Współcześnie trudno to sobie wyobrazić, ale w początkach wirtualnej rozrywki dominowały gry zręcznościowe, w tym w niemałym stopniu tzw. platformówki. Może to dziwić, gdyż przywykliśmy do tego, że tego rodzaju produkcje wiążą się z dość dynamiczną akcją i zmienną oprawą wizualną, z czym dawne urządzenia liczące trudno zaś łączyć. Z drugiej strony tym większe wyzwanie dlań stanowiły algorytmy sztucznej inteligencji wymagane przez inne gatunki, więc… Nie oznacza to jednak, że na rynku nie były dostępne pozycje na swój sposób unikalne, takową zaś było Dragon’s Lair. Obecnie magię tego produktu można sobie odświeżyć wraz ze stosowną antologią.
Dragon’s Lair było wyjątkowe, gdyż debiutując w 1983 roku w ogóle nie przypominało ówczesnych produkcji – produkcja ta była kolorowa, animacja w żadnym razie rwana, lecz kreskówkowo płynna, niczym po prostu film animowany przygotowywany klatka po klatce, ale na swój sposób interaktywny, wymagający zaangażowania gracza. Wszystkie te skojarzenia nie były zresztą błędne, gdyż w istocie była to tego rodzaju produkcja, w której proces deweloperski zaangażowany był Don Bluth rodem z firmy
Disney.
Pomysł jest dość prosty – nasz główny bohater o imieniu Dirk rusza na odsiecz księżniczce Daphne uwięzionej w mrocznym zamczysku strzeżonym przez smoka (co zresztą tłumaczy tytuł). Co chwilę pojawi się konieczność uskoczenia w bok czy machnięcia mieczem, by to jednak nasz protagonista uczynił, konieczne jest naciśnięcie przez gracza w stosownym momencie adekwatnego klawisza, a główny bohater sam załatwi sprawę. Jako że w grę zaś wchodzą tylko cztery kursory oraz przycisk akcji, to mogłoby się zdawać, że sprawa jest banalna – i oto przepis na sukces.
Sęk w tym, że sprawa w żadnym razie nie jest banalna – gra jest dość trudna, i to nawet na prostszych ustawieniach. Trzeba się bowiem cechować świetnym refleksem, a przy okazji wyczuciem momentu, tzw. timingiem. Pewnym ułatwieniem jest jednak fakt, że generalnie większości etapów można się nauczyć na pamięć, z grą więc można uporać się metodą prób i błędów.
Tak naprawdę jednak główną przeszkodę stanowi fakt, że tempo akcji, artyzm szeregu ujęć i ogólny humor są niesamowicie rozpraszające. Użytkownik cały czas ma wrażenie, iż ma do czynienia z kreskówką, w związku z czym z przyzwyczajenia chce sycić nią oczy. Ale jednocześnie gra nie wybacza takiego błędu.
Tytuł antologii jest mylący, albowiem w skład zestawu chodzi sequel oraz gra fabularnie w żaden sposób nie związana z serią –
Space Ace – choć w istocie powtarzająca całą mechanikę (podobieństwo jest uderzające) akcję tylko lokując w „jetsonowsko-hemanowskich” realiach.
Dragon’s Lair mogło wyglądać jak wyglądało z uwagi na fakt, że było rozpowszechniane z wykorzystaniem współcześnie niemal już zapomnianego nośnika w postaci tzw. LaserDisca (co zresztą było przyczyną początkowych wysoce niesatysfakcjonujących wyników sprzedażowych – gra niejako uświadczyła drugiego życia dekadę później w epoce CD), a po odświeżeniu sprzed dekady nieodmiennie czaruje oczy. Nie do końca to samo można powiedzieć o muzyce i udźwiękowieniu, rola tychże jest znikoma i raczej irytuje przy konieczności powtarzania i powtarzania…
Dragon’s Lair to seria, która wyprzedziła swoje czasy i pomimo późniejszego wskrzeszenia nigdy tak naprawdę nie uświadczyła dostatecznie zasłużonej sławy. Warto więc poświęcić na nią współcześnie nieco czasu, tyleż z uwagi na jej niewątpliwy urok, co swego rodzaju „hardkorowość” – ot, taki wehikuł czasu.
Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/dragons_lair_trilogy
Metryczka
| Grafika |
80% |
| Muzyka |
30% |
| Grywalność |
70% |
|
|
Ocena końcowa |
75% |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 10 |
20 |
30 |
40 |
50 |
60 |
70 |
80 |
90 |
100 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 10 |
20 |
30 |
40 |
50 |
60 |
70 |
80 |
90 |
100 |
|
+ / -
Wymagania systemowe
|
Procesor 1.8 GHz dual core, 4 GB RAM, karta grafiki 256 MB GeForce 8800, Radeon 3850 lub Intel HD 2000 Graphics, 5 GB HDD
|
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Nazwa gry: 
momentami jednak zbyt trudna i frustrująca
