Armikrog

Informacje o grze Nazwa gry: Armikrog Gatunek: przygodówka Producent: Pencil Test Studios Dystrybutor: brak Cena: 6,99 € Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 70%

The Neverhood uchodzi za pozycję legendarną, choć w dacie premiery i niedługo po niej nie odniósł spektakularnego sukcesu. Został on jednak upowszechniony bodaj z kartami graficznymi jednej z dominujących na rynku firm, tak że niejako z przypadku wielu graczy mogło się przekonać, jak znakomitą grą te dzieło było. Dziwić więc musi okoliczność, że produkcja ta nie doczekała się pełnoprawnego sequelu czy choćby różnorakich „klonów” – aż nastał Armikrog.

Od razu zaznaczyć trzeba, że mamy do czynienia z pozycją sfinansowaną w znacznej mierze poprzez Kickstarter, co objawia się jednak pewną jej budżetowością, przekładającą się chociażby na długość (a właściwie krótkość) rozgrywki.

Wygląda znajomo

Nawiązania do pierwowzoru są jednak oczywiste, wręcz kłujące w oczy. Główny bohater niezwykle przypomina słynnego Klaymana (tylko człapie nieco mniej platfusowato), podobnież także jawi się świat przezeń penetrowany, ba, uświadczymy nawet kamienne tablice z opowieścią (jakkolwiek znacząco krótsze od tych oryginalnych).

Podobnie jak The Neverhood również w Armikrogu nie uświadczymy jakichkolwiek elementów zręcznościowych, zaś „zbieractwo” będzie ograniczone do minimum. Esencja rozgrywki sprowadza się do rozwiązywania różnorakich łamigłówek, a nade wszystko choćby faktu dostrzeżenia określonych prawidłowości i powiązań przyczynowo-skutkowych. Klasyczne „no dobra, co dalej?”. A trzeba przyznać, że w staroszkolnym stylu gra potrafi być w tym elemencie autentycznie wymagająca.

Wbrew pozorom to łamigłówka

Twórcy gry reklamowali jako postęp w swej produkcji zapewnieniem głównemu bohaterowi towarzysza w postaci psa (a właściwie tworu psopodobnego, bo potrafi on nawet latać – jeśli właściwie go nakarmić), który ma stanowić więcej niż moralne wsparcie, gdyż nawiązanie z nim współpracy ma stanowić konieczność. W praktyce jednak jest to postać drugorzędna, interakcje z jej udziałem w istocie nie stanowią więcej jak jedną piątą czasu gry, a niektóre mają dość sztuczny charakter, by wskazać chociażby na używanie przycisków znajdujących się na wysokości kolan głównego bohatera – tak jakby nie mógł on się skłonić bądź ukucnąć.

Armikrog nie jest niestety wyposażony w porywającą ścieżkę muzyczną, choć paradoksalnie można to rozpatrywać w kategoriach atutu, gdyż jazzujące motywy The Neverhood nie przez każdego gracza były witane z entuzjazmem. Z kolei oprawa wizualna jest przyjemna dla oka, syci kolorami, zróżnicowaniem poszczególnych plansz – jak też skutkuje kołataniem gdzieś z tyłu głowy myśli o ulepieniu tego rodzaju przestrzeni.

Im bardziej dziwacznie, tym bardziej typowo

Największą wadą Armikrogu jest jednak zabugowanie. Co prawda nawet na etapie tworzenia niniejszej recenzji został opublikowany patch usuwający drobne błędy spostrzeżone na etapie zabawy, lecz szereg pozostaje niezmiennych, a choćby wizyta na YouTubie uświadamia, że niedoróbki te zaczęły porastać mchem. Czasami – co stanowi największy absurd – jedynym rozwiązaniem pozostaje przeładowanie gry, i nagle zamknięte ścieżki się otwierają. Najgorsze jest jednak to, że potrafi to wpłynąć nawet na samo zakończenie, czyniąc je kompletnie nielogicznym.

Armikrog oferuje podróż w czasie do krainy wspomnień, gdzie wszystko pozostałe niezmienne. Gra nie ma jednak tej magii, która rzucała na kolana wiele lat temu i współczesne pokolenie nie dostrzeże w niej niczego bardziej wartościowego od zastosowania dość rzadkiej współcześnie animacji poklatkowej.

Grafika 80% Muzyka 50% Grywalność 70% Ocena końcowa 70%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY sympatyczna nawiązania do The Neverhood wymagające łamigłówki w staroszkolnym stylu skromna, ale jednak lokalizacja

MINUSY bugi bugi i bugi króciutka niezbyt zabawne gagi nawiązujące do amerykańskiej historii niewykorzystany potencjał podziału ról

Intel Pentium IV 2.0 GHz/AMD Athlon II 2.0 GHz, 2 GB RAM, 2 GB HDD, Windows XP(SP3).