Każda wielka opowieść ma swój początek… Od trzech dni wokół zaśnieżonego wspaniałego miasta Tar Valon toczy się krwawa bitwa. Na zboczach Smoczej Góry, szczytu, który góruje nad miastem, rodzi się niemowlę, które zgodnie z Proroctwami Smoka ma zbawić świat. Chłopca trzeba odnaleźć, zanim siłom Cienia uda się go dopaść i zabić. Wkrótce przecinają się ścieżki Moiraine Damodred, młodej Przyjętej, która ma zostać pełną Aes Sedai, oraz Lana Mandragorana, żołnierza walczącego w bitwie. Los zwiąże życie tych dwojga na zawsze, jednak ich droga wypełniona jest rozlicznymi niebezpieczeństwami – zarówno Moraine, z królewskiej dynastii Cairhien, której król właśnie zmarł, jak i Lan, uważany za niekoronowanego władcę jakoby wymarłego już narodu, odkrywają, że ich życiu zagrażają spiski ze strony sił poszukujących dziecka. Tymczasem pieczęcie skuwające Czarnego słabną z każdym dniem…
Budując wielkie światy twórcy od czasu do czasu doświadczają uczucia straconej okazji bądź przegapionego wątku, który można było wcale ciekawie rozwinąć, co jednak nie nastąpiło z uwagi na skupienie się na innych zdarzeniach. Czasami pozostaje machnięcie ręką, czasami jednak autorzy pozwalają sobie na mały krok wstecz. Takowym jest między innymi
„Nowa wiosna” Roberta Jordana.
Przedmiotowa pozycja powstała początkowo jako opowiadanie z akcją osadzoną w popularnym już wówczas i rozbudowanym świecie
„Koła Czasu”, a z uwagi na jego szczególnie ciepłe przyjęcie rozrosło się ono następnie aż do pełnoprawnej książki. Cóż, twarda prawa rynku nie są obce również i fantastycznym krainom…
Opowieść toczy się w dziecięcych latach Randa al'Thora, który jest tylko bohaterem ze słyszenia, będącym jednak głównym punktem zainteresowania najróżniejszych Ajah. Autor koncentruje się raczej na prezentacji roli Moiraine i jej sposobu odnalezienie Randa w cyklu właściwym (oraz przyczyn i drogi ku temu wiodącej), ale też i tym, jak u jej boku znalazł się Lan Mandragoran.
Niestety, w znacznej mierze przedmiotowa pozycja sprawia wrażenie „przegadanej”, po trosze wręcz grafomańskiej. Można odnieść wrażenie, iż o ile autor czuł się dobrze przy pisaniu drobnego opowiadania, to już marketingowa potrzeba rozdęcia go do rozmiarów książki go przerosła.
Co gorsza, losy Moiraine i Siuan Sanche wydają się w znacznej mierze dobierać realizm pełnoprawnej serii, zważywszy na ich kompletne „nieopierzenie” i fakt, że już lada moment – za kilkanaście lat – natkną się na pewną grupę dzieciarni z Dwu Rzek. Choć to samo można rzec o Egwene jako Amyrlin…
„Nowa wiosna” z pewnością przypadnie do gustu wielu miłośników twórczości
Roberta Jordana, podczas gdy innych – rzekłbym, że bardziej dociekliwych – rozczaruje, sprawiając, iż ci ostatni po zakończeniu lektury odczują katzenjammer. Pozycja ta stanowi modelowy przykład, że z wszelkiego rodzaju spin-offami trzeba bardzo uważać, a lepsze wcale często jest wrogiem dobrego.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
