„Czekając w ciemności” jest debiutem powieściowym pisarza
Pawła Siedlara, który jednak debiut literacki ma już dawno za sobą na łamach
„Fenixa”. Do przeczytania tej pozycji nie zachęciło mnie ani nazwisko autora, ani okładka, ani tytuł. Kierowałem się jedynie wydawnictwem. I okazało się niestety, że to właśnie wydawnictwo zawiodło mnie najbardziej. Lecz o tym na końcu.
Nie wiem czy książkę tą można określić mianem „literatura grozy dla inteligentnych”. Podczas lektury nie odczuwałem ni grozy, ni strachu choćby. Na pewno jednak pan
Paweł próbował taki klimat stworzyć, niestety nie wydaje mi się by mu to wyszło.
Akcja rozgrywa się w dwóch wątkach rozdzielonych ponad trzechsetnym odstępem czasu. We współczesności bohaterem jest anonimowy kierowca Land Rovera, który przybywa do małego miasteczka – Fernquez. Nie wiemy jak się nazywa, kim jest ani skąd i dokąd jechał.
Skręcił na drogę prowadzącą do Fernquez pod wpływem impulsu, wystarczyło by zobaczył przez chwilę tylko pejzaż miasteczka i zapragnął je poznać.
Po dotarciu na miejsce wynajmuje przewodnika gotowego oprowadzić go po niezwykłej mieścinie. Przewodnikiem tym zostaje miejscowy historyk, ekscentryczny badacz legend i historii swojego miasta. Powoli wprowadza przyjezdnego w tragiczne dzieje miasta i pobliskiego zamku Artrox.
 |
Równolegle Jakub Maria Xiążę Artrox rozpoczyna swoją opowieść, około trzy wieki wcześniejszą. Poznajemy go, gdy siedzi zamknięty w wieży, „tęgim do ściany łańcuchem przykuty”, spisując swój pamiętnik.
Jego życie biegło zwyczajnym torem szlachcica tamtych czasów. Wiek młodzieńczy spędził na dworze ucząc się wszystkiego, co młody spadkobierca tytułu książęcego wiedzieć powinien. Więc przede wszystkim szermierki i manier, oraz wiedzy ogólnej o świecie. Zdobywał również doświadczenia wojenne i miłosne. Po latach wraca wezwany przez ojca do rodzinnego majątku, jednak los nie pozwoli mu żyć statecznie jak to sobie wyobrażał.
A wszystko przez jedną kobietę, istną femme fatalne.
Czy coś łączy obu mężczyzn? Kto czeka w ciemności?
Takie pytania można zadać, ale odpowiedzi są lapidarne.
Na końcu czeka na nas epilog, dodający inny wymiar przedstawionych wcześniej wydarzeń. Ale on również komponuje się z kiepską formą całej książki.
Cały czas mamy narrację pierwszoosobową, jednak w wątku siedemnastowiecznym narrator jest wszechwiedzący, więc nieraz natkniemy się na wstawki, w których bohater czyni aluzje odnośnie przyszłości. Na szczęście nie są one aż tak nachalne by w jakiś sposób mogły popsuć humor czytającemu.
W tekście spotkamy też przypisy wyjaśniające niektóre pojęcia i sytuacje, trochę to sztuczne. Miejscami niszczy i tak już rozmyty klimat. Jest w tym jednak pewien zamysł autora, inna kwestia czy zamysł fortunny.
Trzeba jeszcze podsumować jakość wydania, czyli przejść do najmniej przyjemnej części tej recenzji.
Niestety, korekta zawiodła. Fatalna interpunkcja wprowadza spore zamieszanie, a łamanie tekstu czasami jest zastanawiające.
To bardzo przeszkadza w odbiorze opowieści, gdyż zamiast wczuwać się w klimat myślimy: „Kto to mówi?”. Jednak jest jeden plus – ilustracje. Są ładne i zgodne z treścią książki.
Ogólnie powieść interesująca, lecz bez specjalnego zachwytu. Autor musi jeszcze popracować nad tworzeniem odpowiedniego kolorytu.
Plusy:
pomysł dwóch wątków i epilogu
ciekawa fabuła
Minusy:
błędy korekty
słaby klimat
Książka otrzymuje 6 w dziesięciostopniowej skali wg Kahzada.
|
| Autor: Kahzad
|
|
|
|
|
Tytuł książki: Czekając w ciemności
