Wawrzyniec Podrzucki - Kosmiczne Ziarna

Informacje o książce Tytuł: Kosmiczne Ziarna Autor: Wawrzyniec Podrzucki Ilość stron: 335 Wydawnictwo: Agencja Wydawnicza RUNA Tom: 2 Cykl: Yggdrasil Rok wydania: 2004 Cena: 25,50 PLN

Środkowy tom trylogii Yggdrasill kontynuuje przygody byłego strażnika Thomasa Farquaharta. Zmiany w Drzewie (przypomnijmy, jest to gigantyczna nanostruktura, która kompletnie zmieniła oblicze świata), zaczynają być na tyle widoczne, że wiedzy o nich nie da się już dłużej ukrywać w zamkniętym gronie. Drużynie Thomasa i Gerharda udaje się dotrzeć do Cytadeli – siedziby Ruchu na Rzecz Odnowy, organizacji badającej przebieg zmian w nanostrukturze.

Niestety stowarzyszenie to w oczekiwaniu na nadchodzący kataklizm podzieliło się na liczne frakcje. Każda z nich ma swój sposób na zdobycie władzy nad resztą. Wkrótce sam Thomas zostaje wciągnięty w wir politycznych intryg i spekulacji.

W tym samym czasie Noel Kreuff, jeden z współtwórców Drzewa, ( którego poznaliśmy w poprzedniej części, jako sympatycznego stawonoga), postanawia odnaleźć Helen Bjorg. Dochodząc do szczegółów, Drzewo jest dziełem człowieka, jego bezpośredni twórcy określani są mianem Projektantów. Ich pamięć i tożsamość została zakodowana w specjalnych sarkofagach. Po wiekach „hibernacji” niektóre z tych z nośników udało się odnaleźć ( w tym Kreuffa) i rozkodować. Noel podejrzewa, iż taka sytuacja wydarzyła się z sarkofagiem Helen, która swego czasu nadzorowała projekt Drzewa. Jej imię przetrwało w świadomości ludzkości i znaczna część mieszkańców „leśnej” Ziemi uważa ją za Świętą Matkę, praktykując jej kult.



Jak zatem widzimy druga część zaskoczy nas zupełnie nowymi wątkami, a także twórczym rozbudowaniem tych już nam znanych. Poznamy zupełnie nowych bohaterów, takich jak Hansen, jeden z nowo obudzonych Projektantów oraz Remmuerisha, mannekena, (czyli coś na kształt cyborga) o sercu altruisty. Zarówno pierwszy jak i drugi próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie, jeden poprzez przyswojenie nowych realiów, drugi asymilując się z mieszkańcami New Cheshire. „Kosmiczne Ziarna”, podobnie jak pierwsza część cyklu, zapewnia nam pasjonującą i wciągającą lekturę. Największą wadą drugiego tomu jest jego objętość (335 stron, prawie połowa jedynki), ale Podrzucki nadrobił to treścią dorównującą, a chwilami nawet ciekawszą niż w „Uśpionym Archiwum”.

Wracając do zawartości, warto wyjaśnić tytuł powieści. Dotyczy on bezpośrednio nadchodzącego kataklizmu, który próbuje ukryć wyżej wspomniany Ruch na Rzecz Odnowy. Czym ta swoista klęska ma się charakteryzować? Otóż Drzewo, jak zresztą większość roślin wytwarza nasiona, służące do przedłużenia trwania gatunku. Problem w tym, że ziarenka wytworzone przez tego giganta mają rozmiar średniej wielkości asteroidy i są w stanie zniszczyć ludzkie osiedla. Z kolei nasza kochana Ziemia ma ograniczoną powierzchnie, która już została niemal w pełni wykorzystana przez Drzewo. Krótko mówiąc wytworzenie się kolejnej ogromnej nanostruktury może rozsadzić naszą niegdyś błękitną, dzisiaj zgniłozieloną planetę.

Jak widać zatem, napięcie wraz z kolejnymi tomami narasta, budzi to ogromną nadzieję, że kolejny tom Yggdrasill może okazać się polskim majstersztykiem w dziedzinie science-fiction. Osobiście polecam lekturę „Kosmicznych Ziaren” zarówno zagorzałym fanom fantastyki popularnonaukowej, jak i tym czytelnikom, którzy dopiero wstępnie się w niej zasmakują.