Męczący jest również system włamywania się do komputerów – minigierka sama w sobie jest prostą i przyjemną zabawą zręcznościowo – logiczną. Jednakże jeśli w niektórych miejscach twórcy pozostawiają kilkanaście komputerów z hasłem w jednym miejscu, a gracza ciekawi fabuła i zapragnie wszystkie sprawdzić... cóż, mnie to trochę męczyło. Choć przyznam że grzebanie w poczcie osób trzecich daje wiele smaczków. Obok wiadomości o kolosalnym znaczeniu dla fabuły, prosto ze świata międzynarodowych spisków przenosimy się do życia prywatnego osób trzecich i czytamy o imprezach czy spóźnianiu się do domu. Tym, co jeszcze zaskoczyło mnie w mechanice był upływ czasu. W niektórych misjach nawet nasza zwłoka może mieć drastyczne konsekwencje, choć żadnego licznika czasu na szczęście nie mamy. Niektóre wybory będą miały drastyczne konsekwencje, jednakże nie spowodują one końca gry.



Gra nie jest typowym sandboxem, ale ma jego elementy. Gra jest oczywiście miejscami liniowa, ale bardzo dobra iluzja wolności czy faktyczna wolność w obrębie misji miejscami jest bardzo duża. Nie ma tu upierdliwych napisów w stylu „wywołałeś alarm/zginął ważny npc/spóźniłeś się” = koniec gry. Wywołałeś alarm? Wyłącz go. Zginęła jakaś postać? Trzeba radzić sobie bez niej. Zwlekałeś co doprowadziło do negatywnych skutków? Misja trwa. Ta wolność wyboru drogi i brak istotnych hamulców sprawiają, że gra się bardzo przyjemnie.

Kolejnym bolesnym drobiazgiem jest to, że w sumie nasze decyzje mają niewielki wpływ na zakończenia. Nasz sposób postępowania będzie podsumowany, ale wyboru „osnowy” zakończenia dokonujemy własnoręcznie spośród trzech opcji wyrażonych wprost i jednej minimalnie ukrytej. Odbiera to trochę motywację do powtórnego przejścia gry, bo zakończenia można poznać przy użyciu tak naprawdę jednego zapisu gry.



Deus Ex: Bunt Ludzkości nie jest może też produkcją przełomową, jak część pierwsza, ale jest pozycją bardzo dobrą i godną polecenia. Duża wolność działań w obrębie poszczególnych zadań i duży wybór środków czyni rozgrywkę bardzo swobodną. Wad jest niewiele, gra działa płynnie, stabilnie i cieszy oko dobrą grafiką. Fabuła stanowi może nie majstersztyk ale solidne dzieło wprawnego rzemieślnika i chętnie śledziłem jej rozwój. Przez cały czas trwania fabuły, i nawet (a może zwłaszcza) podczas poznawania zakończeń gra skłaniała mnie do refleksji na temat rozwoju cywilizacyjnego. Taki ukryty aspekt filozoficzny jest czymś nieczęstym we współczesnych produkcjach. Choć pozornie elementy typowej mechaniki RPG (poziomy, umiejętności) zostały spłycone do minimum, to w praktyce gra z tego gatunku, a konkretniej jego korzeni czerpie garściami. Nasze wybory, te świadome i mniej świadome wywołują, niekiedy odległe skutki. Nie jest ich aż tak wiele, ale cała ta otoczka wolności wyboru sposobu wykonywania misji ułatwia utożsamienie się z bohaterem i odgrywanie swoje roli. Pozostaje mi więc z czystym sumieniem zarekomendować Deus Ex zarówno miłośnikom cyberpunku, jak i fanom dobrej składanki, strzelanki i gry RPG.

Grafika 80% Muzyka 80% Grywalność 90% Ocena końcowa 90%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY klimat wolność w obrębie misji mnogość dróg prowadzących do celu fabuła

MINUSY mogłaby być dłuższa mały wpływ samej rozgrywki na zakończenia

Core 2 Quad 2 GHz, 1 GB RAM (2 GB dla Vista/7), karta grafiki 1 GB (GeForce GTS 450 lub lepsza), 8.5 GB HDD, Windows XP/Vista/7.