Karol Bunsch - Bracia

Informacje o książce Tytuł: Bracia Autor: Karol Bunsch Ilość stron: 376 Wydawnictwo: Wydawnictwo Edition 2000 Rok wydania: 2003 Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2020-09-04 Ocena: 65/100

Wieść o śmierci wielkiego Bolesława wichrem leciała po kraju i daleko poza granice. Prosty naród płakał jak po ojcu, surowym, czasem srogim, ale sprawiedliwość znalazł u niego każdy przeciw każdemu, a bezbronny mógł spać pod swą strzechą spokojny, że mu jej wraże ręce nad głową nie zapalą...

Polskie nauczanie historii o początkach nadwiślańskiej państwowości sprawia wrażenie niekonsekwentnego, by nie rzec nawet, iż tendencyjnego. Po triumfach Chrobrego uczeń nagle dowiaduje się o niejakim Odnowicielu podnoszącym kraj z gruzów, zmuszonym jednak do zwrotu królewskiej korony i ukorzenia się przed germańskim władcą. Okres pomiędzy jawi się jako wstydliwa krajowa wielka smuta, o której szczegółach nie mówi się zbyt wiele – jednakże polskich edukatorów tłumaczy fakt skromnej wiedzy i daleko posuniętej niewiedzy o tych czasach, w istocie jest to jeden z najbardziej tajemniczych momentów w narodowych dziejach. Już więc chociażby z tej przyczyny warto sięgnąć po „Braci” Karola Bunscha.

Przedmiotowa książka nie stanowi bynajmniej prostej chronologicznej kontynuacji „Roku tysięcznego”, przeciwnie, od tej pozycji dzieli ją pod względem daty powstania szereg innych powieści, a i jej akcja rozgrywa się znacznie później, zamyka się ona bowiem w datach początku i końca panowania Mieszka II.



Autor w posłowiu nie kryje się z koniecznością poruszania się w mgle niewiedzy, jakkolwiek głównie sprowadzając ją do problemu istnienia osoby Bolesława Zapomnianego, opowiadając się za jej historycznością. Trzeba mu zresztą oddać dość przekonujące popuszczenie w tym zakresie cugli licencji twórczej, kryjące w sobie wyjaśnienie jej późniejszego wyparcia z pamięci.

Zresztą jako wiarygodny jawi się cały prezentowany przezeń przebieg wypadków, przy całej bowiem swadzie pióra pisarz bynajmniej nie porusza się tylko w sferze mitów czy uproszczeń, przeciwnie, stara się wiarygodnie odtworzyć motywacje bohaterów swego dramatu, targające nimi sprzeczności oraz wątpliwości.

„Bracia” to książka literacko satysfakcjonująca, której lektura jednak dla osoby cechującej się pierwotnym polskim patriotyzmem może być przygnębiająca, momentami zaś nawet i kłopotliwa. Tym bardziej więc warto sięgnąć po nią i nie poprzestać w samozadowoleniu ukształtowanym triumfami pierwszego Mieszka oraz jego syna.