Hatoko, pieszczotliwie zwana Poppo, dziedziczy sklep papierniczy położony w nadmorskiej Kamakurze. A wraz ze sklepem – nietypowy fach, który jej rodzina uprawia od pokoleń. Ród Amemiya od zamierzchłych czasów zajmuje się bowiem pisaniem listów na zlecenie.
Wkrótce na ganku Kameliowego Sklepu Papierniczego pojawi się plejada intrygujących postaci, a każda z nietypowym zleceniem: list miłosny, list zrywający kontakty, kartka z nieba… Nie jest łatwo napisać idealny list, a jeszcze trudniej zrobić to w czyimś imieniu. Początkowo niechętna swojej nowej pracy Poppo zaczyna z coraz większą czułością myśleć o kaligrafii i o znaczeniach, jakie może nieść odpowiednio dobrany papier czy atrament.
Czas w Kamakurze płynie niespiesznie, wyznaczany rytmem pór roku, świąt, niezobowiązujących spotkań i odwiedzin. Kameliowy sklep papierniczy zachęca, by zwolnić i nabrać dystansu, cieszyć się drobnymi przyjemnościami codzienności i zadbać o bliższe i dalsze relacje.
Zaliczam się do wymierającego grona osób, które lubią pisać, a także – a właściwie tym bardziej (nie ma co ukrywać) – listy. Niestety i ja poddałem się dyktatowi czasów, tak iż muszę się głębiej zastanowić, kiedy ostatnio miałem okazję ekspediować list, który nie miałby charakteru urzędowego (pocztówek nie liczę, choć mam świadomość, że również w ich zakresie jestem epigonem). Nieco z zaskoczeniem przyjąłem więc ideę książki autorstwa
Ito Ogawy, lecz wszak przywykliśmy już do tego, że Japończycy są dziwni, czyż nie?
Główna bohaterka
„Kameliowego Sklepu Papierniczego” nie prowadzi rzeczonego „biznesu” wskutek zbiegu życiowych przypadków i w celu „zwykłego” utrzymania się, lecz jak na Prawdziwą Potomkinię Samurajów przystało w istocie kontynuuje liczącą sobie stulecia tradycję. Co więcej, sprzedaż materiałów piśmienniczych stanowi mniej interesującą sferę jej działalności, jej prawdziwym zajęciem jest bowiem… pisanie listów na zlecenie.
Oczywiście nie jest ona pisarczykiem właściwym dla społeczeństw składających się głównie z analfabetów, lecz tak naprawdę wirtuozem tyleż słowa, co i psychologii, czytającym tyleż w swoich zleceniodawcach, co i adresatach, przykładającym wagę do treści, ale też kładącym wielki nacisk na formę, czy to w zakresie używanego alfabetu (uroki japońszczyzny się kłaniają), używanego papieru czy choćby i samego urządzenia nanoszącego pismo. Atutem książki jest również fakt, że nie ogranicza się ona do samych opisów, lecz w istocie takowe opatruje ona graficznymi demonstracjami.
Sam pomysł wydaje mi się tyleż urokliwy, co jednak i nieco nadęty w swej sztuczności – ale może po prostu brak mi wyobraźni? Nie zachwyca również „główny” wątek fabularny, czytelny aż nadto w swej przewidywalności.
„Kameliowy Sklep Papierniczy” to książka wpisująca się w wyobrażenia o literaturze obyczajowej rodem z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jest to pozycja utrzymana w nostalgiczno-melancholijnym nastroju, operująca dość intensywnymi konstrukcjami postaci, zaś nieco łagodząca „brzegi” swoim nastrojem.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł:
