Rozgrywka jest tradycyjna i tutaj nie pojawiają się żadne problemy. Wystarczy jak wycelujemy i klikniemy na konkretnych przedmiotach lub osobach. To sprawia, że nauka sterowania nie zajmuje nam wiele czasu i szybko opanowujemy podstawy. Kolejną rzeczą wartą uwagi są rozwinięte zagadki, jak również łamigłówki. Począwszy od zwykłych puzzli, a kończąc na matematycznych szaradach. Znajdziemy tutaj alegorię bardzo starej łamigłówki z naczyniami, gdzie posiadając dwa zbiorniki o pojemności trzech i pięciu litrów, należy odmierzyć dokładnie cztery litry( tylko po co, skoro rozwiązanie znają nawet przedszkolacy?) Uważam, że tego rodzaju łamigłówki powinny się częściej pojawiać w grach, a to dlatego, że owe zagadki rozwijają logiczne myślenie. W dzisiejszych czasach wspomniana umiejętność znacznie ułatwia nam życie( zresztą zawsze to czyniła:)). Warto również nadmienić, iż gra oferuje nam podręczną pomoc. Chodzi tutaj o zbłąkanych graczy, którzy często posiadają tendencję do gubienia się w dużych i wolnych od ograniczeń budynkach. Tak, tak - fabuła jest nieliniowa i mamy dosłownie wolną rękę w naszych poczynaniach. Co prawda, w chwili gdy zaczynamy grę wiele drzwi stoi przed nami otworem, ale to tylko szczypta tego co będziemy mogli zwiedzić. Otóż za każdym razem otwieramy coraz to inne lokacje. Przedostajemy się na następne poziomy i rozwiązujemy kolejne zagadki. Mimo wszystko nie ma dymu bez ognia, więc mamy postawione wyraźne wymogi „jak chcesz iść dalej to zrób to, czy to”.

Czarodzieje także kochają technikę.

Szata graficzna jest na dość wysokim poziomie zważywszy na stawiane wymogi względem sprzętu. To bardzo istotna cecha, albowiem większość posiadaczy tzw. przeciętnych komputerów będzie w stanie bez problemów rozkoszować oczy pięknymi widokami, jakie ma gra do zaoferowania. Jak już wspominałem powyżej, komnaty są bogato zdobione i kolorowe. Możemy w jednej z klas zmieniać porę roku oraz ogólny jej wystrój. To sprawia wrażenie, zwłaszcza kiedy podczas jesieni po całej sali są rozrzucone złote liście, a drzewa stoją niemal nagie. Na pochwałę zasługuje, również mnogość zróżnicowanych lokacji. Nie ma tutaj mowy o monotonii.

Czasami bywa tak, że jeśli ładna jest grafika to cierpi na tym muzyka. Na szczęście ten model nie sprawdza się w tym przypadku i dostajemy profesjonalną ścieżkę dźwiękową o dobrej jakości. Gra obsługuje dźwięk przestrzenny, który nieraz przyprawi nas o ciarki na plecach. Jednak to są raczej delikatne rzeczy, które bardziej ciekawią i nadają odpowiednią atmosferę, aniżeli straszą. W skrócie oprawa muzyczna spełnia wszelkie standardy oraz jest dobrze dobrana i podkreśla klimat.

Aż zzzzimno się robi.

Cóż jeszcze można by powiedzieć? Naturalnie to nie jest tradycyjna gra typu point’n’click, bardziej przypomina nam serię Syberia, chodź grafika może nieco być gorsza, ale to detale których podejrzewam nie będziecie dostrzegać. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, iż w obu grach przedstawione są dwa zupełnie inne światy. To dlatego w omawianym tytule świat zewnętrzny żyje pełnią życia, wszystko jest kolorowe i śliczne, a mimo to bez obecności jakichkolwiek przechodniów bądź innych ludzi wydaje się po prostu pusty. Wnioskuję, że twórcy gry stworzyli ją z myślą o naszej młodzieży, która nieraz i nie dwa chciałaby, żeby wszyscy zniknęli i dali im święty spokój. Toteż taka odskocznia powinna coś zmienić. W końcu trzeba uważać na swoje życzenia, bo mogą się spełnić i wtedy może być nieciekawie.

Teoretycznie może się wydawać, że jest to bardzo prosta gra, którą przejdziemy w godzinkę. A ja wam powiem, że nie ma takiej możliwości. Jak już wspomniałem cały budynek szkoły jest olbrzymi i zanim zapamiętamy, gdzie co jest to minie nam kilka dobrych godzin. Kolejną rzeczą są łamigłówki, nie są wcale proste i przyjdzie nam sporo się nagłówkować zanim rozwiążemy niektóre zagadki. Co ciekawsze nawet się nie zauważa jak płynie czas, jednak im dłużej męczymy się z zagadką to tym bardziej zapada nam w pamięci. Toteż chciałbym wtrącić małą radę: pomęczcie się, użyjcie szarych komórek i pozwiedzajcie akademię. Wprawdzie korzystanie z podpowiedzi ułatwia grę, ale szybko wtedy się ta zabawa kończy. Dlatego ta opcja podpowiedzi powinna być stosowana tylko w ostateczności. W takim przypadku poświęcając dwie godziny dziennie na grę to ukończymy ją w okresie od tygodnia wzwyż.

Twórcy chyba zanadto wzorowali się na Najdłuższej Podróży...

Podsumowując gra jest ciekawa i szybko wciąga nas w tajemniczy świat magii. Każda rozwiązana zagadka ujawnia nam coraz więcej i więcej pytań, a to tylko pobudza naszą ciekawość. Oprawa graficzna jest jak najbardziej prawidłowa i cieszy oko, a jednocześnie nie stawia wygórowanych wymogów sprzętowi. Ponadto cieszy mnie niezmiernie fakt, iż wreszcie ruszyło się co nieco w tym właśnie gatunku, a to ze względu na to, że bardzo lubię ten typ gier. Niestety ostatnią pozycją jaką pamiętam jest The Longest Journey. Ba, mało tego, w powyższym tytule magia jest tylko jednym ze światów i praktycznie potraktowana jest sporadycznie. Szkoda, ale cóż – mam nadzieję, że to się zmieni.

Grafika 80% Muzyka 80% Poziom trudności 70% Grywalność 80% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY wciągająca fabuła ładna oprawa graficzna oraz muzyczna wyszukane zagadki oraz łamigłówki system pomocy

MINUSY słaba animacja odbiegająca od statycznej grafiki miejscami monotonna rozgrywka

Pentium III 550 MHz, 256MB RAM, 32MB akcelerator 3D, 150 MB HDD, Windows Me/2000/XP.