„Nocarz” Magdaleny Kozak jest kolejnym debiutem roku 2006 w polskiej fantastyce. To niewątpliwie udany debiut.
Kobieta pisząca powieści fantasty? W sumie nic nowego, chociaż w Polsce mamy nieurodzaj na pisarzy płci pięknej. Jak to dobrze, że ilość panie nadrabiają jakością.
Ale nie o tym miałem.
Na polskim rynku mamy kilka powieści, choćby
Mai Lidii Kossakowskiej, jednak
„Nocarz” jest książką sporo różniącą się od innych tekstów fantasty. Już patrząc na okładkę widać różnicę.
Początek powoli się rozkręca, by już pod koniec pierwszego rozdziału fabuła przyśpieszyła i nie zwalniała praktycznie do końca. Książka zaczyna się rotą Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, podobne wstępy będą również zaczynały inne rozdziały. Dużo to już nam może powiedzieć na temat treści, a podczas czytania tworzy odpowiedni klimat. Jerzego Arleckiego poznajemy, gdy zostaje przydzielony do sekcji III Białego Wywiadu ABW. Wcześniej pracował jako akwizytor farmaceutyczny, jednak doszedł do wniosku, że czas coś zmienić w swoim życiu. A że nie zależy mu na pieniądzach, postanowił robić coś dla idei. Tak trafił w środek lasu do dziwnego ośrodka szkoleniowego. Zardzewiała tabliczka, rozpadająca się brama - nic nie wygląda w nim zachęcająco. Pierwsze zadanie wygląda tak, jakby przełożeni byli szaleni. Ale problemy szeregowego Arleckiego dopiero się zaczną.
A wampiry nie będą sprawiać mu największego kłopotu.
 |
Autorka miała świetny pomysł na fabułę, do tego dodała szczyptę swojej znajomości służb specjalnych i uzbrojenia. Już sam wampiryczny wątek przewodni jest ciekawy, a dzięki
Magdalenie Kozak został uczyniony jeszcze bardziej interesującym. Najważniejsze, że w sprawach najważniejszych autorka posiłkowała się wiedzą osób, dla których wampiry są hobby. Pozwoliło to uniknąć błędów, które mogłyby popsuć całą książkę. Nie udało się jednak całkowicie uniknąć niejasności, ale wynik i tak jest imponujący. Praktycznie przez całą książkę akcja biegnie jak szalona, a ostatnie słowa jej nie kończą.
Niestety są też kwestie, które mogą dziwić lub się nie podobać. Przede wszystkim dziwi, że w książce o wampirach nie ma słowa o srebrze, zazwyczaj podstawowej broni. Drugą sprawą jest płaczliwość głównego bohatera. Jak na faceta i - bądź co bądź - agenta służb specjalnych zbyt często lecą mu łzy. Miejscami jest to zabawne, o ile wręcz nie komiczne.
Ogólnie książka jest bardzo interesująca, fabuła może nie powala głębią, lecz pozwala się rozerwać - kawał dobrej akcji osadzonej w odpowiednim klimacie. Jest warta przeczytania, niestety szybko się kończy.
Od strony technicznej wydawca wywiązał się z powierzonego zadania. Literówki nie rzuciły mi się w oczy, łamanie tekstu jest dobre. Okładka z kolei świetna, chociaż to zasługa autorki.
W każdym razie książkę aż chce się wziąć do rąk. Wewnątrz również pojawiają się rysunki, ale są one bardziej ozdobnikami w tekście, niż pełnoprawnymi obrazkami. Na pewno uprzyjemniają czytanie.
Plusy:
ciekawy temat
akcja, akcja, akcja
smaczki z działania służb specjalnych i opisy uzbrojenia
Minusy:
zbytnia emocjonalność głównego bohatera
szybka akcja powoduje rozmycie się książki, kończy się, nim nasycimy się opisywanym światem
Książka otrzymuje 7 w dziesięciostopniowej skali wg Kahzada.
|
| Autor: Kahzad
|
|
|
|
|
Tytuł książki: Nocarz
