Książka „Wezwanie” jest pierwszą częścią cyklu zatytułowanego „Najmroczniejsze moce”. Autorka cyklu, Kelley Armstrong, pochodzi z Kanady, napisała dwadzieścia powieści i wiele opowiadań. Na „Najmroczniejsze moce” składa się trylogia „Wezwanie”, „Przebudzenie” – w przygotowaniu do wydania polskiego oraz „The Reckoning”, która jeszcze nie ukazała się po polsku. Autorka już jednak zapowiedziała pojawienie się kolejnych książek osadzonych w podobnych realiach, a w Internecie opublikowała kilka opowiadań, nawiązujących do trylogii.
Główna bohaterka powieści nazywa się Chloe Sanders, która z pozoru jest zwyczajną nastolatką. Nie wzbudza silnych emocji wśród swoich rówieśników. Interesuje się sztuką filmową. Chodzi do szkoły artystycznej i zastanawia się nad zajęciem się reżyserią. To, że nie miała jeszcze chłopaka, ani pierwszej miesiączki, należy do większych z jej nielicznych kłopotów. Pewnego dnia okaże się jednak, że nie jest taką zwyczajną dziewczyną, jak jej się wydawało. Zaczyna widzieć i rozmawiać z osobami, których inni ludzie nie są w stanie dostrzec. Diagnoza lekarska mówi o schizofrenii. Zaleceniem jest przetrzymywanie w specjalnym ośrodku terapeutycznym dla nastolatków oraz specjalne lekarstwa. Chloe zaczyna się w pewnym momencie zastanawiać, czy na pewno przerażający widok nadpalonego człowieka, próbującego się z nią skontaktować był wytworem jej chorej wyobraźni. Zaczyna szukać sposobu, żeby przekonać się, czy ma jakieś nadnaturalne zdolności, czy jest po prostu chora.
Przebywając w ośrodku „Lyle House”, Chloe spotyka innych młodych ludzi, którzy mają problemy psychiczne. Na początku trudno jej będzie znaleźć sobie miejsce wśród obcych osób. Tym bardziej, że przeszkadza jej zastanawianie się, jakie schorzenia umysłowe sprawiły, że również oni musieli zostać poddani terapii w specjalnie przeznaczonym do tego celu miejscu. W końcu uda jej się nawiązać kontakt z niektórymi pacjentami, który stopniowo będzie miał szansę przekształcić się w bliższe relacje. Jednak cały czas będzie miała wątpliwości, komu powinna ufać – innym nastolatkom, lekarzom, swojej ciotce, czy tylko i wyłącznie sobie.
Postacie występujące w książce wzbudzają zainteresowanie swoimi losami, choć ich konstrukcja nie wykracza specjalnie poza warsztatową poprawność. Pomimo koncentracji na głównej bohaterce (Chloe), nie zawsze miałem przekonanie, że rozumiem motywy jej postępowania. Może się jeszcze okazać, że wszystko się wyjaśni w kolejnych tomach przygód Chloe.
Autorka wykorzystuje motywy znane z innych dzieł kultury, poświęconych zjawiskom paranormalnym. Nie chcę zdradzać szczegółów powieści, więc nie będę wymieniał konkretnych przykładów. Pojawiające się osoby, niewidoczne dla innych oczu, nie są bynajmniej jedynym elementem tego typu. Nie miałem wrażenia, żeby Kelley Armstrong udało się twórczo podejść do tematu i dodać coś znacząco wykraczającego poza wzorce, z których czerpała (czy były to bezpośrednie zaczerpnięcia, czy podobieństwo jest przypadkowe, a wynika z rozpowszechnienia pewnych figur w kulturze, nie ma na potrzeby tej recenzji znaczenia). Dlatego obawiam się, że książka nadaje się raczej dla czytelników, którzy mieli wcześniej mało kontaktu z szeroko rozumianą literaturą grozy. Koneserzy gatunku mogą dosyć szybko wpaść na wiele rozwiązań fabularnych, przez co dalsza lektura będzie dla nich mniej wciągająca.
Książkę szybko się czyta. W kategorii literatury wakacyjnej (do pociągu na przykład) jest całkiem niezła. Nie podobała mi się jednak na tyle, żebym miał zamiar wracać do tej lektury po latach. Nie jestem już nastoletnim czytelnikiem, ale znajdującą się na tylniej okładce opinię na temat książki: „W trakcie lektury tej powieści krzyki przerażenia nastoletnich czytelników będą dość głośne, by obudzić zmarłych!” uważam osobiście za kiepski dowcip. Do nastoletnich czytelników mam prośbę – dajcie znać, jeśli zdarzy Wam się głośno krzyknąć w czasie lektury tej książki, chętnie wówczas zmienię treść niniejszego tekstu.
|
| Autor: Virwen
|
|
|
|
|
Tytuł: Wezwanie (The Summoning)
