w czym każdy jest w stanie się odnaleźć. W niewielkim „symulatorze chodzenia” pod tytułem Mosaic możemy się o tym przekonać będąc w skórze młodego pracownika olbrzymiej firmy i starając się przetrwać dzienną rutynę.

Każdy dzień zaczyna się tak samo. Trzeba zwlec się z łóżka, pójść do łazienki, dostać się do pracy wraz z czarno-białym tłumem innych szeregowych pracowników. W pracy zaś czeka komputer z wciąż tym samym, do bólu powtarzalnym zajęciem, cel wykonywania którego kompletnie umyka trybikowi wielkiej machiny. Działaniami takiego właśnie szarego obywatela kierujemy, przeżywając kilka kolejnych dni z jego życia i korpo-kariery.



Mosaic nie tyle stosuje pewne sugestie, co raczej bije po twarzy komentarzem odnośnie pracy w wielkich firmach, konsumpcjonizmu i życia w mieście. Sny pojawiające się przed brutalnym wyrwaniem ze spoczynku przez budzik oraz niemalże oniryczne segmenty urozmaicające drogę do miejsca pracy raczej bez niuansów pokazują pewien podział. Tak więc z jednej strony mamy poczucie bycia boleśnie spętanym przez atmosferę wielkiego miasta i pracy w korpo, zagubienie i izolację mimo bycia w tłumie. Z drugiej strony przeciwstawione temu mamy momenty kontaktu z naturą, sztukę oraz momenty kiedy to wyobraźnia bohatera zaczyna działać. Kontrast jest nader oczywisty.

Jak to w symulatorze chodzenia, przede wszystkim spacerujemy i wykonujemy drobne interakcje z niektórymi elementami otoczenia. Okazjonalnie pojawiają się dialogi, jednakże odpowiedzi które w nich wybieramy nie mają specjalnego znaczenia. Podobnie jak większość interakcji nie niosą one ze sobą żadnych zmian. Częściej zaś odczytujemy komentarze, autorstwa komputera w pracy lub też wytworu wyobraźni bohatera – wyjątkowo gadatliwej złotej rybki. Mamy też dostęp do telefonu z kilkoma aplikacjami do pobrania, między innymi niebywale bezsensownym klikerem.



Nie jest ważne jak przygotujemy się do pracy, co przed nią zrobimy – inne osoby w windzie dalej odsuną się od naszego bohatera z niesmakiem i będą odwracać się od jego spojrzenia; nie jest ważne jak będziemy korzystać z telefonu – kliker prowadzi donikąd, aplikacja do zarabiania kryptowaluty jest pułapką trzymającą nas wiecznie tuż pod kreską, a aplikacja randkowa prezentuje nam armię identycznych nie-twarzy do wyboru; nie jest ważne jak dobrze radzimy sobie w głównej minigierce będącą naszym zadaniem w korpo – bohater zawsze będzie miał problemy z brakiem funduszy na koncie. Wszystko to celowo wprowadza atmosferę beznadziei oraz narastającego przygnębienia i frustracji. Regularnie pojawiają się jednak momenty pełne koloru, które to funkcjonują jako krótka odskocznia od opresyjnych szarości, czerni i bieli, a także wydają się pełnić niemalże funkcję światełka w tunelu dla bohatera. Szczerze powiedziawszy, jest to nieco łopatologiczne podejście do sprawy. Niewiele bardziej subtelne jest nawiązanie minigierki będącej zadaniem bohatera w pracy do tego jak wygląda funkcjonowanie miasta i korporacji.

Strona wizualna wydaje się być tutaj najmocniejszym punktem produkcji. Pomijając wspomniane wcześniej nieco zbyt proste wykorzystanie kolorów/braku kolorów aby podkreślić przekaz, mamy tu do czynienia z naprawdę ładnym stylem graficznym i umiejętnym przekazaniem opresyjnej atmosfery. Modele low-poly postaci ludzkich, w znakomitej większości bez twarzy, przywodzą na myśl „mob characters” w mangach i innych komiksach – to tłum pozbawiony indywidualności, wiecznie zapełniający ulice, oraz całkowicie obcy i traktujący bohatera z niemalże okrutną obojętnością. Oddalone ujęcia kamery obejmujące tłumy z którymi wędrujemy do pracy, strugi deszczu i morze parasoli – wszystko to wygląda naprawdę dobrze i potęguje atmosferę bycia przytłoczonym trybikiem. Do tego dochodzą również sekwencje w którym bohater puszcza nieco wodze fantazji, gdzie mamy okazję zobaczyć nagłe zmiany perspektywy i nieco surrealistyczne widoki, co na pewno urozmaica doznania z gry.



Dźwięk w Mosaic również daje radę – przez większość naszych podróży do pracy towarzyszy nam podkreślający atmosferę ambient, a także po prostu dźwięki miasta oraz okazjonalnie odgłosy przyrody. Ciekawe są segmenty w których mamy okazję spotkać kilku ulicznych muzyków – grane przez nich utwory różnych gatunków bardzo przyjemnie towarzyszą nam przez resztę sekwencji w której bierzemy następnie udział. Sprawia to, iż daje się odczuć jak wrażliwy na muzykę jest bohater Mosaic i jak wpływa ona na jego wyobraźnię.

Mosaic jest skromną produkcją, zarówno pod względem czasu potrzebnego do jej ukończenia jak i tego co usiłuje powiedzieć. Niestety gra nie mówi nam nic odkrywczego, nie robi tego też w sposób który by się szczególnie mocno wyróżniał. Można zagrać, choć jak osobiście uważam, tytuł ten ma nieco wygórowaną cenę jak na ok 1,5 godziny rozgrywki.

Grafika 70% Muzyka 70% Grywalność 50% Ocena końcowa 60%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY całkiem ładna od strony wizualnej niezła i podkreślająca atmosferę muzyka gra z przekazem…

MINUSY …choć raczej mało odkrywczym i wypranym z niuansów nieco łopatologiczna symbolika troszkę droga jak na krótką grę na raz

Intel Core i5 2 GB RAM karta grafiki 2 GB GeForce GTX 1050 lub lepsza 3 GB HDD Windows 10