Piętnastoletnia Irlandka przybija do brzegów ziemi obiecanej. Przykładna katoliczka, dziewczyna z ambicjami, pracowita, odważna. Marzy o tym, by zostać kucharką. Nowy Jork spełnia jej oczekiwania. Mary jest zaufaną gospodynią w kolejnych nowojorskich domach. Dostaje dobre referencje, a jej lody brzoskwiniowe uchodzą za przysmak. Poznaje Alfreda. Zakochuje się. Jest szczęśliwa...
Niczym mroczny żniwiarz podąża jednak za nią tyfus, kładąc się cieniem na jej życiu i karierze. W każdym domu, w którym gotuje, dochodzi do zarażeń gorączką tyfusową. Inspektor sanitarny, dr Soper, dopatruje się w tym nieszczęśliwym zrządzeniu losu pewnego schematu. Uważa, że Mary jest rzadkim przypadkiem nosiciela choroby. Kobieta zostaje aresztowana i przymusowo izolowana na Wyspie North Brother na East River. Jej przypadek jest szeroko dyskutowany i uznany za ważne odkrycie medyczne. Jedni uważają ją za ofiarę, inni za morderczynię.
Każda kultura posiada pewne mity czy opowieści, które skłonna jest traktować jako uniwersalne, często nie uświadamiając sobie ich hermetyczności. Tyfusowa Mary – czy w oryginale Typhoid Mary – jest właśnie jedną z takich historii, jednakże w odróżnieniu od różnorakich czarnych Wołg jest ona ze wszech miar autentyczna. Czy faktycznie była to więc świadoma morderczyni? A może całość była pseudonaukową bzdurą rujnującą życie outsiderce?
Książka
Mary Beth Keane prezentuje nade wszystko Mary Mallon jako istotę ludzką – wyrosłą w irlandzkiej biedzie i z braku jakichkolwiek perspektyw opuszczającą ją nawet nie w imię marzeń, co zwykłej konieczności. Jej szlak był zaś właściwy dla setek tysięcy i milionów jej podobnych – w tym i naszych rodaków – Ameryka zaś niekoniecznie okazała się dlań krainą mlekiem i miodem płynącą.
Rzeczona pozycja stanowi w istocie bowiem zapis losów imigrantów z przełomu XIX i XX wieku, których nowe życie stanowi jednak jakiś postęp, choć dalekie jest od propagandowych laurek. Nie przypadkiem akcja powieści rozgrywa się w warunkach nowojorskiego tygla narodów, sąsiedzi Mary noszą zaś nazwiska mające mało wspólnego z klasyczną angielszczyzną.
Zarazem jest to książka o czasach minionych – nawet nie wartkiej, co powodziowej fali imigracji niemieckiej (dziś częściowo już zapomnianej), włoskiej, irlandzkiej, polskiej, chińskiej, których nurty współcześnie wyschły, zwłaszcza w porównaniu z prądami napływającymi z Ameryki Łacińskiej czy innych kontynentów tzw. Trzeciego Świata.
Największym felerem recenzowanej pozycji jest fakt, iż autorka stosunkowo niewiele uwagi poświęca przyczynom wątpliwej sławy Mary, wbrew sugestiom nie analizuje ona rzetelności stawianych zarzutów, miast wątków kryminalistycznych znacznie bardziej zajmują ją zagadnienia obyczajowe.
„Gorączka” to książka złudna, adresowana w istocie do innego grona czytelników, niż tych, którzy prawdopodobnie pod wpływem sugestii reklamowych w istocie po nią sięgną. Miłośnicy jednak żadnego z gatunków nie uznają jej za wydarzenie wydawnicze, choć też nie sposób danej pozycji uznać za bezwartościową czy miałką.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł:
