Zacznijmy od gniewu. Takiego, który pojawia się na półmetku życia, gdy widać już, że wokół głównie zakłamanie, a rzeczy, o których słuchaliśmy kiedyś z wypiekami na twarzy – istnieją tylko w bajkach. Później zazwyczaj przychodzi cynizm, ale Finian Mikcerion jest jeszcze na etapie gniewu, prawdę mówiąc: składa się w większej części z wściekłości i zmęczenia. Nie cierpi ogłupiających aplikacji i małostkowości ich użytkowników, nienawidzi świecących na niebiesko diod bluNetu, ale chyba najbardziej – siebie samego. Pozostał mu w życiu tylko jeden cel: zarobić poważne pieniądze i uciec jak najdalej od tego wszystkiego, włącznie z sobą samym. Dlatego właśnie postanawia wziąć udział w igrzyskach na odległej Pifiny.
Następnie pomówmy o walce. Koloseum jest prawdziwe, choć nikt nie rozumie, jak dokładnie działa. Dzięki aplikacji użytkownicy mogą oglądać starcia z punktu widzenia widowni, gladiatora, lub (co najbardziej popularne) oczami bestii. W rywalizacji o kciuki w górę Finian Mikcerion stanie tam naprzeciwko Mnicha, Księżniczki, Korpo-kobiety i Hazardzisty – oraz swoich najgłębszych, indukowanych chemicznie koszmarów. Czegokolwiek boisz się najbardziej, Pifiny ma to dla ciebie. A Ministerstwo Sportu i Rozrywki zadba, by złe sny gladiatorów trafiły w gusta użytkowników.
Czy Mikcerion odważy się przeciwstawić systemowi?
Lubimy sport, lubimy rozgrywki o charakterze „drabinkowym”, przewidujące stopniową eliminację uczestników – dzisiejszy zwycięzca już jutro może się okazać przegranym. A choć mało kto z nas by się do tego przyznał, to koncept walk gladiatorów wzbudza nieraz u nas ekscytację – wystarczy popatrzeć na popularność różnorakich
„Igrzysk śmierci”. Czy
„Fuga” to tylko polski akcent właściwy dla tego trendu?
Pierwszy z pomysłów autorki objawia się już w podtytule
„Powieść polifoniczna”. Historia jest prezentowana z ciągle zmieniających się perspektyw, wiedza jednych postaci zaś wielokrotnie pozostaje niedostępna dla pozostałych, czasami nawet objawiając błędność przekonań czy domysłów żywionych przez jedne postaci. Łatwiej tutaj o immersję niż w przypadku wszechwiedzącego narratora, silącego się na obiektywne przedstawienie racji wszystkich stron.
Drugi koncept odnosi się do koncepcji warunków rywalizacji gladiatorów z przyszłości. Zmagać się muszą oni bowiem nie tylko ze sobą nawzajem, lecz również własnymi traumami i lękami. Jak się zdaje, temat ten nie został w całości wyczerpany, a i sposób jego opracowania jawi się jako niesatysfakcjonujący, co jednak sygnalizuje samą atrakcyjność pomysłu.
Najsłabszym elementem książki są nawiązania do znanej nam współczesności. Przemawia przez nie psychologiczne nieprawdopodobieństwo, lecz co gorsza jest to niezbyt udolna, bo powierzchowna próba oceny trendów przenikających społeczeństwo zanurzone w mediach społecznościowych.
„Fuga” to powieść dobra na chwilę odskoczni, lecz właściwie niezdolna zaangażować czytelnika bardziej, niepozostawiająca trwalszego osadu w pamięci po zapoznaniu się z jej ostatnią stroną. Nie oznacza to bynajmniej, że jest to pozycja pozbawiona ciekawszych pomysłów, zwłaszcza pod względem warsztatowym.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
