Sześć sióstr. Choć urodziły się na różnych kontynentach, wychowały się w bajecznej posiadłości Atlantis na prywatnym półwyspie Jeziora Genewskiego. Adopcyjny ojciec, nazywany przez nie Pa Saltem, nadał im imiona mitycznych Plejad. Każda ułożyła sobie życie po swojemu i rzadko mają okazję spotkać się wszystkie razem. Do domu ściąga je niespodziewana śmierć ojca, który zostawił każdej list i wskazówki mogące im pomóc w odkryciu własnych korzeni. I w odnalezieniu odpowiedzi na pytanie, co się stało z siódmą siostrą.
Maja, najstarsza z sióstr, idąc za wskazówkami Pa Salta, dociera do Rio de Janeiro, gdzie przystojny brazylijski pisarz pokazuje jej uroki miasta i pomaga odkryć zagmatwaną przeszłość jej rodziny. Osiemdziesiąt lat wcześniej jej prababka Izabela, córka plantatora kawy, na życzenie ojca zaręczyła się z arystokratą, którego nie kochała. Narzeczony był na tyle wspaniałomyślny, ze zgodził się na jej wyjazd z przyjaciółka do Paryża. W tętniącym życiem Mieście Światła spragniona przygód dziewczyna spotkała ambitnego młodego rzeźbiarza. I poczuła, ze nic już nie będzie takie jak wcześniej.
Czy historia prababki i matki pozwoli Mai odnaleźć drogę do własnego szczęścia?
Czasami to życie (tak zwanych) zwykłych ludzi skrywa w sobie najbardziej niesamowite historie, wymykające się wyobraźni jakiegokolwiek literata, choćby reprezentującego sobą gatunek fantastyki etc. Nie oszukujmy się jednak, sięgając po książki często oczekujemy światów, postaci i wydarzeń zupełnie nieprzystających do znanej nam codzienności. Podobnie rzecz się ma przy obserwacji gwiazd – nawet w pełni intelektualnie uświadamiając sobie gazowy charakter ich budowy i termonuklearne źródło ich blasku, wciąż jesteśmy skłonni wyrazić w myślach życzenie gdy tylko dostrzeżemy, iż któraś z nich oderwała się od nieboskłonu.
Lucinda Riley próbuje przekonać czytelnika, że ten ma do czynienia ze zwykłymi-normalnymi-jak-ty-czy-ja ludźmi, wiodącymi żywot ukierunkowany na realizację wrodzonych predyspozycji i wzdychających za zmarnowanymi szansami. Po czym rozpoczyna trzecie zdanie, uświadamiające, że główna bohaterka powieści, tak jak i całe jej otoczenie, jest odległa od znanej nam rutyny na dystans obliczany w parsekach.
Akcja powieści rozgrywa się w dwóch planach czasowych, lecz związek między nimi jest nie tyle klarowny, co wręcz oczywisty. Nie jest to wada, albowiem autorka nie kryje owej relacji, próbując jedynie zasiać u czytelnika wątpliwości co do tego, czy aby nie jest on jednak wodzony za nos na manowce.
Niestety nici intrygi snutej przez autorkę cechują się delikatnością żeglarskich sznurów konopnych, korespondującą z przewidywalnością fabuły. Najbardziej chyba jednak irytuje idealność świata, wypełnionego przystojnymi mężczyznami zakochującymi się w zjawiskowych pięknościach, wszystko to zaś z bogactwem w tle – utyskującym nad swoim nieszczęściem.
O ile Plejady są jednym z bardziej charakterystycznych obiektów na nocnym niebie, mimo braku unikalności ze strony jej składowych, o tyle
„Siedem Sióstr” to opowieść poruszająca bardzo ciekawe wątki, efekt końcowy daleki jest jednak od niesztampowości. Znajdą się jednak i tacy – a bardziej takie – którzy jednak zaznają zachwytu.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
