Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game

Informacje o grze Nazwa gry: Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game Gatunek: cRPG Producent: Iron Tower Cena: 159,99 PLN Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 70%

Ludzkość marzy o sięgnięciu ciał niebieskich od stuleci, ale pomijając wątpliwe przypadki w rodzaju imć Twardowskiego owe fantazje zaczęły być postrzegane jako potencjalnie realne dopiero w wieku XX. Po początkowym zachłyśnięciu się sukcesami Sputników czy misji Apollo nadeszło otrzeźwienie, iż opuszczenie naszego najbliższego sąsiedztwa będzie procesem wymagającym nie miesięcy czy nawet lat, lecz raczej dekad i stuleci. Jeśli więc w ogóle ruszymy, to jest wcale prawdopodobne, że pokolenie, które ujrzy obce niebo, będzie zupełnie innym od tego, które wyruszy. Po owym dość banalnym wstępie znacie już główny zamysł fabularny towarzyszący grze Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game.

Pierwszy kontakt z przedmiotową pozycją jest ze wszech miar pozytywny. Proces kreacji postaci przywodzi jak najlepsze skojarzenia z Falloutami od Interplay’a, a towarzyszące temu plansze decyzyjne determinujące nasz (początkowy) światopogląd nastrajają „prawdziwych tygrysków” jeszcze bardziej pozytywnie – „RPG” w tytule nie jest tylko marketingowym nadużyciem.

Przyszłość nie oznacza śmierci religii

Już w trakcie pierwszych godzin szybko odkrywamy, na czym będzie polegała zabawa – a mianowicie na niemal permanentnym bieganiu z punktu A do B (i z powrotem), a to w celu odblokowania kolejnych zadań i ich realizacji. Ta ostatnia zaś niejednokrotnie będzie możliwa na kilka różnych sposobów (siłowy, perswazyjny, składankowy itp.), a czasami i w różnych kierunkach, od nas będzie zależało nieraz która strona zatriumfuje. RPG, czyż nie?

Nie zabraknie i walki, choć nie ukrywam, że ten moduł mógłby być dopracowany nieco bardziej. Nie chodzi o to, że jest uproszczony – co to, to nie – ale jako żywo znowu przypomina on pierwsze dwie odsłony serii Fallout. „I co w tym złego?!” – mogliby zakrzyknąć niektórzy miłośnicy gatunku. Sęk w tym, że starciom brakuje jakiejkolwiek dynamiki, czasami postrzegałem je w kategoriach swoistej kary. Wiele do życzenia pozostawia również sztuczna inteligencja tak adwersarzy, jak i naszych sojuszników.

Futurystyczne hologramy i staroszkolne alkohole

Wraz z postępami rozgrywki użytkownik odkrywa również, że nie ma do czynienia ze światem choćby symulującym realną rzeczywistość, lecz środowiskiem kompletnie nieruchawym i wręcz sterylnym, oczekującym naszego „wkroczenia”. Co gorsza, nie ma żadnych przeszkód, by raz jawić się jako piewca dobra, by za chwilę wcielić się w istnego demona zła, po czym ponownie przeobrazić się w gołąbka pokoju. Stawiane przed nami dylematy również jawią się jako nieco zbyt proste. Owszem, niemal nieustannie poruszamy się w różnych szarzyznach, rzadko kiedy można powiedzieć, że dane posunięcie będzie jednoznacznie „dobrym uczynkiem”, zerojedynkowość wyborów jednak nieraz doskwiera, czasami aż kiszki ulegały skręceniu wskutek nieuwzględnienia przez twórców innych nasuwających się na myśl rozwiązań. A to już „erpegowość” danego tytułu umniejsza.

Doskwiera również pewna „surowość” omawianego tytułu. Tytułem przykładu niczym w dawnych, dawnych czasach musimy sobie w głowie (bądź na kartce) tworzyć mapy odwiedzanych lokacji, albowiem nie mamy co liczyć na żadne ułatwienia w postaci minimapy bądź mapy ogólnej danej planszy. Co gorsza, nieraz nie wystarczy kliknąć na punkt docelowy, albowiem szwankować może tyleż moduł wyszukiwania ścieżek (rzadko, ale jednak), lecz co gorsza może to wymagać wspięcia się po drabinie czy innych schodach, czego nasze wirtualne alter ego bez naszego bezpośredniego kliknięcia nie jest w stanie uczynić samo.

To nie kosmici, lecz przyszłościowy odpowiednik szczurów na pokładzie flotylli Kolumba

Przypadła mi do gustu z kolei oprawa omawianego tytułu, przywodząca na myśl najlepsze skojarzenia z „rolplejami” z przełomu wieków, zarazem stroniąc od właściwej dlań pikselozy (wówczas niedostrzeganej). Więcej ciepłych słów można tu sformułować pod adresem ścieżki muzycznej, lecz graficy również nie zasypywali gruszek w popiele.

Colony Ship: A Post-Earth Role Playing Game to produkcja jako żywo przywodząca na myśl izometryczne „erpegi” z ich złotej (w mej ocenie) epoki. Nie wszystkie te skojarzenia są jednoznacznie pozytywne, gracze wychowani w XXI wieku mogą niejednokrotnie odbić się od wymagań stawianych przez dzieło Iron Tower Studio. Jest to satysfakcjonujące danie, lecz dla wyrobionych podniebień.

Grafika 80% Muzyka 85% Grywalność 70% Ocena końcowa 75%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY nieliniowe dyskusje a i wiele zadań oferuje niejedną ścieżkę rozwiązania posmak hard sci-fi muzyka

MINUSY dość sterylny świat bez minimapy tak?

Intel Core i5-6600 3.3 GHz / AMD Ryzen 5 1600 3.2 GHz, 8 GB RAM, karta grafiki 4 GB GeForce GTX 970 / Radeon R9 390 lub lepsza, 17 GB HDD, Windows 10/11 64-bit