Polityka międzynarodowa nieraz wydaje się nam dość prosta w dokonywaniu ocen, podobnie jak historia – są ci „dobrzy” oraz ci „źli”, czyni jednych zawsze są ukierunkowane na obronę i propagację wartości demokratycznych, praworządności i praw człowieka, uwaga drugich jest zaś zorientowana na tych wartości deptanie. Oczywiście z reguły rzeczywistość jest znacznie, znacznie bardziej zniuansowana, a chyba w mało którym przypadku daje się to tak wyraźnie odczuć, jak zaczynając eksplorować zachodnie Bałkany, tak pod względem geograficznym, jak i mentalnościowym.
Główny bohater omawianej powieści jest bowiem osobą pochodzącą – jakbyśmy to ocenili kierując się współczesnymi wartościami i punktami odniesienia – z mieszanego związku, stanowiąc swego rodzaju ziszczenie się jugosłowiańskiego marzenia Josipa Broz-Tity i wielu osób go poprzedzających. Rodzi się on w Kraju Południowych Słowian epoki absolutnie schyłkowej, lecz w dniach poprzedzających konflikty zbrojne, które go pogrzebały. Konflikty, które przeobraziły jego ojca.
Akcja książki rozgrywa się w dwóch planach czasowych, opierając się na konstrukcji znanej nie tylko czytelnikom, lecz osobom uczestniczącym w jakichkolwiek imprezach wspominkowych. Mamy więc do czynienia z opowieściami z dzieciństwa, a następnie przeskokami o wiele lat naprzód, gdy nasz bohater próbuje dojść ładu ze wspomnieniami, skonfrontować bohaterskie wyobrażenia ojca z późniejszymi zarzutami o jego udział w zbrodniach norymberskich.
Autor nie formułuje zbyt uproszczonych ocen, nie pozwala jednak sobie na proste resentymenty czy racjonalizację winy. Dość odważnie konfrontuje się on z dziedzictwem swego rodzica, a półgębkiem napomina również o potencjalnych grzechach dziadków, nie poświęcając tym ostatnim jednak zanadto wiele uwagi, wychodząc z założenia, że ich czas właściwie i tak przeminął.
„Moja Jugosławia” to książka traktująca o tematach poważnych, a jednak mimo to przepełniona ciepłem. Nietrudno podczas jej lektury o sympatię i współczucie tyleż dla głównego bohatera, co i samego autora, dla których pożegnanie z dzieciństwem było w istocie również niedobrowolnym porzuceniem starego świata, nawet jeśli był to świat tylko wyobrażony.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
