Ciekawym rozwiązaniem jest implementacja mechaniki chciwości. Nasze poczynania wpływają bowiem na świat – po wykonaniu questa możemy bowiem zażądać dodatkowej zapłaty lub też wspaniałomyślnie zrezygnować nawet z obiecanej wcześniej gaży. Zachowania te jednak będą miały przełożenie nie tylko na immersję, lecz również będą oddziaływały – na zasadzie religijnego hokus pokus – na postawę innych postaci, np. kupcy będą określali wyższe bądź niższe marże, kolejni NPC-e oferować nam coraz mizerniejsze nagrody, rozwinąć się może również przestępczość itp.

Candlekeep?!

Nieco większy niż zwykł bywać nacisk położono na alchemię. Korzystanie z mikstur niemal w przypadku każdego hack’n’slasha jest normalką, lecz w przypadku Black Geyser jest również czymś oczywistym ich osobiste wytwarzanie, co oznacza tyleż konieczność gromadzenia przepisów (nie musimy ich posiadać w ekwipunku, równie dobrze możemy zapisać na kartce papieru leżącej obok myszki), jak i składników.

Szkoda nieco, że świat gry mimo wszystko jawi się jako dość pusty. Co prawda questy nieraz sprawią, że warto będzie odwiedzić poprzednio eksplorowane lokacje, z reguły jednak większość z nich sprawia wrażenie ornamentu, stwarzającego wrażenie prowadzenia własnego życia, w istocie jednak bliżej im ku potiomkinowskim wioskom.

Easthaven?!

Jak na tytuł budżetowy sporym zaskoczeniem był dla mnie fakt kinowej lokalizacji całości. Co prawda czasami spolszczenie ma dość koślawy charakter i wyraźnie widać, iż tłumacz nie wiedział do czego dana fraza się odnosi (w związku z czym wybrał niewłaściwy synonim itp.), ale nasycenie owych omyłek nie jest tak duże, by zupełnie psuło przyjemność z rozgrywki.

Wybitnie „baldurowy” charakter ma oprawa audiowizualna. Pomijając fakt nieobecności rażącej pikselozy, można wręcz przysiąc, że ma się do czynienia z remasterami od Beamdoga któregoś z hitów z przełomu wieków. I ponownie lepsze wrażenie sprawia muzyka.

Prawie jak smok

Black Geyser: Couriers of Darkness to list miłosny wobec czasów złotej ery izometrycznych roleplay’ów spod znaku heroic fantasy. Stanowi ono przejaw uczucia bezwarunkowego i bezkrytycznego, nieco ślepego na przywary wieku i zmianę standardów, lecz wciąż na tyle eleganckiego, że zdolnego wciągnąć na dłużej.

Grafika 70% Muzyka 75% Grywalność 80% Ocena końcowa 80%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY posmak rolplejów sprzed dekad system chciwości liczne mechaniki lokalizacja kinowa

MINUSY obłędnie długie okresy ładowania niezbyt wciągająca fabuła backtracking czasami trąci myszką spolszczenie nieidealne

Intel Core i7-4770K 3.5 GHz / AMD Ryzen 5 1500X 3.5 GHz 16 GB RAM karta grafiki 4 GB GeForce GTX 1050 Ti lub lepsza 40 GB SSD Windows 10 64-bit