„Mordimer Madderdin, Sługa Boży, Młot na Czarownice, Miecz Aniołów, w którego sercu płonie żar prawdziwej i świętej wiary, powraca. Czuwa, abyś nie zszedł z drogi dziecka bożego, a jeśli zajdzie taka potrzeba — ofiaruje ci bolesną rozkosz stosu”.
Inkwizytor Jego Ekscelencji biskupa Hez-hezronu, człowiek tajemniczy, cyniczny i co najważniejsze - głębokiej wiary. Śledziliśmy Jego perypetie w trzech tomach napisanych przez
Jacka Piekarę - zatytułowanych
„Sługa Boży”,
„Młot na czarownice” i
„Miecz Aniołów”. Przyszła kolej na ostatnią, długo wyczekiwaną:
„Łowcę Dusz”.
W ramach krótkiego przypomnienia - Mordimer Madderin jest licencjonowanym Inkwizytorem, para się tępieniem bluźnierczej herezji, przeciwstawia się wszelkiej maści czarownikom, wiedźmom, demonom. Dusi w zarodku mroczne intrygi wymierzone przeciw umiłowanemu Bogu. A wszystko to w świecie, w którym zstępując z krzyża
„nasz Pan i Jego Apostołowie wyrżnęli w pień pół Jerozolimy”.
W
„Łowcach dusz” obserwujemy narastający konflikt pomiędzy Kościołem a Świętym Oficjum. Pełni pychy księża myślą, iż są w stanie wykonywać pracę szkolonych latami Inkwizytorów. Mało tego - knują intrygi, chcąc doprowadzić do oskarżenia naszego bohatera - ale nie wybiegajmy za daleko...
Ostatnia część cyklu nie jest już tak pełna ciągłej akcji, walki, jednak wbrew pozorom jest pełna dynamiki i czyta się ją jednym tchem. Pojawiają się ponownie postaci znane nam z poprzednich części, jak Hainz Ritter, czy obdarzeni szczególnymi zdolnościami bracia bliźniacy wraz z przerażającym Kostuchem. Są nieocenioną pomocą dla naszego bohatera, są jednak w stanie go zdradzić…
A jakie zmiany zaszły w samym Mordimerze? Starszy, dojrzalszy, bardziej doświadczony, wciąż pełen gorącej wiary, jednak bardziej refleksyjny, szukający odrobiny dobra w otaczającym świecie. Mam wrażenie, że
Jacek Piekara przybliża nam postać głównego bohatera, nadaje mu bardziej „ludzkie” cechy - świadczy o tym chociażby namiętność jaką Mordimer obdarzył pewną kobietę.
(...)Do życia, którego ona nigdy ze mną nie podzieli i nigdy nie dowie się, iż marzyłem, by rankiem wyszeptać jej imię, tak by nic nie słyszała, lecz poczuła na swoich ustach moje i z samego ich ruchu mogła poznać, jakie imię wypowiadam.(...)
W odróżnieniu od poprzednich części, tutaj rozdziały są bardziej rozległe - są to cztery opowiadania, jak zwykle poprzedzane interesującą grafiką oraz cytatem z Pisma Świętego. Opowiadania mogą być trochę niezrozumiałe dla czytelników, którzy nie sięgnęli po tomy poprzednie, a to ze względu na sporą ilość bohaterów z poprzednich części, ale rozwiązanie jest proste - przeczytać je, gdyż są to pozycje naprawdę godne uwagi.
Na pewno zastanawialiście się czytając wcześniejsze opowiadania jakie tajemnice skrywa sławny klasztor Amszilas? Macie okazje zgłębić tę wiedzę. Wiele interesujących spraw wyjawi nam również szalony Anioł Stróż głównego bohatera. Inkwizytor dowie się czegoś co wcale nie ułatwi mu i tak już trudnego życia. Postać biskupa Hez-hezronu wyda nam się bardziej przychylna a niektóre jego decyzje wzbudzą w czytelniku niedowierzanie. Tajemniczy wewnętrzny Krąg okaże się nie tak idealny, jakim widział go do tej pory nasz bohater. Wiele interesujących wątków, prawda? Już samo to zachęca do lektury.
Książkę czyta się łatwo, pochłania czytelnika, wciąga go do własnego świata, przez co bardzo trudno będzie Wam się od niej oderwać. Pomimo kontrowersyjności i możliwej początkowej niechęci do postaci Inkwizytora, warto sięgnąć po tę pozycję. Nasz bohater zmienia się, wiele tajemnic zostaje wyjaśnionych. Ciągła walka Mordimera o prawdę, jego zdrowe podejście do życia, cynizm i wyważony humor, sprawiają, że od lektury ciężko się oderwać.
Plusy:
wciągająca fabuła
oryginalny świat
interesujący bohater
Minusy:
powtarzalność pewnych treści
zbyt szybko się kończy:)
|
| Autor: Villemo
|
|
|
|
|
Tytuł: Łowcy dusz
