Eternal Radiance

Informacje o grze Nazwa gry: Eternal Radiance Gatunek: jRPG Producent: Visualnoveler Cena: 71,99 PLN Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 40%

Zaryzykuję nie aż tak śmiałą tezę, że dwoma najbardziej kojarzącymi się z Krajem Kwitnącej Wiśni gatunkami gier są tzw. jRPG-y (co widać już po samej pierwszej literce skrótowca) oraz powieści graficzne (visual novel). Naturalnie Japończykom nie sposób odmówić twórczego i specyficznego wkładu również ukierunkowanych na inne preferowane style rozgrywki, trudno jednak w mej ocenie zaprzeczyć, że właśnie wielkie oczy postaci z jeszcze większymi mieczami zwykły kojarzyć się z wirtualną rozrywką z tego dalekiego archipelagu. A gdyby tak spróbować ożenić te dwie konwencje?

Główną bohaterką Eternal Radiance jest niejaka Celeste, która pragnie zostać pi… tzn. rycerzem, takim pasowanym, wraz z ostrogami. Wymaga to jednak od niej stosownego wykazania się, co będzie wymagało zabijania szczur… nie, nie, nie, nie aż tak. Otóż czekają na nas groźne dyn… no dobra, będziemy walczyć też z przerośniętymi dyniami, ale też i smokami czy stworami z takich i innych bajek (koszmarów).

Rzadka okazja ujrzenia naszej bohaterki nie od strony... szwu spódniczki

W czasie rozgrywki przyjdzie nam eksplorować – zgodnie z twierdzeniami autorów – cały kontynent, ale to marketingowa nowomowa, swymi rozmiarami przypomina on bowiem raczej wyspę, składa się bowiem nań około dwudziestu lokacji, o dość skromnych rozmiarach i jeszcze mniej interesującej strukturze. Owszem, przedzierać się będziemy przez piaszczyste pustynie i ośnieżone las… tzn. zagajniki, umowność całości przypomina jednak przełom lat 80. i 90. stulecia minionego.

Konstrukcja gry wobec ubóstwa treści opiera się na nastawieniu na grind, który jest jednak tym bardziej irytujący z uwagi na niewielkie zróżnicowanie przeciwników, zwłaszcza że ich część stanowi tylko podrasowaną wariację na przedstawiony wcześniej temat. Najbardziej kuriozalne odkrycie czekało mnie po kilkudziesięciu minutach i uświadomieniu sobie, że o ile zamierzałem skupić się na wątku głównym, to wystarczyło „przebiegać” poszczególne plansze, niemal bez jakichkolwiek obrażeń ze strony wrogów – zignorować się nie dało wyłącznie starć z bossami.

Ujęcie obowiązkowe

Inną dotkliwą wadą gry jest jej dalekie od doskonałości niezbalansowanie – część starć jest trywialna w swej istocie i bazuje w znacznej mierze na głupocie przeciwników, ale w przypadku innych wahadło wychyla się w drugą stronę i trudno przy opisie pominąć frazę „po prostu przegięcia”.

Jak na współczesne standardy w miarę godnie prezentuje się muzyka, lecz o wizualiach trudno powiedzieć coś milszego – jako żywo silnik 3D kojarzy się z pierwszymi generacjami konsol. Praca kamery jest z kolei fatalna, co w połączeniu z niewiele lepszym sterowaniem często prowadzi w prostej linii do bzdurnego zgonu i narastającej frustracji.

RPG bez smoka się nie liczy!

Eternal Radiance to gra, która przeciwników „japońszczyzny” tylko utwierdzi w ich stanowisku, zaś cierpliwość nawet zdeklarowanych otaku wystawi na nie lada próbę. Łatwo o wrażenie, że uwypukliła bądź wypaczyła ona wszystko, co najtrudniej strawne w swej specyfice, nie zaoferowała zaś w zamian niczego, co przykuwałoby do danego tytułu na dłużej.

Grafika 65% Muzyka 75% Grywalność 35% Ocena końcowa 40%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY satysfakcjonująca grafika statyczna całkiem niezła muzyka

MINUSY szpetny silnik 3D fatalny balans rozgrywki jeszcze gorsza praca kamery niedopracowane sterowanie

Procesor Intel Core i5-2300, 8 GB RAM, karta grafiki NVIDIA GTX 750 Ti, 8 GB HDD, Windows 7 64-bit