„Klimatyczna trójwymiarowa grafika i realistycznie odwzorowane miejsca akcji.”

Ten punkt pominąłbym milczeniem. Grafika i jej realizm to duże mankamenty gry, choć trzeba przyznać, że zdarzają się ładne obrazki, choć wynikają jednak bardziej ze statycznych scen w grze, które umożliwiają przygotowanie dobrych tekstur w 2D.

„Wstawki filmowe”

To jest jeszcze jeden plus gry – akcja ma charakter łączny, dobrze zgrywają ją właśnie wstawki filmowe, choć ich jakość też pozostawia wiele do życzenia. Momentami przydługawe dobrze wprowadzają w klimat i to dzięki nim możliwe jest przedstawienie kompletnej fabuły.



”Profesjonalna polska wersja językowa.”

Tu nie mam większych zastrzeżeń – mamy do czynienia z ładną wersją kinową, bez rzucających się w oczy błędów. Szkoda jedynie, że dialogi pozostały w wersji oryginalnej.

Trudno oceniać czy gra jest za krótka, czy za długa. Na pewno na brak sytuacji problemowych i myślenia podczas grania narzekać nie można i jeśli ktoś zdecyduje się grać bez poradnika, to czeka go długie siedzenie przy komputerze, gdyż niektóre sceny są nieprawdopodobnie skomplikowane, z dużym naciskiem na szczegóły. Radzę dość często zapisywać grę, gdyż fabuła nie jest w grze w 100% jednoznaczna! Oznacza to, że niektóre sceny można ukończyć w inny niż prawidłowy sposób, co piekielnie mści się w dalszej części gry, bo akurat brakuje nam czegoś niby błahego, a tak potrzebnego. Nie brak w grze oczywiście kontrowersji – niektóre czynności jakie należy wykonać wydają się być mocno naciągane i irracjonalne, ale bez tego nie byłoby zabawy. Co najwyżej dotknie gracza frustracja i zniechęcenie, nie zapominajmy jednak, że to nieodłączne elementy gier tego typu.

Jak każdy człowiek, tak też bohater przygodówki ma przy sobie parę gadżetów. Na początku gry jest to, ot, komórka, paszport i zegarek. Do nich w miarę postępu gry dochodzą kolejne, by pod jej koniec przybrać zatrważające rozmiary. Tak właściwie bohater powinien wtedy chodzić z plecakiem turystycznym albo walizką na kółkach. Niektóre z tych gadżetów są jednak bardzo przydatne. Mam tu na myśli nie przedmioty zbierane po drodze, lecz stały ekwipunek postaci. Mamy więc podręczny notatnik postaci – charakter pisma i styl są indywidualne – jest to bardzo miły akcent różnicujący postaci i dodający nieco kolorytu grze. Warto do niego zaglądać, gdyż postać robi w nim różne notatki pomagające nieraz odgadnąć, „co autor gry miał na myśli”. Oprócz tego jest też nowoczesny komunikator, coś na wzór PDA, tyle że działającego satelitarnie. Odnośnie szczegółów technicznych zapraszam do gry, choć przyznam, że mnie nie przekonało wyjaśnienie działania owego cuda podane przez postać-twórcę.



Nie byłoby gry bez oprawy dźwiękowej. W Belief and Betrayal jest ona specyficzna. Do muzyki nie można się przyczepić – nie jest ani natarczywa i nieznośna, ani porywająca – dobrze ilustruje grę i wtapia się w tło, a o to przede wszystkim chodzi. Bardzo ciekawe są wypowiedzi postaci, również uwzględniające różnice tak osobowości, jak charakter. Czasem warto poklikać nie różne przedmioty w lokacjach by posłuchać kolejnej, nieraz dowcipnej, wypowiedzi postaci.

Czy więc Belief and Betrayal to klapa? Nie, a dowodem na to może być fakt, że nawet ja ją ukończyłem, a należy w tym miejscu zaznaczyć, że zapalonym fanem przygodówek nie jestem. Być może to pozwoliło mi spojrzeć chłodnym okiem na grę i dostrzec jej liczne niestety niedociągnięcia. Lecz jednocześnie jako człowiek nieco „z zewnątrz” mogę stwierdzić, że w Belief and Betrayal da się grać, a co więcej może być to gra zajmująca i satysfakcjonująca.



Pudełko gry stylizowane jest na starą księgę oprawioną w już przetartą skórę, z pożółkłymi kartami. Motto gry widniejące na odwrocie pudełka brzmi: „Świetna przygoda powinna wciągać jak świetna powieść”. Czy zatem można powiedzieć, że Belief and Betrayal jest tak wciągające jak świetna powieść? Na pewno daleko mu do takich bestsellerów jak „Kod Leonardo Da Vinci”, ale nie należy też tej gry spisywać na straty. Jest to przyzwoita przygoda, która wciąga jak przyzwoita powieść, a dla wielbicieli teorii spiskowych, najlepiej z udziałem Kościoła, będzie to strzał w dziesiątkę, mimo paru niedociągnięć i braków. Życzę wiec powodzenia w grze i … nie patrz tam gdzie ci wskazuje papież …

Grafika 40% Muzyka 50% Trudność 80% Grywalność 60% Ocena końcowa 50%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY wysoki stopień trudności interesująca fabuła z nieszablonowym zakończeniem prosty interfejs

MINUSY nieprofesjonalny instalator i bardzo ubogie menu przeciętna grafika brak dodatków w pudełku

Windows 2000/XP; procesor 1 GHz; 256MB RAM; Karta graficzna 64 MB kompatybilna z DirectX 9.0c; karta dźwiękowa kompatybilna z DirectX 9.0c; 2 GB wolnego miejsca na twardym dysku; napęd DVD.