Kosiarz

Kilka słów o autorze.

Terry Pratchett urodził się 28 kwietnia 1948 roku w Anglii, jest pisarzem humorystycznych utworów fantasy. Pierwszy dzieło napisał mając zaledwie 13 lat, natomiast mając ich 15 opublikował pierwszy utwór komercyjny. W roku 1965 podjął pracę jako dziennikarz. Po kilku latach udanej pracy na łamach tejże gazety opublikował swoją pierwszą powieść The Carpet People było to w roku 1971 i wydawana była w odcinkach. Okazało się, iż ten pomysł to był strzał w dziesiątkę, toteż autor po skończeniu powyższej powieści pisał dalej i stworzył kolejne w 1976 roku The Dark Side of the Sun (Ciemna strona słońca) i w 1981 roku Warstwy wszechświata. To przyniosło mu sławę i rozgłos. W roku 1980 Terry Pratchett został rzecznikiem prasowym zarządu Centralnego Zarządu Elektroenergetyki m.in. elektrownii atomowych. W 1983 roku autor napisał pierwszą część najbardziej znanej serii Świata Dysku o nazwie Kolor Magii i pisze do dnia dzisiejszego. W roku 1998 został udekorowany przez królową angielską Orderem Imperium Brytyjskiego za całokształt swojej pracy literackiej.

Kosiarz

Jakiś już czas temu cierpiałem strasznie z powodu braku zajęcia. Po powrocie ze szkoły nie miałem nic ciekawego do robienia. Postanowiłem wyjść na miasto. Jednakowoż mam małą przyległość, otóż bardzo źle się czuję w tłumie. Dlatego też szybko przemknąłem przez główną ulicę, jednak kątem oka dojrzałem jak w wystawowym oknie uśmiecha się do mnie dość specyficzna persona, przyodziana w „ogrodniczki” oraz dzierżąca kosę w dłoniach. Wszystko by było w porządku, gdyby nie fakt, iż jest ona szkieletem. Od razu przypomniały mi się bajki z moich młodzieńczych lat w których to pan Śmierć przychodził po dusze śmiertelników. Nie mogłem oprzeć się pokusie, po prostu musiałem zajrzeć do tego sklepu. Chociażby żeby potrzymać tą książkę w rękach. Tak też uczyniłem, będąc już w księgarni odwróciłem książkę i dowiedziałem się iż autor jest jednym z najlepszych pisarzy humorystycznych. Lekki uśmiech opromienił moją twarz. Następnie dowiedziałem się że miałem rację o panu Śmierci, ale co najśmieszniejsze on zniknął, a wraz z jego zniknięciem załamał się ważny społecznie sektor usług. W tym momencie lekki uśmiech zmienił się w ogromną radość. Zaopatrzony w fajną książkę udałem się do domu celem przeanalizowania treści.

O wilku mowa...

Okazało się iż książka jaką trzymam w dłoniach jest jedną z całej serii zatytułowanej Świat Dysku, a to dlatego że przedstawiony przez autora świat jest płaskim dyskiem, spoczywającym na grzbietach czterech słoni, płynących przez kosmos na skorupie Wielkiego A’Tuina, żółwia świata. Czyżby małe zapożyczenie z mitologii?

Wątkiem przewodnim książki jest dylemat Śmierci, który odnalazł klepsydrę swojego życia, ale ta się zmieniła. Wcześniej była czarna i bez piasku, a teraz jest złota oraz zawierająca ów minerał, a to wskazuje, że jego istnienie zaczyna się powoli kończyć. Toteż postanawia zobaczyć jak to jest być człowiekiem i robi sobie wakacje, ale niestety to przynosi pewne komplikacje, ludzie przestają umierać i tu przeplata się kilka wątków. Otóż jak się okazuje Śmierć miał wnuczkę a także służącego oraz pomocnika Śmierć Szczurów. Kamerdyner, który niegdyś został ocalony przez Niego poprzysiągł mu swą pomoc. Należy tutaj napomknąć, iż Śmierć mieszka w innym wymiarze, gdzie czas przestaje istnieć, a pojęcie przestrzeni i materii, to pojęcie względne. To tutaj On stworzył swój dom, w którym mieszka i obserwuje klepsydry życia. Tak więc owy sługa, Albert, kiedy zaobserwował brak swego pana zaczął się obawiać o losy świata, jednakże sam nie mógł opuścić tego wymiaru, ponieważ w jego klepsydrze zostało zaledwie kilka ziarenek i z pewnością dokonałby żywota. I tak wysyła Śmierć Szczurów, aby odnalazł wnuczkę Śmierci, Suzan. W międzyczasie najstarszy mag Windle Poons zamierza się przekręcić, a na Niewidocznym Uniwersytecie panuje taka zasada, że po magów przychodzi sam Śmierć, którego oni widzą i mogą porozmawiać, zanim ich zabierze. Jednakże tym razem tak się nie dzieje, Windle dokonuje żywota, jednak jego dusza nie odchodzi. Po pogrzebie, dusza pana Poons powraca do ciała i okazuje się, że jego sytuacja nieco się zmieniła, teraz jest zombie, czyli nieumarłym. Na pewnej farmie pojawia się kosiarz o niebagatelnym nazwisku Billy Brama (Śmierć) gdzie wykonuje podstawowe prace na gospodarstwie w zamian za jedzenie, spanie i nieco grosza. Suzan zaś miała wiele wspólnych cech ze swoim dziadkiem, przez co nieraz straszyła innych. Kolejnym wątkiem jest pojawienie się początkowo dziwnych pamiątek z głównego miasta, a następnie koszyków, które żyją własnym życiem, a co najdziwniejsze atakują mieszkańców Ankh-Morpork. To właśnie tworzą się nowe miasta i zachodzą poważne zmiany w otaczającej rzeczywistości. Ale starczy tego dobrego, bo wam zaraz wszystko opowiem i nici z przyjemności odkrywania nieznanych części książki.

Podsumowując: książka jest naprawdę fajna, czyta się ją bardzo przyjemnie i nawet nie wiadomo kiedy mijają kolejne stronice. Polecam, każdemu, kto pragnie nuty tajemnicy, szczypty przygody i masy dobrego humoru :D Specjalnie opisałem wątki książki pobieżnie, aby Ci, których zainteresują, mogli odkryć je samemu, w przeciwnym wypadku mógłbym wam zaszkodzić, a nie pomóc. Pozdrawiam wszystkich i gorąco zapraszam do lektury.