Niektórych może interesować, jak ich postać może się kształcić. Otóż do wyboru są trzy możliwości - bron biała, broń palna i materiały wybuchowe (jeżeli gramy postacią posługującą się magią, drzewko rozwoju będzie oczywiście ciut inne). Każda z tych dróg posiada kilka etapów, przez które trzeba przejść aby móc zdobyć nowe skille. Najśmieszniejsze jest to, że czasem widnieje informacja o otrzymaniu nowych zdolności, ale nie można z nich skorzystać. W sumie nie połapałem się do dziś jak to wszystko działa i kiedy z czego można się cieszyć.

Tak wygląda ekwipunek

Kraina miodem i mlekiem płynąca?

Świat Mage Knight, przynajmniej ten przedstawiony w grze, to cudowne i bardzo różnorodne uniwersum. Mapy to ogromne lokalizacje, które dostarczają graczowi wielu ciekawych elementów, cieszą oko cudownymi widoczkami i dodatkowo nie muszą się ładować. Jeden obszar to około 30 - 50 minut gry, wyrzynania potworów, złych krasnoludów i innych istot, stojących po stronie zła. Lokacje są naprawdę wyborne i dosłownie każdy ich element jest dopracowany niemal idealnie.

Jedyną rzeczą, która może wkurzać to niedopatrzenie ze strony programistów. Poziom gry, jest zdecydowanie nieadekwatny do posiadanego przez naszą postać. Zostajemy wrzuceni na głęboką wodę z bardzo silnym prądem. Problem powstaje wtedy, gdy musimy się zmierzyć z pierwszym bossem i dziesiątką jego podwładnych. Kończy się to naszą śmiercią i przymusem odrodzenia w najbliższym miejscu - dzieje się to przy specjalnych portalach, które mogą nas wysłać do głównego miasta i w dowolne miejsce na mapie, jeśli wcześniej je odkryliśmy - i ponownej próbie pokonania wrogów. Rzecz ma się o tyle dobrze, że nawet gdy zginiemy pięć razy to wrogowie raz zabici nigdy nie wracają z martwych.

Kupę żelastwa zbędnego mam

Jak to w grach fabularnych bywa, kupę tego co nam niepotrzebne, będziemy dostawać niemal na każdym kroku. Z zabitych wylatują ładnie zapakowane w malutką sakiewkę najróżniejsze cuda - od kozików, przez młoty bojowe, po bardzo drogocenne magiczne przedmioty - kupę kasy i jeszcze więcej zbędnego czegoś. Na szczęście każdą rzecz można sprzedać w mieście za całkiem niezłą sumkę. Jedna misja równoważy się z ekwipunkiem wartym około 25 tysięcy sztuk złota, a za taką kwotę można sobie kupić już naprawdę niezłe cudeńka. Ogólnie nie zamierzam się rozpisywać nad każdym rodzajem broni, tarcz i magicznych pierścionków, bo szkoda na to waszego i mojego czasu. Są to rzeczy tak mocno związane z grami fabularnymi, że zna je już niemal każdy, bo różnią się praktycznie niczym.

Wszyscy się zgubili

Grafika vs. Fizyka

Oprawa wizualna to naprawdę spory plus tego tytułu. Animatorzy oddali w bardzo dobry sposób większość rzeczy, które odgrywają się na ekranach naszych monitorów. Czary wyglądają spektakularnie, szczególną uwagę zwracają na siebie magia ognia i lodu. Efekty z nimi związane są wyśmienite i cieszą oko nawet wybrednych graczy, którzy tak jak ja gier fabularnych widzieli w dziesiątkach. Cudowne wrażenie sprawiają takie smaczki jak wytwarzanie się fal na jeziorze gdy przechodzimy po jego brzegu, delikatne zapadanie się drewnianych podpór na rzece przy każdym korku i wiele innych drobiazgów, cieszących oczy.

A fizyka... tej jest jak na lekarstwo i bardzo dobrze. Myślę, że wdrażanie fizyki w grach RPG nie bardzo ma sens. Owszem takiemu tytułowi jak DMoMM, czy TES: Oblivion wychodzi to na dobre, ale to zupełnie inna rodzina RPG`ów i tam to pasuje. W takich szybkich odmianach, gdzie nie ma czasu na obmyślanie, jakby tu kogoś efektywnie wykończyć, stosowanie silnika fizycznego mija się z celem. Ba! Nawet radość sprawia to, że dobrze walnięty wróg leci sobie jakiś kawałek w błogim, nieświadomym końcu swojego żywota.

Ogółem?

Miałem ogromną ochotą na przetestowanie Mage Knight Apocalypse również w trybie gry wieloosobowej. Z nieznanych mi powodów nie dałem rady - opcja była zablokowana, nie pomógł patch, ani instalacja gry na innym komputerze. Mam nadzieję, że z czasem ten błąd zostanie naprawiony, a jeśli występuje tylko u mnie, to muszę zadzwonić do administratora sieci. Pomimo wielu błędów i nie do końca przemyślanych rozwiązań MKA to tytuł dobry - da się pograć z uśmiechem na gębie i czerpać z tego samą przyjemność. Na pewno nie jest to tytuł odkrywczy, nie wnosi niczego rewolucyjnego do całego gatunku RPG, ale niewątpliwie ma to coś i to w bardzo dużych ilościach.

Grafika 85% Muzyka 70% Grywalność 85% Ocena końcowa 75%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY ładna grafika ciekawy świat wciąga i to bardzo

MINUSY ekwipunek słabe AI wrogów kilka innych błędów opisanych w tekście

Procesor 1,8 MHz, 512 RAM, kart grafiki 128 MB.